Berichten getagd ‘#creativiteit’
in de spiegel
In de spiegel
Spiegeltje spiegeltje aan de wand …..
Wat zie je als je in de spiegel kijkt. Ben je tevreden met wat je ziet? Of laat je je leiden door de ideaalbeelden op de socials?
Deze staan vol met de “ideale” wereld en “de ideale” mensen, one happy family. Is het werkelijkheid of is het een zorgvuldig opgebouwd imago, van wie men graag zou willen zijn? Het ideaalbeeld, al dan niet gevoed door groepsdruk, en het uitstralen van maatschappelijke succes. Is het perfecte plaatje wel het perfecte plaatje? Of, zoals ik laatst hoorde, de uitzondering is de norm geworden.
De uitzondering is de norm geworden
Interessante gedachte “de uitzondering die de norm is geworden”. Wat is dan eigenlijk het ideaalbeeld en hoe ziet dit er dan uit? Door wie wordt dit bepaald? Is het de hoeveelheid likes en followers? Of is het de omgeving waarin je je begeeft of de omgeving waarin je je graag wilt begeven?
Staat de buitenkant, dat wat je ziet, wel in verbinding met de binnenkant? Met wie je echt bent. Kun je deze twee los van elkaar zien? Ik denk het niet.
Want als je goed kijkt, wat zie je dan? Zie je werkelijk het verhaal achter en passend bij het beeld van wat je ziet? Ben je in staat de verschillende lagen waaruit het beeld is opgebouwd te zien? Of word je dusdanig beïnvloed door de eerste observaties en aannames, waardoor je niet meer in staat bent oordeel loos waar te nemen?
Zelf heb ik te veel mooie momenten voorbij laten gaan door mijn aannames en mijn aannames hebben mij beperkt in het kijken naar de wereld met al haar moois.
Ik zou niets liever willen, dan teruggaan naar de onbevangenheid, speelsheid en verwondering. Door te zijn. De beauty van imperfectie te omarmen. Niet als de nieuwe standaard, maar vanuit de gedachte dat de wereld niet maakbaar is. Dat deze weerbarstig is, als het leven zelf. Dit is best spannend. Vooral als je je laat leiden door je hoofd en minder door je gevoel. Heel spannend om niet vanuit controle en ratio te handelen.
Waarom dan die angst, angst voor het onbekende? Is het niet juist de angst die het verlangen in de weg staat en die ons beperken in ons zijn?
‘Wat nou als’ en ‘had ik maar’ is wat je vaak hoort. Maar het is nooit te laat om je hart te volgen en om de dingen te doen die voldoening geven.
Tijdens de tweede fase van de pandemie keek ik in de spiegel; Ik vroeg mij af of ik echt de dingen deed die mij gelukkig maken? Zo ja, dan is het oké. Zo nee, dan heb ik wat te doen. Zo heb ik besloten om het goede behouden en ben ik dit aan het uitbouwen.
Derde boek in de maak
Ik ben volop aan het schrijven aan mijn derde boek en heb inmiddels een uitgever gevonden. Als buitenspeler, innovator, creatieveling, inspirator en sparringpartner ben ik in staat om waarde toe te voegen aan mijn leven en aan dat van de ander. Waarde die een positieve bijdrage levert aan de continuïteit
Hoe tof is het om mijn verhaal achter het spiegelbeeld, de komende jaren verder vorm te geven uit te dragen en over te brengen.
Keep in Touch!
Embassy of Health @Dutch Design Week als lichtpuntje
Embassy of Health @Dutch Design Week als lichtpuntje
De afgelopen week ben ik ondergedompeld in een vloedgolf aan inspiratie tijdens de Dutch Design Week. Thema van dit jaar was The New Intimacy, een zeer actueel thema in 2020. Fijn om te zien is dat de organisatie in staat is geweest om de Dutch Design Week om te zetten naar een virtueel event, met een rijk pallet aan programmaonderdelen om uit kiezen.
Met de legendarisch woorden van Cruijff:” Ieder nadeel heb zijn voordeel”, heb ik mij een weg gebaand door dit virtuele event. Deze online editie gaf de gelegenheid om delen van het programma later terug te kijken, waardoor je toch alles kon volgen.
Juist het grote aanbod, gaf mij dit jaar keuzestress over wat wel en niet online te volgen, wat deze versie zwaarder voor mij maakte dan voorgaande jaren.
Ik vind het lastig om te kiezen, alles is op een of andere manier interessant en de kans om net dat ene te kiezen, waardoor je het ander mist maakt het lastig.
Aangezien de zorgsector een van de speelvelden is waar ik mij op begeef, heb ik mij dit jaar met name gericht op het programma-aanbod van de Embassy of Health van curator Paulien Melis, verbonden aan Waag.
Daar waar de tijd het toeliet, heb ik uitstapjes gemaakt naar programmaonderdelen van de DDW. Met op woensdag een kijkje bij het programma van VanBerlo Accenture met als thema: Forward/ Responsible Design, Shape the path will walking it.
Het is sowieso goed om vanuit een breder perspectief naar het overkoepelende thema
The New Intimacy te kijken. Het verrijkt je denkproces en blikveld
De corona crisis heeft bestaande systemen op scherp gezet en dwingt een nieuwe aanpak af.
Het besef groeit dat gezondheid geen kant-en-klaar product is van ons zorgstelsel, maar alles te maken heeft met hoe we ons leven inrichten.
De vraag die bij mij opkomt is ´wat vinden we eigenlijk belangrijk voor onze kwaliteit van leven? En hoe gaan we dat regelen?
De Embassy of Health, als lichtpuntje in deze bijzondere (corona) tijd, richt zich dit jaar op de volgende drie thema’s: In Samenhang, Inclusief & Intimiteit
Een onderdeel van het programma-aanbod is een virtuele tour. Je komt langs 15- projecten die betrekking hebben op de 3 genoemde thema’s. Deze projecten hebben mij op een onconventionele wijze aan het “anders” denken gezet, om na te denken over het thema kwaliteit van leven en de rol van de natuur hierin.
Het project One Minute Futures The Care Taker zette mij ook aan het denken.
Wat als we dankzij technologie alle services en systemen tijdelijk konden uit schakelen. In een toekomst waarin de ecologie centraal staat, hebben mensen technologie ontwikkeld om in winterslaap te gaan. Hoe vet het is om o.a. de natuur te betrekken bij oplossingen vind ik een fascinerende gedachte. De genialiteit van de natuur als onderdeel van de oplossing.
Door het blenden van techniek, technologie, ecologie en natuur en door gebruik te maken van de kracht van collectieve intelligentie (ontwerpers, onderzoekers, beleidsmakers, ondernemers, veranderaars en ‘gewoon geïnteresseerden’), moeten we in staat zijn om oplossingen te vinden.
Om je te activeren op een andere manier naar zaken te kijken is het zo fijn dat dit soort events er zijn. Events die je in staat stellen je een moment los te weken uit je dag dagelijkse sleur.
Blijft de vraag of de winterslaap onderdeel is van het oplossen van het vraagstuk rondom de pandemie. Het lijkt mij een Interessante gedachte om verder te verkennen, want als je blijft doen wat je deed blijf je krijgen wat je hebt.
https://www.worlddesignembassies.com/embassies/health/
https://www.worlddesignembassies.com/project/one-minute-futures-the-caretaker/
Speelveld & Vrije Ruimte
Speelveld & Vrije Ruimte
In deze nieuwe column neem ik je mee in het belang van vrije ruimte hebben. En hoe je komt tot die vrije ruimte zodat je vrij kunt bewegen op wat voor speelveld dan ook.
Voor deze column werd ik geïnspireerd door een aflevering van Jinek, waarbij Diederik Gommers, Ahmed Aboutaleb en Ernst Kuipers in gesprek waren met jongeren over hun mening en zienswijze hoe om te gaan met de “beperkte”vrijheden. In dit gesprek gingen ze op zoek naar waar is behoefte aan, waar ligt de “vrije ruimte” ? Zeker nu in deze tijd.
Ik verbaas mij er al geruime over tijd dat, althans voor mij niet zichtbaar, het gesprek niet eerder wordt aangegaan met o.a. jongeren. Ik denk dat het hierbij vooral gaat om te luisteren naar wat er werkelijk wordt gezegd. Wat is het eigenlijke probleem, wat schuilt er achter het probleem? Zodat we de juiste context helder hebben. Liever kunnen en willen we de “echte” probleemstelling detecteren i.p.v. direct in de oplossing te schieten in de categorie van ´ik weet wat goed voor je is´.
Ik vraag mij oprecht af of de “gevestigde orde”, wel in staat is om zich te verplaatsen in de wereld waarin de jongere zich begeeft. Wat hen bezighoudt en hoe hun (sociale) leven eruitziet.
Laten we er vooral naar kijken hoe de jongeren mee te nemen in het tot stand komen van besluitvormingen. Mijns inziens is het geen keuze meer om jongeren te betrekken, maar een voorwaarde om te komen tot oplossingen.
Het gaat er niet om dat de oplossing 100% perfect is. Het gaat erom dat het 100% slim is. Er is altijd een percentage dat het er niet mee eens is. Deze blijf je altijd houden wat je ook beslist, dit is een voldongen feit. Daar heb je gewoon mee te dealen of je het nu leuk vindt of niet.
In mijn optiek heeft wijzen, schreeuwen, straffen niet geleid tot het gewenste effect.
Hebzucht, woede, arrogantie en onwetendheid is vaak de oorzaak van veel ellende.
Is het niet veel beter om naar elkaar te luisteren en de dialoog te voeren? Om zo op zoek te gaan naar waar de vrije ruimte zit om met elkaar te kunnen bewegen.
Bekijk het eens vanuit een ander perspectief.
Hoe creëer je nou vrije ruimte en daarmee een nieuw speelveld om tot oplossingen te komen?
Heel eenvoudig daarvoor zijn de volgende 3-V bouwstenen nodig:
- Verbinden
- Verlangen
- Vormen
Verbinden
Als jij en ik in verbinding staan zijn we tot heel veel in staat. Voorwaarde is wel dat wij op basis van gelijkwaardigheid met elkaar aan de slag gaan. Is deze gelijkwaardigheid niet aanwezig dan zijn we nooit succesvol. Daarnaast is 100% vertrouwen in elkaar nodig om verder te komen. Kwetsbaarheid is onderdeel van de verbinding en het is niet erg om het even niet te weten. Het gaat er juist om dat je dat weet wat je niet weet.
Verlangen
Verlangen is als een stip op de horizon, een helder gezamenlijk eindbeeld/doel. Het is zo belangrijk dat je weet waar je naar toe wilt gaan en daarbij flexibiliteit en veerkracht aan de dag legt. Zo kun je de weerbarstigheid van het dagelijkse leven handen en voeten geven. Zo ben je in staat antwoorden te vinden op vraagstukken. Het vraagt om een open houding om te komen van verlangen/dromen naar daad/doel.
Vormen
Creëren en doen. Groot dromen en klein beginnen. Van lange termijn denken en op korte termijn doen. Dit vereist focus, inspanning, bevlogenheid, betrokkenheid en positieve prikkel. Om met plezier het potentieel vorm te geven
Vrije ruimte
Binnen de context van de uitdaging gaat men op zoek naar de vrije ruimte, om zo het “nieuwe” speelveld bloot te leggen. Zo kan het potentieel aan oplossingen boven komen drijven. Uiteindelijk gaat het om loskomen van diepgewortelde overtuigingen, vastgeroeste patronen, het te ontwrichten, om te kunnen ontdekken.
De oplossingen die voortkomen uit het vinden van de vrije ruimte zijn divers en kunnen op vele speelvelden worden toegepast. In dit specifieke geval gaat het om jongeren in Corona Tijd. Door het toepassen en het op de juiste wijze stapelen van de bouwsten en heb je oog voor zowel de mens en het resultaat. Zo ontstaan oplossingen die voorheen niet zichtbaar, denkbaar of gewoon weg nog niet bedacht waren. Dit zorgt ervoor dat er veelkleurige resultaten worden geboekt en oplossingen worden gevonden voor o zo heikele uitdagingen.
Maak het niet te complex de oplossing zit in de eenvoud.
in dialoog voor..
In dialoog voor...
De dialoog als basis, hoe mooi is dat!
Afgelopen weken werd het weer eens duidelijk hoe waardevol het is om in dialoog te zijn.
Velen van jullie herinneren vast nog de uitzending van Eva Jinek met daarin Diederik Gommers en Famke Louise.
Voor mij het ultieme voorbeeld als het gaat om in dialoog te zijn met elkaar. Hoe je in staat bent om vanuit je hart te spreken, zonder daarbij de ander uit het oog te verliezen. De ander in zijn waarde te laten, ook al verschil je nog zoveel van inzicht en opvatting, Diederik Gommers gaf een lesje hogeschool dialoog in het programma van Jinek.
Door je open te stellen en te luisteren naar het verhaal van de ander. Om met begrip en respect te luisteren en proberen te begrijpen wat de ander nu werkelijk zegt.
Wat zeg je nu precies of wat wil je zeggen.
Het was o zo makkelijk geweest om je spierballen te gebruiken, je positie te bepalen en vol in de aanval te gaan. Om zo de ander met de grond gelijk te maken. Koren op de molen voor diegene die de polarisatie een warm hart toedragen. Maar door dat juist niet te doen en in verbinding te blijven, ben je in staat om te streven naar uitwisseling. Uitwisseling die een bijdrage levert aan de oplossing dan wel opening. Vervolgens is het natuurlijk wel zaak om daar een vervolg aan te geven. Die ook te laten plaats vinden al dan niet in de aanwezigheid van camera’s.
De dialoog als basis om de wereld beetje bij beetje beter of mooier te maken. Hoe mooi is dat.
Onder het motto verbeter de wereld begin bij jezelf, heb ik de dialoog gedachte vastgepakt en omarmt. Ik ben mij eens wat meer in het gedachtengoed van de dialoog gaan verdiepen.
Hoe dromen, mogelijkheden en ervaringen bijdragen aan verbondenheid, inzichten en begrip. De kans is groot dat je tot vernieuwde inzichten of wellicht oplossingen komt, welke voorheen niet denkbaar, zichtbaar waren of gewoonweg nog niet bestonden.
Dat is waar de dialoog voor staat. Het aangaan van de dialoog pas ik de laatste jaren al ruimschoots toe, alleen was ik mij daar niet van bewust, of ik had er domweg niet een ‘etiket’ op geplakt.
Voorheen zat ik in de bewijsdrang modus met als resultaat: Irritatie en frustratie over en weer. Niet meer luisteren, maar oordelen en veroordelen. Als het dan niet linksom lukt dan maar rechtsom. Met als allerlaatste strohalm, dat wanneer ik mijn gelijk niet kreeg, ik deze ging halen. Hoeveel energie dit destijds gekost heeft, daar sta ik liever niet bij stil. Laat staan de resultaten die het opleverde.
Hoe fijn is het om te luisteren naar verhalen van anderen. Vragen te stellen en elkaars zienswijze naast elkaar neer te leggen en te kijken waar de verbinding gemaakt kan worden. Waardoor vernieuwde inzichten ontstaan om te verbeteren, te vernieuwen en of te innoveren.
Door dit principe toe te passen is het gelukt om in gezamenlijkheid een mooie pay-off te ontwerpen voor een van mijn opdrachtgevers. Een pay-off die klopt en in lijn staat met het DNA, de kernwaarden en de betekenis die men wil hebben voor mens en maatschappij. Hoe fijn is het om dan vanuit gelijkwaardigheid, wederzijds respect, vertrouwen, lef en durf met elkaar aan de slag te gaan en dit te realiseren. Maar ook om daar vervolgens een mooi inspirerend verhaal over te vertellen, waardoor er ruimte ontstond om te verkennen wat er nog allemaal meer mogelijk is. Te ontdekken waar het potentieel zit en hoe deze dan aan de oppervlakte te krijgen binnen een organisatie. Om zo onderscheidend te zijn kunnen zijn in wat zij doen.
En weet je wat, binnen één uur zijn er vijf ideeën gerealiseerd die verdere uitwerking verdienen en in lijn liggen met de te varen koers van deze organisatie.
Gestart vanuit de dialoog, gebruikmakend van het aanwezige talent(potentieel) en de diversiteit aan gedachten. Koppel daaraan de kracht van het collectief met ruimte voor het individu en je bent als organisatie in staat om succesvol te zijn. Je nieuwsgierigheid wordt geprikkeld, wat je in staat stelt om te verkennen dat wat je niet weet. Om zo het verschil te kunnen maken. Hoe gaaf is dat!!
Als buitenspeler, vrijdenker, verbindingsarchitect, infuser en innovator speel ik dit spel graag op verschillende speelvelden. Om zo samen het potentieel bloot te leggen waardoor je waarde kunt toevoegen.
De dialoog..
Van kuddedier via kwetsbaarheid naar Innerlijke Kracht
Van Kuddedier via Kwetsbaarheid naar Innerlijke kracht
In mijn nieuwste column Uitbreken uit de Kudde neem ik je mee in mijn verhaal.
Hoe ik van Kuddedier via Kwetsbaarheid kwam naar Innerlijke kracht
Jaren zat ik vast in de kudde gedachte!
Lekker grasduinen, beetje sjokken, beetje grazen mee met de groep om lekker in de schaduw staan van de ander. Vooral niet te veel opvallen en afwijken van de kudde en het gemiddelde. Om vervolgens weer lekker plaats te nemen in de kudde. Lekker comfortabel, althans zo op het eerste gezicht
Maar wat als je erachter komt dat je eigenlijk niet in de kudde past? Waarom ben je dan nog in de kudde? Waarom breek je niet uit en zoek je je eigen weg of een nieuwe kudde? Wat weerhoud je om je om een keuze te maken en je eigen pad te kiezen?
Draait alles om de goedkeuring van de kudde en de behoefte aan erkenning? Als dat dan zo is waar komt dat dan vandaan? Heeft dit te maken met niet gezien en/of gehoord zijn? Of is het een gebrek aan zelfvertrouwen om je plek in te nemen, waar dat dan ook mag zijn.
Als het schuurt durf je het dan om een ontdekkingsreis aan te gaan, om te bepalen wat en waar je plek is? En mocht blijken dat je niet een kuddedier bent, waar gedij je dan het beste?
Deze gedachten hebben mij jarenlang onrustig gemaakt.
Onrust in het hoofd, is het lastigste wat er is. De continue gedachtestroom die kap je niet zo een twee drie af. Het ene stemmetje dat zegt ‘het is toch goed zo’ en het andere stemmetje dat zegt ‘breek uit conformeer je toch niet steeds, ga vinden wat je zoekt en neem je plaats in.’
Op enige moment kwam ik tot het besef dat ik er zo onrustig van werd. Je weet dat je er iets mee moet gaan doen, maar ik kon niet precies duiden hoe.
Juist dat is voor mij de reden geweest om te ontdekken waar mijn onrust toch vandaan kwam. Deze reis heb ik een aantal jaren geleden gemaakt en in een boekvorm uitgebracht; “De Droomprins en de Waarzegster, daar waar ziel en zakelijkheid elkaar ontmoeten”
Een expeditie vol met ontdekkingen, goede gesprekken, verdwaasde blikken, emoties en alles wat daarbij komt kijken.
Met eigenlijk maar een doel; om te ontdekken hoe zaken voor mij werken en waarom ze zo werken. Te ontdekken wat mijn patronen zijn en hoe het met mijn ratio, intuïtie en het weten zit; Kortom om te ontdekken wat is mijn gebruiksaanwijzing is en en wat mijn triggers zijn
Inmiddels ben ik heel wat jaren verder en ben ik nog steeds onderdeel van de kudde. Waarop zich niets mis mee is, maar tegen beter weten in bleef ik maar een beetje rondlummelen in de kudde en mezelf wijsmaken dat het prima was zo. Terwijl ik wist dat het niet zo was. Waren het mijn diepste angsten en het getergde verlangens, wat me besluiteloos deed ronddwalen?
Die tweestrijd tussen hart en hoofd en de onrust deed mij niet veel goeds (Zoals ik beschreef in mijn column vanuit de schaduw in het licht). De vraag “wat als ik die donkere periode ga ombuigen, deze omarm en er mijn kracht van maak?”.
Dit heeft mij doen besluiten om opnieuw een boek te schrijven.
Een boek waarin ik je meeneem in mijn verhaal:
”Toen kwam dat ene jaar waarin alles zwart werd. Depressie werd een diagnose waar ik en mijn omgeving mee te maken kregen. Na een lang traject van herstel (18 maanden), met vele hulpverleners om mee te praten en aan de slag te gaan met mijzelf, volgde het nieuw idee: een boek schrijven met als hoofdthema ‘Depressie’, gekoppeld aan hoe om te gaan met, welke impact dit heeft op je directe omgeving (vrouw en kinderen) en hoe het eventueel “anders” kan in de zorg/hulpverlening, dit naar aanleiding van mijn eigen ervaringen. Op het gebied van behandelingen, meedoen in de maatschappij, aansluiting vinden, onderwijs en zorg, samen werken aan herstel… Iets waar steeds meer mensen mee te maken krijgen en eveneens een onderwerp waar niet altijd openlijk in gedeeld wordt. Een actueel onderwerp op alle fronten”.
Met mijn creatieve geest ben ik aan de slag gegaan om hierover het een en ander op papier te zetten.
Op dit moment werk ik samen Loes Visch van Loes XXLV-boekbegeleiding om mijn droom te verwezenlijken, namelijk een uitgever vinden die mijn boek wil publiceren. Via het schrijven heb ik een manier gevonden die bij mij past om mij te uiten over de periodes gedurende en na mijn depressie.
Terugkijkend is het nu de tijd om de kudde te verlaten en mijn eigen pad te kiezen en draagt het nog uit te geven boek bij aan een mooi nieuwe perioden in mijn leven. Zodat ik vanuit mijn innerlijke kracht dat ga doen wat bij mij past. Over de kracht en veerkracht die ik heb mogen ervaren van Diska en de kinderen. De onvoorwaardelijke steun, die ik in deze periode heb mogen ervaren, is er een van onschatbare waarde geweest.
Tijd om ervaringen en inzichten te delen.
Wordt vervolgd.
Puntkomma ;-)
Puntkomma
Zo mijmerend in de zon, een beetje nagenieten en voor een deel nog in de vakantie modus, zat ik na te denken over de afgelopen periode. Wat heeft deze periode voor mij persoonlijk betekent en welke les/waarde haal ik er voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving uit?
Zo kwam ik bij de puntkomma terecht; Een mooi symbool met een diepere betekenis.
Aan de ene kant staat de puntkomma voor mij voor een zakelijke periode, die van half maart van dit jaar tot nu toe, en aan de andere kant voor mijn persoonlijk periode, tot begin maart van dit jaar.
De betekenis achter de puntkomma is eigenlijk dubbel. Het kondigt een periode af en het kondigt een nieuwe periode aan. De puntkomma staat vaak midden in een zin, er is een verband tussen het eerste deel van de zin, die voor de; en tussen het tweede deel van de zin dat achter de; staat.
Mijn zakelijke puntkomma heeft geleid tot mooie inzichten: o.a. het opnieuw inrichten van mijn bedrijf, de verkenning om voor een deel in loondienst te werken. Maar ook het herontdekken van waar mijn kracht ligt en zoals in de begeleiding van uitdagende processen. Om deze processen samen te vatten en terug te brengen naar daar waar het omgaat. En het dan ook spot on te presenteren. Het inbrengen van lef, durf, enthousiasme en onbevangenheid in een organisatie en een proces. Inspiratie en diepgaande betrokkenheid brengen.
Ook heb ik leren dromen en geleerd hoe ik deze kan inzetten in mijn persoonlijke ontwikkeling. Anderen te motiveren om het beste uit zichzelf te halen, voor zowel het individu (zie column) als organisaties (zie column medicatie veiligheid).
Mijn persoonlijk puntkomma verdient meer uitleg en heeft geleid tot een inzicht:
De puntkomma ziet er zo mooi uit, maar er schuilt een heel verhaal achter dit mooi gestileerde leesteken. De diepere betekenis en gedachte van de puntkomma is voor mij dat er altijd een reden is om géén punt achter je leven te zetten. Het verhaal stopt niet, maar gaat verder achter de puntkomma. Er is alleen soms een omslag nodig, een rustmoment. Dat klopt want mijn verhaal (lees hier: ”Toen kwam dat ene jaar waarin alles zwart werd. Depressie was de diagnose waar ik en mijn omgeving mee te maken kregen) stopt niet. Ik ga door, vandaar dat ik de pen weer heb opgepakt en bezig ben met mijn derde boek, (waarover meer in mijn volgende column).
En zowel voor het zakelijke als het persoonlijke deel plaats ik de; precies in het midden.
Het eerste deel voor de; heeft altijd te maken met het tweede deel achter de;
Op 55-jarige leeftijd, in de tweede fase van mijn leven, wordt het tijd om de diepgang, de levenslessen over te dragen en te delen. Zodat in ieder mens waarmee ik werk zijn of haar volledige potentieel naar boven komt en hij of zij daar gebruik van maakt. Zo voeg ik waarde toe in de wereld waarin wij leven.
Mooi compliment
Een mooi compliment
Onlangs ontving ik waanzinnig mooie feedback, welke ik graag met jullie wil delen. Zeker in deze tijd waarbij het gaat over oprechte aandacht, samen, talent, passie, kracht en staan voor waar je in geloofd.
“Wat was dit een gaaf traject! Enorm veel gepraat. Enorm veel, écht enorm veel, grote vellen papier vol geschreven, enorm vaak zitten verheugen op onze afspraken. Het was gewoon GAAF!
Ikzelf ging met Wim aan de slag met ‘Gastvrijheid’. Het onderwerp waar mijn hart sneller van gaat kloppen. ‘Gastvrijheid in de ouderenzorg’ is het onderwerp waarvoor ik iedere dag vol energie naar mijn werk ga. Het is mijn missie om het leven van kwetsbare ouderen van ‘gouden momenten’ te voorzien. Gastvrijheid door de hele organisatie te laten stromen. Het gevolg is dat de bewoner meer en vaker bezoek krijgt en het bezoek langer blijft omdat iedere gast zich welkom voelt. De bewoner is en blijft onderdeel uitmaken van de maatschappij! De bewoner is hierin afhankelijk van ons, dus hoe gaaf is het als wij, als professional, ons beseffen dat wij hierin het verschil maken. Bij zo’n organisatie wil je toch werken?!
Maar geloof me…toen ik net kennismaakte met Wim kon ik dit alles nog niet zo vol passie uitspreken en wist ik nog niet hoe ik dit nu moest gaan aanpakken. Wim is mijn begeleider en mentor geweest, hij is degene die mij geïnspireerd en gemotiveerd heeft. Wim is degene die mij geholpen heeft om al mijn hersenspinsels te structuren en te zorgen dat het hele plan op tafel van het MT kwam. Onze gesprekken waren intensief. Het gevoel zat diep in mij, maar het viel mij niet mee om de juiste woorden op papier te krijgen. Onze gesprekken hebben op diverse locaties plaatsgevonden, wat mij weer veel ervaring, kennis en ideeën heeft opgeleverd. Een cadeau voor mij.
Het feit dat er uiteindelijk een ‘visie op gastvrijheid ligt’, het ‘waarom’ op papier staat, er ‘moodboarden en brown papers’ ontwikkeld zijn, het plan van aanpak’ klaar ligt en ik een ‘boeiende en sprekende presentatie heb gemaakt vanuit mijn hart, wil wel zeggen dat het hele traject zeer geslaagd is. Ik ben Wim hier enorm dankbaar voor want het heeft van hem ook doorzettingsvermogen gevraagd. Het was nodig om de juiste vragen op het juiste moment te stellen en om op bepaalde momenten een deadline aan te geven omdat ik het anders zou laten gebeuren dat mijn tijd werd opgeslokt door de dagelijkse werkzaamheden.
Het was fijn om dit traject met Wim te mogen doorlopen. Zijn kennis, verrassende manier van denken en zijn ervaring hebben mij enorm geholpen. Het heeft veel tijd gekost om mij te laten beseffen dat dit MIJN verhaal mocht zijn (hier was Wim heel duidelijk in) dat mijn ideeën en ambities m.b.t. het thema gastvrijheid het verschil maken in de ouderenzorg omdat ik aansluit op de praktijk. Het is geen theoretisch verhaal geworden, het is een verhaal vanuit passie en verlangen. Een verhaal vanuit mijn hart.
Het zit diep in mij en ik ben er giga trots op dat het uiteindelijk naar de oppervlakte is gekomen en dat ik oprecht kan zeggen dat het MIJN verhaal is.
Met dank, enorm veel dank aan Wim, dankzij zijn vertrouwen in mij “
Bianca van Brandenburg
Zinzia Zorggroep
Net als Bianca, kijk ik ook terug op een gaaf traject. Hoe gaaf zou het zijn om samen ons verhaal op een groter podium te delen. Om zo de het verschil te maken in de Ouderenzorg vanuit het thema “gastvrijheid, het is zoveel meer dan een trucje”.
Hoe verveling kan bijdragen aan Resultaat, Disruptie Creativiteit en Inspiratie
Hoe verveling kan bijdragen aan Resultaat, Disruptie, Creativiteit en Inspiratie
In deze column neem ik je mee hoe verveling kan bijdragen aan Resultaat, Disruptie, Creativiteit en Inspiratie
In mijn laatste column kon je lezen hoe het was om aan een mooi project binnen Stichting Philadelphia Zorg te mogen werken. In het team van Suzanne Leijendekkers zochten we naar een disruptieve oplossing voor medicatieveiligheid in het medicatieproces.
Dit bracht mij bij de vraag "Hoe krijg ik inspiratie in een periode waarin mijn bewegingsvrijheid tot een minimum beperkt is?". Voorheen was het mogelijk om met Urban Explorers als Ruud Tompot, geïnspireerd te raken. Dit door de kunst van het ontdekken en het luisteren naar verhalen van en door ondernemers.
Hoe gaaf was het om geïnterviewd te worden door Ruud en zo mee te werken aan “Reset the world”. Met veel nieuwsgierigheid las ik steeds weer nieuwe verhalen op de website www.resettheworld.nl.
Zo mooi, dat (online) persoonlijke verhalen, recht uit het ondernemershart, je zo kunnen inspireren. Maar ook bijzonder om te ervaren dat je onbewust langzaam opschuift en nieuwe wegen ontdekt om geïnspireerd te raken. Zo herontdekte ik de wereld van de podcasts, websites en mensen(online). Waarvan ik het bestaan niet afwist of waar ik voorheen geen tijd voor had of nam.
Het enige stukje wat bij mij bleef schuren, in deze onlinewereld, is de afstand. Hiermee bedoel ik dat je niet echt de vibe voelt. Zoals je de vibe en de energie wanneer je live aanwezig bent. Blij was ik dan ook dat we elkaar in het traject met Philadelphia weer deels live konden ontmoeten. En we langzaam uit de Lock down ontwaakten. Heerlijk!
De kunst van het niets doen
Het is denk ik sowieso goed, om je af en toe te vervelen. Het even niet te weten en het te laten gebeuren. Dit voelt eerst wat onwennig. Zeker omdat ik van de generatie ben die maar door blijft gaan, want stilzitten is niet iets wat in mijn woordenboek voorkwam. Met de nadruk op voorkwam.
Door de gedwongen stilstand de afgelopen maanden, heb ik sinds ervaren hoe lekker het is om je vervelen. En om even niets te doen en hoe dit ten goede komt aan je creativiteit. Hoe dit je weer inspireert om zaken op te pakken en vorm te geven. Heerlijk om vanuit een soort van acceptatie, de rust en stilte in jezelf te vinden. Wat weer energie geeft om zaken op te pakken of zaken nieuw leven in te blazen. Maar ook om een kant van mijzelf te ontdekken, waarvan ik niet wist dat ik die bezat. Hiermee bedoel ik hoe ik van on Top of the World naar onder aan de berg kwam te staan. Flexibiliteit en veerkracht bleken voor mij toverwoorden om te blijven staan en de juiste keuzes te maken.
Nieuw website
Tijdens de Lock down heb ik ook samen met mijn dochter geco-creëerd, een heel gave samenwerking! Zij heeft het ontwerp van mijn nieuwe website vormgegeven (marlijnhuizing.com). Ook ben ik in staat geweest om mijn bedrijf te herpositioneren. Ik heb presentaties gemaakt over hoe creativiteit voor mij werkt en wat de bouwstenen zijn achter mijn methodiek. Ik herontdekte dat het goed is om energie in de samen met Fresh Forward ontwikkelde Hospitality module te steken en deze verder uit te rollen. Zeker nu!
Een derde boek
Ik vond de energie om te gaan schrijven aan mijn derde boek en parallel te werken aan nieuwe opdrachten. Gericht en met een heldere Focus. Daarbij heb ik een goede balans gevonden tussen werken, privé en vervelen. Door Focus te houden en te kijken naar wat er wel is in plaats van wat ik allemaal mis ben gelopen, door niet te blijven hangen in het verleden.
Onbekend talent
Ik heb mijn klus-kwaliteiten ontdekt, waarvan ik niet wist dat ik ze bezat; van een schuttingdeur maken, schilderen, tuinaanleg tot bomen kappen.
Maar het allerbelangrijkste is dat ik weer geniet van de details in het leven door gelukkig te zijn in het nu. Door vertrouwen te hebben in de toekomst.
Zo is Inspiratie dichterbij dan je denkt.
Wim
Inspireren van jong professionals, meegaan met de tijd
Inspireren van jong professionals, meegaan met de tijd
Sinds drie jaar verzorg ik een creativiteitsworkshop voor de minor Horizons in Hospitality aan de Hogere Hotelschool in Maastricht.
De studenten krijgen in deze fase van de bachelor Hotelmanagement derde jaar de mogelijkheid om na te denken in welke richting zij zich verder willen ontwikkelen. Gedurende de laatste anderhalf jaar van de opleiding kunnen zij zich specialiseren. Op deze manier geven zij op eigen wijze ‘kleur’ aan hun studiepad en onderscheiden zij zich op de arbeidsmarkt.
De keuzes bestaan uit de volgende tracks:
Hotel management
Foodservice
Horizons in Hospitality*
*De minor Horizons in Hospitality is ontwikkeld voor studenten die geïnteresseerd zijn in gastvrijheid. We streven ernaar te werken met studenten van verschillende faculteiten/studierichtingen om zo het thema vanuit verschillende invalshoeken te belichten. Het programma wordt gecoördineerd door HMSM -docenten en het onderwijs wordt verzorgd in samenwerking met externe deskundigen. Meer weten: https://www.kiesopmaat.nl/modules/zuyd/HH/137880/
Het leuke aan het verzorgen van deze creativiteitsworkshop is om jonge professionals te inspireren en mee te nemen in mijn opgedane kennis, ervaringen en verhaal. De creativiteit lezing/workshop stond dit jaar gepland voor 2 april. Het idee was net als het voorgaande jaar om deze te laten plaatsvinden in Maastricht.
Echter het Coronavirus gooide roet in het eten. Samen met Micole Smits, coördinator Minor Horizons in Hospitality zijn we opzoek gegaan naar een passend online alternatief. Deze oplossing was snel voorhanden, de lecture/workshop zou ik online geven in de vorm van een webinar.
Voor mij een nieuwe vorm en best wel spannend! Het idee dat je tegen een beeldscherm praat en niet de energie en de vibe kunt voelen van de deelnemers, ik was benieuwd hoe mij dat zou bevallen..
Ik vroeg mij af, of ik online instaat zou zijn net zo te inspireren en de jonge professionals mee te nemen in mijn verhaal zoals dat ik dat in een live setting zou doen
Het antwoord is ja! Misschien nog wel beter is mijn conclusie achteraf. Door de presentatie aan te passen en te focussen, zodat het geheel niet langer dan 20 - 25 minuten duurde waren we in staat om zowel de aandacht van de student vast te houden, en tot de kern te komen. Door deze volledige focus op de boodschap en de inzichten die ik met ze wilde delen kon ik de deelnemers snel meenemen in mijn verhaal.
Het doel van deze bijeenkomst was om de jong professionals die inzichten te geven die zij kunnen inzetten bij het genereren van 100 ideeën en het destilleren van 1 daarvan om verder uit te werken voor hun Napkin Pitch (methode om je idee helder uit te leggen, zodat je deze kunt onthouden).
Welke inzichten geef ik de studenten mee die kunnen bijdragen aan hun eigen creatieve proces? Dat is een creatieve methode om kort en in enkele stappen je idee helder uit te leggen en zo makkelijk te onthouden is.
In de praktijk zag de Webinar er zo uit: Ik nam de studenten mee in mijn creatieve proces die bestaat uit de volgende vragen:
- Wat gebeurt er wereldwijd, in termen van industriële revolutie ?
- Wat gebeurt er in de maatschappij op basis van mentale gesteldheid en bijbehorend gedrag?
- Voeg daar de eigenschappen van beeldenken aan toe volgens het Delphi model: intuïtie, associëren en verbinden
https://www.hb-wiki.nl/index.php/Delphi-model_Hoogbegaafdheid
Deze aanpak en prikkelende vragen zorgt ervoor dat ik samen met en voor de organisatie in staat ben de vrije ruimte te vinden om tot creatieve ideeën en veelkleurige oplossingen te komen.
Het webinar rondde ik af door de studenten uit te dagen om gebruik te maken van hun talent, vooral zichzelf te zijn, flexibel te zijn, verbindingen aan te gaan en nooit op te geven. Zij zijn de toekomstige generatie die het speelveld en spelregels kunnen veranderen op basis van hun gezond verstand en creativiteit.
En weet je wat ik nu zo zo gaaf vind? Dat afstand niet uitmaakt om de 8 projectgroepen en hun project coaches te inspireren, en dat het lukt hen inzichten mee te geven zodat er 100 ideeën gegenereerd kunnen worden. Om vervolgens dat ene geweldige idee over te houden voor hun Napkin Pitch.
Lees er meer over in de nieuwsbrief van de Minor Horizons Hospitality!
Inspirerende groet Wim
Lange termijn denken, korte termijn doen
Lange termijn denken, korte termijn doen
Lange termijn denken, korte termijn doen
Hoe ga je om met de anderhalve meter economie/maatschappij in het nu en in de toekomst.
Deze gedachte blijft maar rond zoemen in mijn hoofd.
Wat gaat dit betekenen voor mij als bewoner van deze planeet, Nederlander, Ondernemer, Vader en Zoon van?
In de afgelopen columns nam ik je mee in hoe ik ben omgegaan met stilstand, stilte. Niet alleen de gevolgen die dit heeft in onze huidige maatschappij maar ook wat dit betekent voor mij persoonlijk.
Hoe zaken die vanzelfsprekend leken niet meer zo vanzelfsprekend zijn en de bewustwording die dit voor mij met zich meebracht. En hoe dit tot acceptatie heeft geleid.
Waar in het begin angst, het even niet meer weten, maar ook woede en de onzekerheid en de vraag hoe overleef ik dit. Het mijn korte termijn doen heeft geactiveerd (thuiswerken, beperkte sociale contacten, het verzorgen van een Webinar. etc.).
Zonder dat ik het lange termijn denken uit het oog ben verloren, over hoe nu verder. Hoe ga ik invulling geven aan deze nieuwe situatie “de anderhalve meter economie/maatschappij/wereld “.
Welke lering trek ik (en hopelijk niet ik alleen) uit deze bijzondere periode? Voor nu heeft het mij geleerd om te kunnen accepteren, het heeft me laten zien dat ik in staat ben om flexibel te zijn en dat ik mentaal in staat ben om een mindset te ontwikkelen die mij energie geeft om door te gaan.
Om antwoorden te vinden op lange termijn denken en korte termijn doen, is het interessant om te kijken wat gebeurt er op wereldniveau. Zoals het world economic forum aangeeft zitten we in de 4de industriële revolutie. Waarin het vervagen van grenzen tussen de fysieke, digitale en biologische wereld een feit is en waardoor er nieuwe vormen van productie en produceren ontstaan
Wat zeker zo interessant is is de vraag wat er gebeurt in de huidige Nederlandse maatschappij na de crisis, met name hoe zal het met onze mentale gesteldheid en gedrag zijn gesteld in Nederland? Hierover kwam ik in gesprek met Niels Hansen van Fresh Forward die werkt met het model. Futurise® op basis van ruim 40 jaar onderzoek hebben zij haar eigen trendmodel ontwikkeld: Futurise®. Dit model geeft inzicht in maatschappelijk gedrag en de onderliggende behoeftes en drijfveren door de jaren heen. Het leert ons specifiek gedrag te herkennen en duiding te geven. En op basis van zeer uitgebreide kennis over het verleden, zijn we bovendien in staat om trends en ontwikkelingen te voorspellen aldus Niels. Meer weten over Futurise® klik hier.
Als je deze twee ontwikkelingen ziet en je weet dat er “de anderhalve meter economie maatschappij /wereld op je afkomt hoe ga je de vrije ruimte ontdekken binnen deze anderhalve meter?
Waarom? WE CARE.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat er altijd een volgende stap is. Verandering biedt kansen. Kansen in bestaande industrieën en bedrijfstakken (denk aan lokaal geproduceerd) op de fiets naar de boer om je producten te kopen. Maar ook nieuwe vormen van samenwerking (community gedachte).
Het vergt een andere mentaliteit, gedachte en gedrag. Denk aan o.a. de Vegetarische Slager en Tony’s Chocolonely die daarin hun tijd vooruit waren en die straks het “nieuwe” normaal zijn.
Bijzonder is dat we een crisis of chaos nodig hebben om ons dit inzicht te geven.
Dat deze chaos ons in staat stelt om een beroep te doen op onze creativiteit en creatie kracht.
Ik ben blij dat ik mijn creativiteit en vrije geest in kan zetten om daarmee naar de toekomst te kunnen kijken Lange termijn denken en de vrije ruimte te vinden voor organisaties en om op korte termijn te kunnen doen. De bouwstenen zijn: verbinden, verlangen, vrije ruimte en vormen.
Stel dat er een einde komt aan de globalisering, gaan we dan ons eigen land/ stad opnieuw (her)ontdekken?
Gaat de productie voor een groot deel weer plaats vinden binnen onze eigen landsgrenzen omdat herkomst en herkenbaarheid belangrijker zijn geworden.?
Is dit het einde van massaproductie en teelt, en het begin van een verdere doorontwikkeling van lokaal geproduceerd, en aan de andere kant hoe kan technologie ons verder helpen op basis van de 4de industriële revolutie dit plaats vindt. Geldt straks ook de anderhalve meter voor onze veeteelt?
Gaan we samen herontdekken en opnieuw invullen?
Marktwerking; gaat het straks niet meer om de goedkoopste maar om wat de “meeste waarde toevoegt?
Zal groei en maximalisatie plaats maken voor je verantwoordelijkheid nemen?
Ik ben benieuwd of mijn generatie en de generaties na mij in staat zijn om zichzelf te blijven uitdagen, zijn of haar talent in te blijven zetten, zichzelf te zijn, zich flexibel op te stellen, op zoek te gaan naar vormen van samenwerkingen, nooit op te geven hoe lastig en uitdagend de omstandigheden kunnen en zullen zijn.
Om zo invulling te kunnen geven aan de veranderingen die op ons af komen.
Kortom zijn we instaat om lange termijn te denken en korte termijn te doen?
Ik geloof als we het echt willen dat het kan.
Dat toont deze crisis aan, het is een gemiste kans als we op dezelfde voet verder gaan en er over 4 weken weer 1100 km file staat.
Vanuit de schaduw in het licht
Vanuit de schaduw in het licht
Vanuit de schaduw in het licht
Permissie om de beste versie van mij zelf te laten zien.
Dat klinkt nogal. In mijn geval werd het tijd om nu te gaan staan en acteren voor en vanuit mijn innerlijke kracht, ook wel talent genoemd. Te gaan fröbelen.
Acteren vanuit onbevangenheid, gebruikmakend van mijn intuïtie en waarbij mijn hoofd en mijn ratio ondersteunend is.
Ik heb in de afgelopen 50 jaar mijn hoofd zo sterk ontwikkeld dat mijn passie en kracht op de achtergrond waren komen te staan. Wat uiteindelijk resulteerde in twijfel, piekeren en negatieve gedachten.
Met als gevolg periodes van neerslachtigheid, waarin donkere periodes zich afwisselenden
met zwarte periodes, en met zwart bedoel ik inktzwart. Zo zwart dat het mij uiteindelijk in een serieuze vorm van depressie deed belanden. Het is wellicht moeilijk voor te stellen, het is het gevoel dat er geen als meer is…..
Nu 5 jaar verder kan ik zeggen dat ik dit hoofdstuk met succes heb afgesloten, en het klinkt als een cliché; ik ben er veel sterker ben uitgekomen.
Terugkijkend realiseer ik me des te meer wat voor impact deze zwarte periode gehad heeft op mijn vrouw en kinderen. Ik realiseer me, dat ik er, zonder hen en hun onvoorwaardelijke steun in en naast de professionele hulp die ik heb mogen ervaren, de toekomst er “anders” had uitgezien. Ik ben hun dankbaar.
Hoeveel veerkracht moet mijn gezin wel niet gehad hebben, om zich door deze jaren heen te slaan. Aan de andere kant ook het bijzondere dat buiten ons gezin, ik instaat ben geweest een masker op te zetten en mijn kwetsbare kant niet heb laten zien.
De reden waarom ik dit nu schrijf: omdat je als man eigenlijk niet snel met je verhaal naar buitenkomt.
Dat kwetsbaarheid eigenlijk niet snel besproken wordt. Hoe moet je hier als buitenstaander mee omgaan? Het roept vaak discomfort op. Terwijl het kwetsbare leven, fragiliteit
imperfectie, onzekerheid en broosheid zoveel mooie elementen in zich hebben. Het heeft mij in verbinding gebracht met daar waar het om gaat. Wie ben je nu echt.
Het heeft mij op 54-jarige leeftijd doen besluiten om: de beste versie van mijzelf zelf te laten zien. Door de lessen die ik heb geleerd in mijn verleden voor mij te laten werken.
Daar de kracht uit te halen om door te gaan. Door de kracht van kwetsbaarheid in het licht te zetten en hiermee waardevolle impact te maken, niet alleen voor mijzelf maar ook voor organisaties die daarvoor open staan. Per slot van rekening heb ik dit pad niet voor niets doorlopen.
Dit vraagt om een transitie, niet alleen van mijzelf, maar ook van mijn bedrijf. De komende tijd staat in het teken van deze transitie. Om zo de beste versie van mijzelf te kunnen laten zien, door de kracht van kwetsbaarheid in het licht te zetten.
Waarbij de elementen vrije ruimte, vrijdenken, creëren en doen centraal komen te staan.
Zodat je met een heldere geest naar de toekomst kunt kijken.
Effe wakker worden
Effe wakker worden
Rotterdam, donderdag 16 januari 2020,
de Effe-wakker-worden-tour, met als thema 'hoe gaan we het komende decennium in en wat komt er allemaal op ons af',
hoe onverwachte voorbijgangers, verhalen van Rotterdamse ondernemers, Serge en Brecht (mijn tourgroepje), het heerlijke eten van Lucy's Love Food op de diner locatie ’S Zomers Botanical Warehouse, ingrediënten waren voor een bijzondere reis.
En welke rol het gedicht If van Rudyard Kipling, geïntroduceerd door Rob Ittman, in lunchroom Fröbel in Rotterdam mij aanzette tot het schrijven van dit stuk.
Fröbelen betekent jezelf ontwikkelen door te doen wat je leuk vindt op een plaats waar je je fijn voelt.
Het kan dan ook niet anders zijn dat dit de plek moest zijn voor de ontmoeting met Rob en het gedicht If.
Het gedicht lezen raakte mij. Het gesprek wat daarop volgde was er een met een gelaagdheid die ik nog niet veel vaker was tegen gekomen. Heel bijzonder, wat een gedicht uit 1895 en de introductie door Rob, het tour-groepje, dat elkaar pas 2 uur geleden voor het eerst ontmoette, en de bijzondere locatie samen teweegbracht.
Het kwam tot een bijzonder gesprek/dialoog, waar ruimte was voor elkaars inzichten. Dit naar aanleiding van het gedicht en dat we zonder aannames en overtuiging die eenieder heeft, met oprechte aandacht oordeelloos naar elkaar luisterden. Zonder iemand in een hokje te plaatsen, omdat dit wellicht houvast geeft.
Wat poëzie met je kan doen, als je je daarvoor openstelt.
Nu snapte ik ook waarom ik op de weg naar Rotterdam de Lunar Free Minds podcast luisterde met Ad van Nieuwpoort.
Hierin ging het over welk leven wil je leiden; een spierballen leven of een kwetsbaar leven. Waarbij het spierballen leven gaat over wedijveren met als mogelijk gevolg eenzaamheid. Of toch het kwetsbare leven welke zorgt voor verbinding en samen.
Dit bracht mij bij het boek dat ik aan het lezen ben van Dirk de Wachter "de kunst van ongelukkig zijn". Waarin streven naar het geluk als levensdoel een vergissing blijkt. Streven naar zin en betekenis, daarentegen, is waar het leven om draait.
Alles viel die middag voor mij op z’n plek. Hoe mooi is het als je de kracht van kwetsbaarheid in het licht durft te zetten. Waarbij het gaat om inhoud te geven aan thema’s als imperfectie, onzekerheid, kwetsbaarheid, fragiliteit en broosheid die in het leven verscholen zitten.
Ik ga fröbelend het nieuwe decennium in.
Ga je mee?
Wim