Berichten getagd ‘#samen’
Voorbereid om echt te zijn
Voorbereid om echt te zijn
In mijn nieuwste column neem ik je mee in “Voorbereid om echt te zijn”.
Vorige week luisterde ik naar de podcast van Wilde Haren van: Vincent ‘Jiggy Djé’ Patty waar Soufiane Touzani te gast was. Voor degene die hem niet kennen: Soufiane is onder anderen vlogger, influencer, content creator, presentator, en freestyle voetballer.
Hij heeft zijn eigen Youtube kanaal TouzaniTV, zijn eigen Touzani Foundation
en een online voetbalclub FC Straat
Hiermee helpt hij kinderen om zich te ontwikkelen door middel van voetbal. Zowel op sportief als sociaal gebied is hij actief.
De zin “Ik was niet voorbereid om echt te zijn” bleef in mijn hoofd rondtollen. Soufiane neemt je hierin mee naar het moment dat hij dat besefte. Het ging hierbij over de ontmoeting welke hij had met Cristiano Ronaldo.
Wil je het fragment terugluisteren?
Luister naar de podcast WildeHarenDePodcast via:
Wanneer ben je voorbereid om echt te zijn? Wat is het dan? Hoe ziet het eruit? Welke weg leg je af?
Het gaat in deze podcast over jezelf zijn. Zijn wie je bent en daaraan vasthouden. Best lastig in deze tijd. In mijn vorige column nam ik je mee in ´dat de uitzondering de norm is´ geworden. En de druk van je omgeving, de druk van sociale media, de druk van presteren. Kortom de druk van buitenaf en dan wellicht ook nog eens de druk van je directe omgeving. Hoe ga je daar mee om hoe houd je je staande.?
Nog niet zo lang geleden werd mij de volgende vraag gesteld: “waar ben je nu het meeste trots op als je terugkijkt in je leven”. Mijn antwoord was dat ik altijd mezelf ben gebleven. Een ‘Ohh’ was de reactie. Ik ben blij dat ik altijd mezelf ben gebleven en dat ik niet hoef na te denken over wat ik allemaal gezegd of beloofd heb.
Is het altijd gemakkelijk geweest nee, zeker niet als ik terugkijk.
Ik schrijf nu een boek over hoe ik mijn meest donkere momenten overwonnen heb en welke impact dit gehad heeft op mijn directe omgeving. Door niet mijzelf te zijn, je te conformeren aan een norm, zodat je in een hokje past. En met dat hokje kom je in een wereld terecht waarvan je tegen jezelf zegt hier voel ik me niet thuis, maar met voor mij alle gevolgen van dien. Omdat je jezelf conformeert aan iets waarvan je weet dat het niet past maar om sociaal wenselijk te zijn neem je plaats in het hokje..
Home is where the heart is, en dat gevoel was ik helemaal kwijtgeraakt. Met als gevolg; de continue interne dialoog die ik met mijzelf voerde. De dialoog die ervoor zorgt dat je niet die dingen doet waar je echt blij van wordt, doordat je hoofd sterker is dan je hart.
Mede ingegeven door de gedachte dat je in een maakbare wereld leeft. Leverde dit mij alleen maar angst en verwijdering van mijzelf op. De angst om te verliezen, de angst om alleen te komen te staan, de 1001 excuses die je zoekt om jezelf voor de gek te houden.
Het kan dan ook geen toeval zijn dat ik het Engels woord FEAR steeds weer tegen kwam. Fear, als in vluchten of Fear als in vechten. Wat ik me steeds afvroeg is het aangeleerde angst, is deze angst wel van mijzelf of, is deze van iemand anders. Of is het emotionele angst als in False Evidence Appearing Real, die mijn gedachte overmande of, zoals ik het uiteindelijk benader, is het Face Everything And Rise?
Wat voor mij werkte is om de confrontatie aan te gaan. De confrontatie met de angst ging ik aan door Face Everything And Rise toe te passen – struikel, faal en sta weer op. Het gaat er niet om hoe vaak je neergaat, het gaat er juist om hoe vaak je weer opstaat (Mohamed Ali).
Ben je in staat het gif om te zetten naar medicijn? Het medicijn dat je inzicht geeft, je in staat stelt om vanuit je hart naar je hoofd te gaan, om vervolgens dat te doen waarvoor je op aarde bent?. Het gaat er niet om, hoe hard je op deze aarde rent maar om te luisteren waar je naartoe wilt.
Blijf daarin dicht bij jezelf zodat je bent in staat bent om echt te zijn.
in de spiegel
In de spiegel
Spiegeltje spiegeltje aan de wand …..
Wat zie je als je in de spiegel kijkt. Ben je tevreden met wat je ziet? Of laat je je leiden door de ideaalbeelden op de socials?
Deze staan vol met de “ideale” wereld en “de ideale” mensen, one happy family. Is het werkelijkheid of is het een zorgvuldig opgebouwd imago, van wie men graag zou willen zijn? Het ideaalbeeld, al dan niet gevoed door groepsdruk, en het uitstralen van maatschappelijke succes. Is het perfecte plaatje wel het perfecte plaatje? Of, zoals ik laatst hoorde, de uitzondering is de norm geworden.
De uitzondering is de norm geworden
Interessante gedachte “de uitzondering die de norm is geworden”. Wat is dan eigenlijk het ideaalbeeld en hoe ziet dit er dan uit? Door wie wordt dit bepaald? Is het de hoeveelheid likes en followers? Of is het de omgeving waarin je je begeeft of de omgeving waarin je je graag wilt begeven?
Staat de buitenkant, dat wat je ziet, wel in verbinding met de binnenkant? Met wie je echt bent. Kun je deze twee los van elkaar zien? Ik denk het niet.
Want als je goed kijkt, wat zie je dan? Zie je werkelijk het verhaal achter en passend bij het beeld van wat je ziet? Ben je in staat de verschillende lagen waaruit het beeld is opgebouwd te zien? Of word je dusdanig beïnvloed door de eerste observaties en aannames, waardoor je niet meer in staat bent oordeel loos waar te nemen?
Zelf heb ik te veel mooie momenten voorbij laten gaan door mijn aannames en mijn aannames hebben mij beperkt in het kijken naar de wereld met al haar moois.
Ik zou niets liever willen, dan teruggaan naar de onbevangenheid, speelsheid en verwondering. Door te zijn. De beauty van imperfectie te omarmen. Niet als de nieuwe standaard, maar vanuit de gedachte dat de wereld niet maakbaar is. Dat deze weerbarstig is, als het leven zelf. Dit is best spannend. Vooral als je je laat leiden door je hoofd en minder door je gevoel. Heel spannend om niet vanuit controle en ratio te handelen.
Waarom dan die angst, angst voor het onbekende? Is het niet juist de angst die het verlangen in de weg staat en die ons beperken in ons zijn?
‘Wat nou als’ en ‘had ik maar’ is wat je vaak hoort. Maar het is nooit te laat om je hart te volgen en om de dingen te doen die voldoening geven.
Tijdens de tweede fase van de pandemie keek ik in de spiegel; Ik vroeg mij af of ik echt de dingen deed die mij gelukkig maken? Zo ja, dan is het oké. Zo nee, dan heb ik wat te doen. Zo heb ik besloten om het goede behouden en ben ik dit aan het uitbouwen.
Derde boek in de maak
Ik ben volop aan het schrijven aan mijn derde boek en heb inmiddels een uitgever gevonden. Als buitenspeler, innovator, creatieveling, inspirator en sparringpartner ben ik in staat om waarde toe te voegen aan mijn leven en aan dat van de ander. Waarde die een positieve bijdrage levert aan de continuïteit
Hoe tof is het om mijn verhaal achter het spiegelbeeld, de komende jaren verder vorm te geven uit te dragen en over te brengen.
Keep in Touch!
Embassy of Health @Dutch Design Week als lichtpuntje
Embassy of Health @Dutch Design Week als lichtpuntje
De afgelopen week ben ik ondergedompeld in een vloedgolf aan inspiratie tijdens de Dutch Design Week. Thema van dit jaar was The New Intimacy, een zeer actueel thema in 2020. Fijn om te zien is dat de organisatie in staat is geweest om de Dutch Design Week om te zetten naar een virtueel event, met een rijk pallet aan programmaonderdelen om uit kiezen.
Met de legendarisch woorden van Cruijff:” Ieder nadeel heb zijn voordeel”, heb ik mij een weg gebaand door dit virtuele event. Deze online editie gaf de gelegenheid om delen van het programma later terug te kijken, waardoor je toch alles kon volgen.
Juist het grote aanbod, gaf mij dit jaar keuzestress over wat wel en niet online te volgen, wat deze versie zwaarder voor mij maakte dan voorgaande jaren.
Ik vind het lastig om te kiezen, alles is op een of andere manier interessant en de kans om net dat ene te kiezen, waardoor je het ander mist maakt het lastig.
Aangezien de zorgsector een van de speelvelden is waar ik mij op begeef, heb ik mij dit jaar met name gericht op het programma-aanbod van de Embassy of Health van curator Paulien Melis, verbonden aan Waag.
Daar waar de tijd het toeliet, heb ik uitstapjes gemaakt naar programmaonderdelen van de DDW. Met op woensdag een kijkje bij het programma van VanBerlo Accenture met als thema: Forward/ Responsible Design, Shape the path will walking it.
Het is sowieso goed om vanuit een breder perspectief naar het overkoepelende thema
The New Intimacy te kijken. Het verrijkt je denkproces en blikveld
De corona crisis heeft bestaande systemen op scherp gezet en dwingt een nieuwe aanpak af.
Het besef groeit dat gezondheid geen kant-en-klaar product is van ons zorgstelsel, maar alles te maken heeft met hoe we ons leven inrichten.
De vraag die bij mij opkomt is ´wat vinden we eigenlijk belangrijk voor onze kwaliteit van leven? En hoe gaan we dat regelen?
De Embassy of Health, als lichtpuntje in deze bijzondere (corona) tijd, richt zich dit jaar op de volgende drie thema’s: In Samenhang, Inclusief & Intimiteit
Een onderdeel van het programma-aanbod is een virtuele tour. Je komt langs 15- projecten die betrekking hebben op de 3 genoemde thema’s. Deze projecten hebben mij op een onconventionele wijze aan het “anders” denken gezet, om na te denken over het thema kwaliteit van leven en de rol van de natuur hierin.
Het project One Minute Futures The Care Taker zette mij ook aan het denken.
Wat als we dankzij technologie alle services en systemen tijdelijk konden uit schakelen. In een toekomst waarin de ecologie centraal staat, hebben mensen technologie ontwikkeld om in winterslaap te gaan. Hoe vet het is om o.a. de natuur te betrekken bij oplossingen vind ik een fascinerende gedachte. De genialiteit van de natuur als onderdeel van de oplossing.
Door het blenden van techniek, technologie, ecologie en natuur en door gebruik te maken van de kracht van collectieve intelligentie (ontwerpers, onderzoekers, beleidsmakers, ondernemers, veranderaars en ‘gewoon geïnteresseerden’), moeten we in staat zijn om oplossingen te vinden.
Om je te activeren op een andere manier naar zaken te kijken is het zo fijn dat dit soort events er zijn. Events die je in staat stellen je een moment los te weken uit je dag dagelijkse sleur.
Blijft de vraag of de winterslaap onderdeel is van het oplossen van het vraagstuk rondom de pandemie. Het lijkt mij een Interessante gedachte om verder te verkennen, want als je blijft doen wat je deed blijf je krijgen wat je hebt.
https://www.worlddesignembassies.com/embassies/health/
https://www.worlddesignembassies.com/project/one-minute-futures-the-caretaker/
Speelveld & Vrije Ruimte
Speelveld & Vrije Ruimte
In deze nieuwe column neem ik je mee in het belang van vrije ruimte hebben. En hoe je komt tot die vrije ruimte zodat je vrij kunt bewegen op wat voor speelveld dan ook.
Voor deze column werd ik geïnspireerd door een aflevering van Jinek, waarbij Diederik Gommers, Ahmed Aboutaleb en Ernst Kuipers in gesprek waren met jongeren over hun mening en zienswijze hoe om te gaan met de “beperkte”vrijheden. In dit gesprek gingen ze op zoek naar waar is behoefte aan, waar ligt de “vrije ruimte” ? Zeker nu in deze tijd.
Ik verbaas mij er al geruime over tijd dat, althans voor mij niet zichtbaar, het gesprek niet eerder wordt aangegaan met o.a. jongeren. Ik denk dat het hierbij vooral gaat om te luisteren naar wat er werkelijk wordt gezegd. Wat is het eigenlijke probleem, wat schuilt er achter het probleem? Zodat we de juiste context helder hebben. Liever kunnen en willen we de “echte” probleemstelling detecteren i.p.v. direct in de oplossing te schieten in de categorie van ´ik weet wat goed voor je is´.
Ik vraag mij oprecht af of de “gevestigde orde”, wel in staat is om zich te verplaatsen in de wereld waarin de jongere zich begeeft. Wat hen bezighoudt en hoe hun (sociale) leven eruitziet.
Laten we er vooral naar kijken hoe de jongeren mee te nemen in het tot stand komen van besluitvormingen. Mijns inziens is het geen keuze meer om jongeren te betrekken, maar een voorwaarde om te komen tot oplossingen.
Het gaat er niet om dat de oplossing 100% perfect is. Het gaat erom dat het 100% slim is. Er is altijd een percentage dat het er niet mee eens is. Deze blijf je altijd houden wat je ook beslist, dit is een voldongen feit. Daar heb je gewoon mee te dealen of je het nu leuk vindt of niet.
In mijn optiek heeft wijzen, schreeuwen, straffen niet geleid tot het gewenste effect.
Hebzucht, woede, arrogantie en onwetendheid is vaak de oorzaak van veel ellende.
Is het niet veel beter om naar elkaar te luisteren en de dialoog te voeren? Om zo op zoek te gaan naar waar de vrije ruimte zit om met elkaar te kunnen bewegen.
Bekijk het eens vanuit een ander perspectief.
Hoe creëer je nou vrije ruimte en daarmee een nieuw speelveld om tot oplossingen te komen?
Heel eenvoudig daarvoor zijn de volgende 3-V bouwstenen nodig:
- Verbinden
- Verlangen
- Vormen
Verbinden
Als jij en ik in verbinding staan zijn we tot heel veel in staat. Voorwaarde is wel dat wij op basis van gelijkwaardigheid met elkaar aan de slag gaan. Is deze gelijkwaardigheid niet aanwezig dan zijn we nooit succesvol. Daarnaast is 100% vertrouwen in elkaar nodig om verder te komen. Kwetsbaarheid is onderdeel van de verbinding en het is niet erg om het even niet te weten. Het gaat er juist om dat je dat weet wat je niet weet.
Verlangen
Verlangen is als een stip op de horizon, een helder gezamenlijk eindbeeld/doel. Het is zo belangrijk dat je weet waar je naar toe wilt gaan en daarbij flexibiliteit en veerkracht aan de dag legt. Zo kun je de weerbarstigheid van het dagelijkse leven handen en voeten geven. Zo ben je in staat antwoorden te vinden op vraagstukken. Het vraagt om een open houding om te komen van verlangen/dromen naar daad/doel.
Vormen
Creëren en doen. Groot dromen en klein beginnen. Van lange termijn denken en op korte termijn doen. Dit vereist focus, inspanning, bevlogenheid, betrokkenheid en positieve prikkel. Om met plezier het potentieel vorm te geven
Vrije ruimte
Binnen de context van de uitdaging gaat men op zoek naar de vrije ruimte, om zo het “nieuwe” speelveld bloot te leggen. Zo kan het potentieel aan oplossingen boven komen drijven. Uiteindelijk gaat het om loskomen van diepgewortelde overtuigingen, vastgeroeste patronen, het te ontwrichten, om te kunnen ontdekken.
De oplossingen die voortkomen uit het vinden van de vrije ruimte zijn divers en kunnen op vele speelvelden worden toegepast. In dit specifieke geval gaat het om jongeren in Corona Tijd. Door het toepassen en het op de juiste wijze stapelen van de bouwsten en heb je oog voor zowel de mens en het resultaat. Zo ontstaan oplossingen die voorheen niet zichtbaar, denkbaar of gewoon weg nog niet bedacht waren. Dit zorgt ervoor dat er veelkleurige resultaten worden geboekt en oplossingen worden gevonden voor o zo heikele uitdagingen.
Maak het niet te complex de oplossing zit in de eenvoud.
in dialoog voor..
In dialoog voor...
De dialoog als basis, hoe mooi is dat!
Afgelopen weken werd het weer eens duidelijk hoe waardevol het is om in dialoog te zijn.
Velen van jullie herinneren vast nog de uitzending van Eva Jinek met daarin Diederik Gommers en Famke Louise.
Voor mij het ultieme voorbeeld als het gaat om in dialoog te zijn met elkaar. Hoe je in staat bent om vanuit je hart te spreken, zonder daarbij de ander uit het oog te verliezen. De ander in zijn waarde te laten, ook al verschil je nog zoveel van inzicht en opvatting, Diederik Gommers gaf een lesje hogeschool dialoog in het programma van Jinek.
Door je open te stellen en te luisteren naar het verhaal van de ander. Om met begrip en respect te luisteren en proberen te begrijpen wat de ander nu werkelijk zegt.
Wat zeg je nu precies of wat wil je zeggen.
Het was o zo makkelijk geweest om je spierballen te gebruiken, je positie te bepalen en vol in de aanval te gaan. Om zo de ander met de grond gelijk te maken. Koren op de molen voor diegene die de polarisatie een warm hart toedragen. Maar door dat juist niet te doen en in verbinding te blijven, ben je in staat om te streven naar uitwisseling. Uitwisseling die een bijdrage levert aan de oplossing dan wel opening. Vervolgens is het natuurlijk wel zaak om daar een vervolg aan te geven. Die ook te laten plaats vinden al dan niet in de aanwezigheid van camera’s.
De dialoog als basis om de wereld beetje bij beetje beter of mooier te maken. Hoe mooi is dat.
Onder het motto verbeter de wereld begin bij jezelf, heb ik de dialoog gedachte vastgepakt en omarmt. Ik ben mij eens wat meer in het gedachtengoed van de dialoog gaan verdiepen.
Hoe dromen, mogelijkheden en ervaringen bijdragen aan verbondenheid, inzichten en begrip. De kans is groot dat je tot vernieuwde inzichten of wellicht oplossingen komt, welke voorheen niet denkbaar, zichtbaar waren of gewoonweg nog niet bestonden.
Dat is waar de dialoog voor staat. Het aangaan van de dialoog pas ik de laatste jaren al ruimschoots toe, alleen was ik mij daar niet van bewust, of ik had er domweg niet een ‘etiket’ op geplakt.
Voorheen zat ik in de bewijsdrang modus met als resultaat: Irritatie en frustratie over en weer. Niet meer luisteren, maar oordelen en veroordelen. Als het dan niet linksom lukt dan maar rechtsom. Met als allerlaatste strohalm, dat wanneer ik mijn gelijk niet kreeg, ik deze ging halen. Hoeveel energie dit destijds gekost heeft, daar sta ik liever niet bij stil. Laat staan de resultaten die het opleverde.
Hoe fijn is het om te luisteren naar verhalen van anderen. Vragen te stellen en elkaars zienswijze naast elkaar neer te leggen en te kijken waar de verbinding gemaakt kan worden. Waardoor vernieuwde inzichten ontstaan om te verbeteren, te vernieuwen en of te innoveren.
Door dit principe toe te passen is het gelukt om in gezamenlijkheid een mooie pay-off te ontwerpen voor een van mijn opdrachtgevers. Een pay-off die klopt en in lijn staat met het DNA, de kernwaarden en de betekenis die men wil hebben voor mens en maatschappij. Hoe fijn is het om dan vanuit gelijkwaardigheid, wederzijds respect, vertrouwen, lef en durf met elkaar aan de slag te gaan en dit te realiseren. Maar ook om daar vervolgens een mooi inspirerend verhaal over te vertellen, waardoor er ruimte ontstond om te verkennen wat er nog allemaal meer mogelijk is. Te ontdekken waar het potentieel zit en hoe deze dan aan de oppervlakte te krijgen binnen een organisatie. Om zo onderscheidend te zijn kunnen zijn in wat zij doen.
En weet je wat, binnen één uur zijn er vijf ideeën gerealiseerd die verdere uitwerking verdienen en in lijn liggen met de te varen koers van deze organisatie.
Gestart vanuit de dialoog, gebruikmakend van het aanwezige talent(potentieel) en de diversiteit aan gedachten. Koppel daaraan de kracht van het collectief met ruimte voor het individu en je bent als organisatie in staat om succesvol te zijn. Je nieuwsgierigheid wordt geprikkeld, wat je in staat stelt om te verkennen dat wat je niet weet. Om zo het verschil te kunnen maken. Hoe gaaf is dat!!
Als buitenspeler, vrijdenker, verbindingsarchitect, infuser en innovator speel ik dit spel graag op verschillende speelvelden. Om zo samen het potentieel bloot te leggen waardoor je waarde kunt toevoegen.
De dialoog..
Van kuddedier via kwetsbaarheid naar Innerlijke Kracht
Van Kuddedier via Kwetsbaarheid naar Innerlijke kracht
In mijn nieuwste column Uitbreken uit de Kudde neem ik je mee in mijn verhaal.
Hoe ik van Kuddedier via Kwetsbaarheid kwam naar Innerlijke kracht
Jaren zat ik vast in de kudde gedachte!
Lekker grasduinen, beetje sjokken, beetje grazen mee met de groep om lekker in de schaduw staan van de ander. Vooral niet te veel opvallen en afwijken van de kudde en het gemiddelde. Om vervolgens weer lekker plaats te nemen in de kudde. Lekker comfortabel, althans zo op het eerste gezicht
Maar wat als je erachter komt dat je eigenlijk niet in de kudde past? Waarom ben je dan nog in de kudde? Waarom breek je niet uit en zoek je je eigen weg of een nieuwe kudde? Wat weerhoud je om je om een keuze te maken en je eigen pad te kiezen?
Draait alles om de goedkeuring van de kudde en de behoefte aan erkenning? Als dat dan zo is waar komt dat dan vandaan? Heeft dit te maken met niet gezien en/of gehoord zijn? Of is het een gebrek aan zelfvertrouwen om je plek in te nemen, waar dat dan ook mag zijn.
Als het schuurt durf je het dan om een ontdekkingsreis aan te gaan, om te bepalen wat en waar je plek is? En mocht blijken dat je niet een kuddedier bent, waar gedij je dan het beste?
Deze gedachten hebben mij jarenlang onrustig gemaakt.
Onrust in het hoofd, is het lastigste wat er is. De continue gedachtestroom die kap je niet zo een twee drie af. Het ene stemmetje dat zegt ‘het is toch goed zo’ en het andere stemmetje dat zegt ‘breek uit conformeer je toch niet steeds, ga vinden wat je zoekt en neem je plaats in.’
Op enige moment kwam ik tot het besef dat ik er zo onrustig van werd. Je weet dat je er iets mee moet gaan doen, maar ik kon niet precies duiden hoe.
Juist dat is voor mij de reden geweest om te ontdekken waar mijn onrust toch vandaan kwam. Deze reis heb ik een aantal jaren geleden gemaakt en in een boekvorm uitgebracht; “De Droomprins en de Waarzegster, daar waar ziel en zakelijkheid elkaar ontmoeten”
Een expeditie vol met ontdekkingen, goede gesprekken, verdwaasde blikken, emoties en alles wat daarbij komt kijken.
Met eigenlijk maar een doel; om te ontdekken hoe zaken voor mij werken en waarom ze zo werken. Te ontdekken wat mijn patronen zijn en hoe het met mijn ratio, intuïtie en het weten zit; Kortom om te ontdekken wat is mijn gebruiksaanwijzing is en en wat mijn triggers zijn
Inmiddels ben ik heel wat jaren verder en ben ik nog steeds onderdeel van de kudde. Waarop zich niets mis mee is, maar tegen beter weten in bleef ik maar een beetje rondlummelen in de kudde en mezelf wijsmaken dat het prima was zo. Terwijl ik wist dat het niet zo was. Waren het mijn diepste angsten en het getergde verlangens, wat me besluiteloos deed ronddwalen?
Die tweestrijd tussen hart en hoofd en de onrust deed mij niet veel goeds (Zoals ik beschreef in mijn column vanuit de schaduw in het licht). De vraag “wat als ik die donkere periode ga ombuigen, deze omarm en er mijn kracht van maak?”.
Dit heeft mij doen besluiten om opnieuw een boek te schrijven.
Een boek waarin ik je meeneem in mijn verhaal:
”Toen kwam dat ene jaar waarin alles zwart werd. Depressie werd een diagnose waar ik en mijn omgeving mee te maken kregen. Na een lang traject van herstel (18 maanden), met vele hulpverleners om mee te praten en aan de slag te gaan met mijzelf, volgde het nieuw idee: een boek schrijven met als hoofdthema ‘Depressie’, gekoppeld aan hoe om te gaan met, welke impact dit heeft op je directe omgeving (vrouw en kinderen) en hoe het eventueel “anders” kan in de zorg/hulpverlening, dit naar aanleiding van mijn eigen ervaringen. Op het gebied van behandelingen, meedoen in de maatschappij, aansluiting vinden, onderwijs en zorg, samen werken aan herstel… Iets waar steeds meer mensen mee te maken krijgen en eveneens een onderwerp waar niet altijd openlijk in gedeeld wordt. Een actueel onderwerp op alle fronten”.
Met mijn creatieve geest ben ik aan de slag gegaan om hierover het een en ander op papier te zetten.
Op dit moment werk ik samen Loes Visch van Loes XXLV-boekbegeleiding om mijn droom te verwezenlijken, namelijk een uitgever vinden die mijn boek wil publiceren. Via het schrijven heb ik een manier gevonden die bij mij past om mij te uiten over de periodes gedurende en na mijn depressie.
Terugkijkend is het nu de tijd om de kudde te verlaten en mijn eigen pad te kiezen en draagt het nog uit te geven boek bij aan een mooi nieuwe perioden in mijn leven. Zodat ik vanuit mijn innerlijke kracht dat ga doen wat bij mij past. Over de kracht en veerkracht die ik heb mogen ervaren van Diska en de kinderen. De onvoorwaardelijke steun, die ik in deze periode heb mogen ervaren, is er een van onschatbare waarde geweest.
Tijd om ervaringen en inzichten te delen.
Wordt vervolgd.
Puntkomma ;-)
Puntkomma
Zo mijmerend in de zon, een beetje nagenieten en voor een deel nog in de vakantie modus, zat ik na te denken over de afgelopen periode. Wat heeft deze periode voor mij persoonlijk betekent en welke les/waarde haal ik er voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving uit?
Zo kwam ik bij de puntkomma terecht; Een mooi symbool met een diepere betekenis.
Aan de ene kant staat de puntkomma voor mij voor een zakelijke periode, die van half maart van dit jaar tot nu toe, en aan de andere kant voor mijn persoonlijk periode, tot begin maart van dit jaar.
De betekenis achter de puntkomma is eigenlijk dubbel. Het kondigt een periode af en het kondigt een nieuwe periode aan. De puntkomma staat vaak midden in een zin, er is een verband tussen het eerste deel van de zin, die voor de; en tussen het tweede deel van de zin dat achter de; staat.
Mijn zakelijke puntkomma heeft geleid tot mooie inzichten: o.a. het opnieuw inrichten van mijn bedrijf, de verkenning om voor een deel in loondienst te werken. Maar ook het herontdekken van waar mijn kracht ligt en zoals in de begeleiding van uitdagende processen. Om deze processen samen te vatten en terug te brengen naar daar waar het omgaat. En het dan ook spot on te presenteren. Het inbrengen van lef, durf, enthousiasme en onbevangenheid in een organisatie en een proces. Inspiratie en diepgaande betrokkenheid brengen.
Ook heb ik leren dromen en geleerd hoe ik deze kan inzetten in mijn persoonlijke ontwikkeling. Anderen te motiveren om het beste uit zichzelf te halen, voor zowel het individu (zie column) als organisaties (zie column medicatie veiligheid).
Mijn persoonlijk puntkomma verdient meer uitleg en heeft geleid tot een inzicht:
De puntkomma ziet er zo mooi uit, maar er schuilt een heel verhaal achter dit mooi gestileerde leesteken. De diepere betekenis en gedachte van de puntkomma is voor mij dat er altijd een reden is om géén punt achter je leven te zetten. Het verhaal stopt niet, maar gaat verder achter de puntkomma. Er is alleen soms een omslag nodig, een rustmoment. Dat klopt want mijn verhaal (lees hier: ”Toen kwam dat ene jaar waarin alles zwart werd. Depressie was de diagnose waar ik en mijn omgeving mee te maken kregen) stopt niet. Ik ga door, vandaar dat ik de pen weer heb opgepakt en bezig ben met mijn derde boek, (waarover meer in mijn volgende column).
En zowel voor het zakelijke als het persoonlijke deel plaats ik de; precies in het midden.
Het eerste deel voor de; heeft altijd te maken met het tweede deel achter de;
Op 55-jarige leeftijd, in de tweede fase van mijn leven, wordt het tijd om de diepgang, de levenslessen over te dragen en te delen. Zodat in ieder mens waarmee ik werk zijn of haar volledige potentieel naar boven komt en hij of zij daar gebruik van maakt. Zo voeg ik waarde toe in de wereld waarin wij leven.
Mooi compliment
Een mooi compliment
Onlangs ontving ik waanzinnig mooie feedback, welke ik graag met jullie wil delen. Zeker in deze tijd waarbij het gaat over oprechte aandacht, samen, talent, passie, kracht en staan voor waar je in geloofd.
“Wat was dit een gaaf traject! Enorm veel gepraat. Enorm veel, écht enorm veel, grote vellen papier vol geschreven, enorm vaak zitten verheugen op onze afspraken. Het was gewoon GAAF!
Ikzelf ging met Wim aan de slag met ‘Gastvrijheid’. Het onderwerp waar mijn hart sneller van gaat kloppen. ‘Gastvrijheid in de ouderenzorg’ is het onderwerp waarvoor ik iedere dag vol energie naar mijn werk ga. Het is mijn missie om het leven van kwetsbare ouderen van ‘gouden momenten’ te voorzien. Gastvrijheid door de hele organisatie te laten stromen. Het gevolg is dat de bewoner meer en vaker bezoek krijgt en het bezoek langer blijft omdat iedere gast zich welkom voelt. De bewoner is en blijft onderdeel uitmaken van de maatschappij! De bewoner is hierin afhankelijk van ons, dus hoe gaaf is het als wij, als professional, ons beseffen dat wij hierin het verschil maken. Bij zo’n organisatie wil je toch werken?!
Maar geloof me…toen ik net kennismaakte met Wim kon ik dit alles nog niet zo vol passie uitspreken en wist ik nog niet hoe ik dit nu moest gaan aanpakken. Wim is mijn begeleider en mentor geweest, hij is degene die mij geïnspireerd en gemotiveerd heeft. Wim is degene die mij geholpen heeft om al mijn hersenspinsels te structuren en te zorgen dat het hele plan op tafel van het MT kwam. Onze gesprekken waren intensief. Het gevoel zat diep in mij, maar het viel mij niet mee om de juiste woorden op papier te krijgen. Onze gesprekken hebben op diverse locaties plaatsgevonden, wat mij weer veel ervaring, kennis en ideeën heeft opgeleverd. Een cadeau voor mij.
Het feit dat er uiteindelijk een ‘visie op gastvrijheid ligt’, het ‘waarom’ op papier staat, er ‘moodboarden en brown papers’ ontwikkeld zijn, het plan van aanpak’ klaar ligt en ik een ‘boeiende en sprekende presentatie heb gemaakt vanuit mijn hart, wil wel zeggen dat het hele traject zeer geslaagd is. Ik ben Wim hier enorm dankbaar voor want het heeft van hem ook doorzettingsvermogen gevraagd. Het was nodig om de juiste vragen op het juiste moment te stellen en om op bepaalde momenten een deadline aan te geven omdat ik het anders zou laten gebeuren dat mijn tijd werd opgeslokt door de dagelijkse werkzaamheden.
Het was fijn om dit traject met Wim te mogen doorlopen. Zijn kennis, verrassende manier van denken en zijn ervaring hebben mij enorm geholpen. Het heeft veel tijd gekost om mij te laten beseffen dat dit MIJN verhaal mocht zijn (hier was Wim heel duidelijk in) dat mijn ideeën en ambities m.b.t. het thema gastvrijheid het verschil maken in de ouderenzorg omdat ik aansluit op de praktijk. Het is geen theoretisch verhaal geworden, het is een verhaal vanuit passie en verlangen. Een verhaal vanuit mijn hart.
Het zit diep in mij en ik ben er giga trots op dat het uiteindelijk naar de oppervlakte is gekomen en dat ik oprecht kan zeggen dat het MIJN verhaal is.
Met dank, enorm veel dank aan Wim, dankzij zijn vertrouwen in mij “
Bianca van Brandenburg
Zinzia Zorggroep
Net als Bianca, kijk ik ook terug op een gaaf traject. Hoe gaaf zou het zijn om samen ons verhaal op een groter podium te delen. Om zo de het verschil te maken in de Ouderenzorg vanuit het thema “gastvrijheid, het is zoveel meer dan een trucje”.
Hoe verveling kan bijdragen aan Resultaat, Disruptie Creativiteit en Inspiratie
Hoe verveling kan bijdragen aan Resultaat, Disruptie, Creativiteit en Inspiratie
In deze column neem ik je mee hoe verveling kan bijdragen aan Resultaat, Disruptie, Creativiteit en Inspiratie
In mijn laatste column kon je lezen hoe het was om aan een mooi project binnen Stichting Philadelphia Zorg te mogen werken. In het team van Suzanne Leijendekkers zochten we naar een disruptieve oplossing voor medicatieveiligheid in het medicatieproces.
Dit bracht mij bij de vraag "Hoe krijg ik inspiratie in een periode waarin mijn bewegingsvrijheid tot een minimum beperkt is?". Voorheen was het mogelijk om met Urban Explorers als Ruud Tompot, geïnspireerd te raken. Dit door de kunst van het ontdekken en het luisteren naar verhalen van en door ondernemers.
Hoe gaaf was het om geïnterviewd te worden door Ruud en zo mee te werken aan “Reset the world”. Met veel nieuwsgierigheid las ik steeds weer nieuwe verhalen op de website www.resettheworld.nl.
Zo mooi, dat (online) persoonlijke verhalen, recht uit het ondernemershart, je zo kunnen inspireren. Maar ook bijzonder om te ervaren dat je onbewust langzaam opschuift en nieuwe wegen ontdekt om geïnspireerd te raken. Zo herontdekte ik de wereld van de podcasts, websites en mensen(online). Waarvan ik het bestaan niet afwist of waar ik voorheen geen tijd voor had of nam.
Het enige stukje wat bij mij bleef schuren, in deze onlinewereld, is de afstand. Hiermee bedoel ik dat je niet echt de vibe voelt. Zoals je de vibe en de energie wanneer je live aanwezig bent. Blij was ik dan ook dat we elkaar in het traject met Philadelphia weer deels live konden ontmoeten. En we langzaam uit de Lock down ontwaakten. Heerlijk!
De kunst van het niets doen
Het is denk ik sowieso goed, om je af en toe te vervelen. Het even niet te weten en het te laten gebeuren. Dit voelt eerst wat onwennig. Zeker omdat ik van de generatie ben die maar door blijft gaan, want stilzitten is niet iets wat in mijn woordenboek voorkwam. Met de nadruk op voorkwam.
Door de gedwongen stilstand de afgelopen maanden, heb ik sinds ervaren hoe lekker het is om je vervelen. En om even niets te doen en hoe dit ten goede komt aan je creativiteit. Hoe dit je weer inspireert om zaken op te pakken en vorm te geven. Heerlijk om vanuit een soort van acceptatie, de rust en stilte in jezelf te vinden. Wat weer energie geeft om zaken op te pakken of zaken nieuw leven in te blazen. Maar ook om een kant van mijzelf te ontdekken, waarvan ik niet wist dat ik die bezat. Hiermee bedoel ik hoe ik van on Top of the World naar onder aan de berg kwam te staan. Flexibiliteit en veerkracht bleken voor mij toverwoorden om te blijven staan en de juiste keuzes te maken.
Nieuw website
Tijdens de Lock down heb ik ook samen met mijn dochter geco-creëerd, een heel gave samenwerking! Zij heeft het ontwerp van mijn nieuwe website vormgegeven (marlijnhuizing.com). Ook ben ik in staat geweest om mijn bedrijf te herpositioneren. Ik heb presentaties gemaakt over hoe creativiteit voor mij werkt en wat de bouwstenen zijn achter mijn methodiek. Ik herontdekte dat het goed is om energie in de samen met Fresh Forward ontwikkelde Hospitality module te steken en deze verder uit te rollen. Zeker nu!
Een derde boek
Ik vond de energie om te gaan schrijven aan mijn derde boek en parallel te werken aan nieuwe opdrachten. Gericht en met een heldere Focus. Daarbij heb ik een goede balans gevonden tussen werken, privé en vervelen. Door Focus te houden en te kijken naar wat er wel is in plaats van wat ik allemaal mis ben gelopen, door niet te blijven hangen in het verleden.
Onbekend talent
Ik heb mijn klus-kwaliteiten ontdekt, waarvan ik niet wist dat ik ze bezat; van een schuttingdeur maken, schilderen, tuinaanleg tot bomen kappen.
Maar het allerbelangrijkste is dat ik weer geniet van de details in het leven door gelukkig te zijn in het nu. Door vertrouwen te hebben in de toekomst.
Zo is Inspiratie dichterbij dan je denkt.
Wim
De kracht van samen haalt het beste uit jezelf
De kracht van samen haalt het beste uit jezelf.
Deze keer kwam de inspiratie uit een heel andere hoek, namelijk vanuit Stichting Philadelphia Zorg.
De aanleiding was het vinden van een disruptieve oplossing voor Medicatieveiligheid in het Medicatieproces binnen Stichting Philadelphia Zorg.
Eind 2019 kwam ik in gesprek met de directeur Innovatie & Projecten binnen Philadelphia Zorg - Suzanne Leijendekkers. Zij vroeg of ik interesse had om naast het huidige medicatie verbeterprogramma te onderzoeken welke disruptieve manieren er zijn om de organisatie in de toekomst op dit vraagstuk te ondersteunen.
Daar hoefde ik niet lang over na te denken, want zoeken naar de “Vrije Ruimte” is wat ik doe. In januari 2020 zijn we gestart. We zijn op zoek gegaan naar naar:
Disruptieve oplossingen voor de medicatieveiligheid.
Gewenst resultaat: …Nul medicatie incidenten in 2023 op alle Philadelphia locaties.
Gezien de jarenlange uitdagingen en risico’s die het medicatieproces met zich meebrengt, vraagt dit om een holistische en onconventionele manier van ondersteunen/ont-zorgen. Philadelphia heeft al veel verbeteringen ingezet, daarom beseffen we ons eens te meer dat “nul” medicatie incidenten in 2023 via de gewone vernieuwingsweg wellicht een onbegonnen zaak is.
We moeten hierbij anders kijken naar zowel gebruiker als verstrekkers (de gehele keten). Waarbij we niet moeten vergeten om de aansluiting te blijven houden bij de visie op zorg en ondersteuning. Niet alleen voor nu maar zeker ook voor de toekomst.
De aanpak die we gekozen hebben is niet alledaags We hebben gekozen om een 6-tal onverwachte voorbijgangers samen te brengen. Namelijk, VanBerlo Agency, SAP, Triple, Waag Technology & Society, Stichting Mandeville Academy en ScherpER Philadelphia.
We zijn met deze partijen aan de slag gegaan met deze mooie uitdaging. Met de verwachting dat er zo een mogelijke doorbraak te vinden is.
De afgelopen maanden is door de 6 onverwachtse voorbijgangers hard gewerkt., We vroegen hen om los van elkaar op basis van dezelfde gegevens (huidige praktijk, uitdagingen en reeds ingezette verbeteringen) en tussentijdse sparring/ info en ervaringen op te doen in de praktijk. Om zo tot een vooruitstrevende disruptieve oplossing(en) te komen.
Op 2 en 3 juni hielden we afsluitende tweedaagse bij VanBerlo Agency in Eindhoven onder leiding van Remko Verhaagen en Vincent Laagland. Tijdens deze tweedaagse werden de diverse oplossingen met elkaar gedeeld, gestapeld en verder doorontwikkeld. De eerste resultaten zijn aan het eind van de tweedaagse gepresenteerd aan select gezelschap toehoorders binnen Philadelphia. De definitieve eindpresentatie van de gevonden oplossingen gaat binnenkort plaatsvinden binnen Philadelphia. Ik ben er van overtuigd dat er voldoende aanknopingspunten zijn om binnen Philadelphia een vervolg te geven aan dit waardevolle project.
Graag bedank ik bij deze de 6 onverwachtse voorbijgangers voor de fijne constructieve samenwerking in dit bijzondere project binnen Philadelphia:
Henri Jeandarme, Sanno van der Graaf, Anika Smits en Annegien Koudijs van Stichting Mandeville Academy in Gouda, Paulien Melis en Sanne Muiser van Waag in Amsterdam, Jeroen Meijer van Triple in Haarlem, Harjo Tempelman, Carla Bolier, Ciska Niesing, Laura Barth en Elise Duinkerken-Happel vanuit ScherpER Philadelphia, Sjoerd Dankers Jan Willem Dijkstra, Leh Moors, Garima Shirivastava, Adhira Singi en Marcel Gijben vanuit SAP Nederland, Remko Verhaagen en Vincent Laagland van VanBerlo Agency Eindhoven.
Ook bedank ik bij voorbaat de toehoorders binnen Philadelphia: Han van Esch, Esther Primowees-van Dam, Daniëlle Meijer, Rink Kaashoek, Geertje Smit, Bianca van Moorsel. Riana de Voogd (voor het ont-zorgen en regelen)
En natuurlijk Suzanne Leijendekkers die mij de kans gaf om samen haar aan dit uitdagende project rondom het Medicatieproces te werken.
Wim