Spiegeltje spiegeltje aan de wand …..

Wat zie je als je in de spiegel kijkt. Ben je tevreden met wat je ziet? Of laat je je leiden door de ideaalbeelden op de socials?

Deze staan vol met de “ideale” wereld en “de ideale” mensen, one happy family.  Is het werkelijkheid of is het een zorgvuldig opgebouwd imago, van wie men graag zou willen zijn?  Het ideaalbeeld, al dan niet gevoed door groepsdruk, en het uitstralen van maatschappelijke succes. Is het perfecte plaatje wel het perfecte plaatje? Of, zoals ik laatst hoorde, de uitzondering is de norm geworden.

De uitzondering is de norm geworden

Interessante gedachte “de uitzondering die de norm is geworden”. Wat is dan eigenlijk het ideaalbeeld en hoe ziet dit er dan uit? Door wie wordt dit bepaald? Is het de hoeveelheid likes en followers?  Of is het de omgeving waarin je je begeeft of de omgeving waarin je je graag wilt begeven?

Staat de buitenkant, dat wat je ziet, wel in verbinding met de binnenkant? Met wie je echt bent. Kun je deze twee los van elkaar zien?  Ik denk het niet.
Want als je goed kijkt, wat zie je dan?  Zie je werkelijk het verhaal achter en passend bij het beeld van wat je ziet?  Ben je in staat de verschillende lagen waaruit het beeld is opgebouwd te zien?  Of word je dusdanig beïnvloed door de eerste observaties en aannames, waardoor je niet meer in staat bent oordeel loos waar te nemen?

Zelf heb ik te veel mooie momenten voorbij laten gaan door mijn aannames en mijn aannames hebben mij beperkt in het kijken naar de wereld met al haar moois.

Ik zou niets liever willen, dan teruggaan naar de onbevangenheid, speelsheid en verwondering. Door te zijn. De beauty van imperfectie te omarmen. Niet als de nieuwe standaard, maar vanuit de gedachte dat de wereld niet maakbaar is. Dat deze weerbarstig is, als het leven zelf.  Dit is best spannend. Vooral als je je laat leiden door je hoofd en minder door je gevoel.  Heel spannend om niet vanuit controle en ratio te handelen.
Waarom dan die angst, angst voor het onbekende? Is het niet juist de angst die het verlangen in de weg staat en die ons beperken in ons zijn?

‘Wat nou als’ en ‘had ik maar’ is wat je vaak hoort. Maar het is nooit te laat om je hart te volgen en om de dingen te doen die voldoening geven. 

Tijdens de tweede fase van de pandemie keek ik in de spiegel; Ik vroeg mij af of ik echt de dingen deed die mij gelukkig maken?  Zo ja, dan is het oké.  Zo nee, dan heb ik wat te doen. Zo heb ik besloten om het goede behouden en ben ik dit aan het uitbouwen.

Derde boek in de maak

Ik ben volop aan het schrijven aan mijn derde boek en heb inmiddels een uitgever gevonden. Als buitenspeler, innovator, creatieveling, inspirator en sparringpartner ben ik in staat om waarde toe te voegen aan mijn leven en aan dat van de ander. Waarde die een positieve bijdrage levert aan de continuïteit

Hoe tof is het om mijn verhaal achter het spiegelbeeld, de komende jaren verder vorm te geven uit te dragen en over te brengen. 

Keep in Touch!