Berichten getagd ‘stilstand’
Oprechte aandacht
Oprechte aandacht
Wat is waar jij aan dacht, toen ik je vroeg wat is aandacht?
Het woord ´aandacht´ spookt al een tijdje door mijn hoofd. Wat is eigenlijk de betekenis van aandacht en welke vormen zijn er allemaal? Zeker nu, waarin het veel gaat over samen en aandacht. Aandacht die op verschillende manieren zijn weg vindt en op veel manieren kan worden ingevuld:
Een schreeuw om Aandacht vanuit Foodservice en de situatie die ontstaan is door de crisis. Een boodschap met Oprechte Aandacht; hierbij denk ik meteen aan de toespraak van de Koning op 4 mei.
Een keuze maken met Aandacht; Sticks, die tijdens Dream school, vraagt aan de deelnemers “welke keuze maak jij vanuit aandacht?” Ik leid mijn leven of ik leef mijn lijden!
Ik zocht de betekenis van ‘aandacht’ maar eens op en kwam tot een scala van definities, waarvan ik er deze uit pikte.
Aandacht is het cognitief proces van zich selectief richten op één aspect van de omgeving, terwijl andere aspecten worden genegeerd.
Wat is de waarde van aandacht en hoe kun je daar invulling aangeven? Belangrijk is om goed te kijken van waaruit de aandacht komt. Is het aandacht vanuit ego, dan is de kans groot dat er verborgen agenda’s zijn.
Persoonlijk kijk ik liever naar handelen vanuit oprechte aandacht. Hierbij gaat het om verbinden van eigen kracht met die van de ander, om zo samen het verschil te kunnen maken.
De waarde van oprechte aandacht is iets van alle tijden. Wat zit er in oprechte aandacht en wat maakt het zo krachtig? In de dynamische tijd waarin we leven is het van een ongelooflijke waarde, welke we als mensen aan elkaar kunnen geven.
Als Hospitality Infuser geef ik oprechte aandacht:
Ik geloof dat oprechte aandacht de basis is van gastvrijheid. Vanuit unieke en oprechte aandacht creëer je samen de omgeving die je wilt voor jouw gasten. Daarbij maken we zo optimaal mogelijk gebruik van alle mogelijkheden die de ontwikkelingen en technologie ons brengen.De combinatie van mens, techniek en technologie, zorgt juist voor oplossingen voor nu en in de toekomst. Het gaat hierbij over scenariodenken. Met aan de andere kant pragmatische oplossingen implementeren.
Je ziet op dit moment heel veel aandacht uitgaan naar het laatste, de pragmatische oplossingen, terwijl ik denk dat het goed is om hieraan scenario’s voor de langere termijn te ontwikkelen.
Het is mijn kracht om samen met organisaties op zoek te gaan naar gastvrijheid vanuit het eigen DNA. Om zo vanuit oprechte aandacht, waarde toe te voegen voor en aan gasten, zowel intern als extern. Oprechte aandacht en gastvrijheid heeft een positief effect op klanten, gasten, cliënten en misschien nog wel belangrijker op het geluk en vitaliteit van de medewerker.
De Oxford Happiness Questionnaire heeft dit onderzocht en meetbaar gemaakt.
https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2014/nov/03/take-the-oxford-happiness-questionnaire)
In mijn Gastvrijheid Filosofie gaat het over creëren van een positieve impact vanuit een gezamenlijk verlangen.
Verlangen bestaat uit energie (hart) en ratio (hoofd). Je hebt beide nodig om het verschil te maken.
Vanuit het hart kijken we naar de bouwstenen en praktijkvoorbeelden. Vanuit het hoofd kijken we naar de effecten (ratio) die dit oplevert en welke rol gastvrijheid hierin heeft. Op deze wijze ga je zelf ervaren en beleven wat verlangen is en met je doet, zodat ieder zijn/haar waarde en talent kan inzetten en op eigen en unieke manier invulling geeft aan gastvrijheid en het creëren van meerwaarde. Kortom het gaat over ervaren, beleven, concretiseren en vooral doen!
Ik denk dat oprechte aandacht (o.a. in de vorm van gastvrijheid) een hele grote rol gaat spelen in onze hedendaagse maatschappij. Hier geen aandacht aan besteden is een gemiste kans. Want voor je het weet, word en ben je ingehaald en loop je achter de feiten aan.
Oprechte aandacht geven gaat over vakmanschap en de kunst van het luisteren, het is namelijk, zoveel meer dan een trucje.
Waar kies jij voor?
Inspireren van jong professionals, meegaan met de tijd
Inspireren van jong professionals, meegaan met de tijd
Sinds drie jaar verzorg ik een creativiteitsworkshop voor de minor Horizons in Hospitality aan de Hogere Hotelschool in Maastricht.
De studenten krijgen in deze fase van de bachelor Hotelmanagement derde jaar de mogelijkheid om na te denken in welke richting zij zich verder willen ontwikkelen. Gedurende de laatste anderhalf jaar van de opleiding kunnen zij zich specialiseren. Op deze manier geven zij op eigen wijze ‘kleur’ aan hun studiepad en onderscheiden zij zich op de arbeidsmarkt.
De keuzes bestaan uit de volgende tracks:
Hotel management
Foodservice
Horizons in Hospitality*
*De minor Horizons in Hospitality is ontwikkeld voor studenten die geïnteresseerd zijn in gastvrijheid. We streven ernaar te werken met studenten van verschillende faculteiten/studierichtingen om zo het thema vanuit verschillende invalshoeken te belichten. Het programma wordt gecoördineerd door HMSM -docenten en het onderwijs wordt verzorgd in samenwerking met externe deskundigen. Meer weten: https://www.kiesopmaat.nl/modules/zuyd/HH/137880/
Het leuke aan het verzorgen van deze creativiteitsworkshop is om jonge professionals te inspireren en mee te nemen in mijn opgedane kennis, ervaringen en verhaal. De creativiteit lezing/workshop stond dit jaar gepland voor 2 april. Het idee was net als het voorgaande jaar om deze te laten plaatsvinden in Maastricht.
Echter het Coronavirus gooide roet in het eten. Samen met Micole Smits, coördinator Minor Horizons in Hospitality zijn we opzoek gegaan naar een passend online alternatief. Deze oplossing was snel voorhanden, de lecture/workshop zou ik online geven in de vorm van een webinar.
Voor mij een nieuwe vorm en best wel spannend! Het idee dat je tegen een beeldscherm praat en niet de energie en de vibe kunt voelen van de deelnemers, ik was benieuwd hoe mij dat zou bevallen..
Ik vroeg mij af, of ik online instaat zou zijn net zo te inspireren en de jonge professionals mee te nemen in mijn verhaal zoals dat ik dat in een live setting zou doen
Het antwoord is ja! Misschien nog wel beter is mijn conclusie achteraf. Door de presentatie aan te passen en te focussen, zodat het geheel niet langer dan 20 - 25 minuten duurde waren we in staat om zowel de aandacht van de student vast te houden, en tot de kern te komen. Door deze volledige focus op de boodschap en de inzichten die ik met ze wilde delen kon ik de deelnemers snel meenemen in mijn verhaal.
Het doel van deze bijeenkomst was om de jong professionals die inzichten te geven die zij kunnen inzetten bij het genereren van 100 ideeën en het destilleren van 1 daarvan om verder uit te werken voor hun Napkin Pitch (methode om je idee helder uit te leggen, zodat je deze kunt onthouden).
Welke inzichten geef ik de studenten mee die kunnen bijdragen aan hun eigen creatieve proces? Dat is een creatieve methode om kort en in enkele stappen je idee helder uit te leggen en zo makkelijk te onthouden is.
In de praktijk zag de Webinar er zo uit: Ik nam de studenten mee in mijn creatieve proces die bestaat uit de volgende vragen:
- Wat gebeurt er wereldwijd, in termen van industriële revolutie ?
- Wat gebeurt er in de maatschappij op basis van mentale gesteldheid en bijbehorend gedrag?
- Voeg daar de eigenschappen van beeldenken aan toe volgens het Delphi model: intuïtie, associëren en verbinden
https://www.hb-wiki.nl/index.php/Delphi-model_Hoogbegaafdheid
Deze aanpak en prikkelende vragen zorgt ervoor dat ik samen met en voor de organisatie in staat ben de vrije ruimte te vinden om tot creatieve ideeën en veelkleurige oplossingen te komen.
Het webinar rondde ik af door de studenten uit te dagen om gebruik te maken van hun talent, vooral zichzelf te zijn, flexibel te zijn, verbindingen aan te gaan en nooit op te geven. Zij zijn de toekomstige generatie die het speelveld en spelregels kunnen veranderen op basis van hun gezond verstand en creativiteit.
En weet je wat ik nu zo zo gaaf vind? Dat afstand niet uitmaakt om de 8 projectgroepen en hun project coaches te inspireren, en dat het lukt hen inzichten mee te geven zodat er 100 ideeën gegenereerd kunnen worden. Om vervolgens dat ene geweldige idee over te houden voor hun Napkin Pitch.
Lees er meer over in de nieuwsbrief van de Minor Horizons Hospitality!
Inspirerende groet Wim
Lange termijn denken, korte termijn doen
Lange termijn denken, korte termijn doen
Lange termijn denken, korte termijn doen
Hoe ga je om met de anderhalve meter economie/maatschappij in het nu en in de toekomst.
Deze gedachte blijft maar rond zoemen in mijn hoofd.
Wat gaat dit betekenen voor mij als bewoner van deze planeet, Nederlander, Ondernemer, Vader en Zoon van?
In de afgelopen columns nam ik je mee in hoe ik ben omgegaan met stilstand, stilte. Niet alleen de gevolgen die dit heeft in onze huidige maatschappij maar ook wat dit betekent voor mij persoonlijk.
Hoe zaken die vanzelfsprekend leken niet meer zo vanzelfsprekend zijn en de bewustwording die dit voor mij met zich meebracht. En hoe dit tot acceptatie heeft geleid.
Waar in het begin angst, het even niet meer weten, maar ook woede en de onzekerheid en de vraag hoe overleef ik dit. Het mijn korte termijn doen heeft geactiveerd (thuiswerken, beperkte sociale contacten, het verzorgen van een Webinar. etc.).
Zonder dat ik het lange termijn denken uit het oog ben verloren, over hoe nu verder. Hoe ga ik invulling geven aan deze nieuwe situatie “de anderhalve meter economie/maatschappij/wereld “.
Welke lering trek ik (en hopelijk niet ik alleen) uit deze bijzondere periode? Voor nu heeft het mij geleerd om te kunnen accepteren, het heeft me laten zien dat ik in staat ben om flexibel te zijn en dat ik mentaal in staat ben om een mindset te ontwikkelen die mij energie geeft om door te gaan.
Om antwoorden te vinden op lange termijn denken en korte termijn doen, is het interessant om te kijken wat gebeurt er op wereldniveau. Zoals het world economic forum aangeeft zitten we in de 4de industriële revolutie. Waarin het vervagen van grenzen tussen de fysieke, digitale en biologische wereld een feit is en waardoor er nieuwe vormen van productie en produceren ontstaan
Wat zeker zo interessant is is de vraag wat er gebeurt in de huidige Nederlandse maatschappij na de crisis, met name hoe zal het met onze mentale gesteldheid en gedrag zijn gesteld in Nederland? Hierover kwam ik in gesprek met Niels Hansen van Fresh Forward die werkt met het model. Futurise® op basis van ruim 40 jaar onderzoek hebben zij haar eigen trendmodel ontwikkeld: Futurise®. Dit model geeft inzicht in maatschappelijk gedrag en de onderliggende behoeftes en drijfveren door de jaren heen. Het leert ons specifiek gedrag te herkennen en duiding te geven. En op basis van zeer uitgebreide kennis over het verleden, zijn we bovendien in staat om trends en ontwikkelingen te voorspellen aldus Niels. Meer weten over Futurise® klik hier.
Als je deze twee ontwikkelingen ziet en je weet dat er “de anderhalve meter economie maatschappij /wereld op je afkomt hoe ga je de vrije ruimte ontdekken binnen deze anderhalve meter?
Waarom? WE CARE.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat er altijd een volgende stap is. Verandering biedt kansen. Kansen in bestaande industrieën en bedrijfstakken (denk aan lokaal geproduceerd) op de fiets naar de boer om je producten te kopen. Maar ook nieuwe vormen van samenwerking (community gedachte).
Het vergt een andere mentaliteit, gedachte en gedrag. Denk aan o.a. de Vegetarische Slager en Tony’s Chocolonely die daarin hun tijd vooruit waren en die straks het “nieuwe” normaal zijn.
Bijzonder is dat we een crisis of chaos nodig hebben om ons dit inzicht te geven.
Dat deze chaos ons in staat stelt om een beroep te doen op onze creativiteit en creatie kracht.
Ik ben blij dat ik mijn creativiteit en vrije geest in kan zetten om daarmee naar de toekomst te kunnen kijken Lange termijn denken en de vrije ruimte te vinden voor organisaties en om op korte termijn te kunnen doen. De bouwstenen zijn: verbinden, verlangen, vrije ruimte en vormen.
Stel dat er een einde komt aan de globalisering, gaan we dan ons eigen land/ stad opnieuw (her)ontdekken?
Gaat de productie voor een groot deel weer plaats vinden binnen onze eigen landsgrenzen omdat herkomst en herkenbaarheid belangrijker zijn geworden.?
Is dit het einde van massaproductie en teelt, en het begin van een verdere doorontwikkeling van lokaal geproduceerd, en aan de andere kant hoe kan technologie ons verder helpen op basis van de 4de industriële revolutie dit plaats vindt. Geldt straks ook de anderhalve meter voor onze veeteelt?
Gaan we samen herontdekken en opnieuw invullen?
Marktwerking; gaat het straks niet meer om de goedkoopste maar om wat de “meeste waarde toevoegt?
Zal groei en maximalisatie plaats maken voor je verantwoordelijkheid nemen?
Ik ben benieuwd of mijn generatie en de generaties na mij in staat zijn om zichzelf te blijven uitdagen, zijn of haar talent in te blijven zetten, zichzelf te zijn, zich flexibel op te stellen, op zoek te gaan naar vormen van samenwerkingen, nooit op te geven hoe lastig en uitdagend de omstandigheden kunnen en zullen zijn.
Om zo invulling te kunnen geven aan de veranderingen die op ons af komen.
Kortom zijn we instaat om lange termijn te denken en korte termijn te doen?
Ik geloof als we het echt willen dat het kan.
Dat toont deze crisis aan, het is een gemiste kans als we op dezelfde voet verder gaan en er over 4 weken weer 1100 km file staat.
Omgaan met stilte en stilstand, als ondernemer, vader en zoon van.
Hoe om te gaan met stilte en stilstand
Opeens was het daar: de stilte en de stilstand. De stilte die ik niet gewend was, één van altijd bezig zijn, een volle agenda met opdrachten en/of afspraken en het verder vormgeven van toekomstplannen. Naar abrupte stilstand en stilte.
Wat doet die stilte en stilstand met mij als vader, echtgenoot, zoon van maar ook als ondernemer?
Ik heb even tijd nodig gehad om te beseffen wat er allemaal in de afgelopen periode gebeurd is. En hoe ik of ik nu wil of niet onderdeel geworden bent van “de nieuwe werkelijkheid”. Zonder daar ook maar iets voor te hebben moeten doen.
Mij bekroop het gevoel de controle even helemaal kwijt te zijn dit zorgde voor verwarring, onzekerheid en maakte mij bij vlagen angstig en bang.
Hoe de natuur de mens tot de orde heeft geroepen en ons met de neus op de feiten heeft gedrukt. Hoe duidelijk wil je het hebben.
Het heeft mij de gelegenheid gegeven om eens goed te luisteren naar mijzelf en te voelen wat dit betekent, wat dit met mij doet en hoe ik daar mee om wil gaan.
Het heeft mij eens te meer laten zien en beseffen dat heel veel zaken niet meer zo vanzelfsprekend zijn dan dat ik altijd dacht. Dat er een crisis als deze voor nodig is om dit te doen realiseren is de rauwe werkelijkheid.
Ook gezien het feit dat er in de afgelopen jaren zoveel momenten zijn geweest die zich ervoor leenden om stil te staan en te luisteren. Maar op een of andere manier heb ik nooit de rust of noodzaak gevonden om daar daadwerkelijk iets mee te doen.
Totdat ik een paar dagen geleden samen met mijn oudste dochter onze hond Themba uit liet en op een nagenoeg verlaten stuk weg getingel achter ons hoorde. En onze hond kwispelend en piepend omdraaide. Daar waren zijn grote helden (omdat ze altijd van die lekkere hondenkoekjes hebben) namelijk mijn ouders beide in de 80 op hun fiets.
Themba maar even losgelaten die ze met een natte neus veel gepiep en gekwispel hartelijk begroette. Daar stond ik dan op anderhalve meter afstand dit tafereel te aanschouwen. Na een kort praatje in de koude wind over hoe ze om 8 uur s ’ochtend s hun boodschappen hadden gedaan. Was ik bijna geneigd om te zeggen fiets maar snel door naar huis en je hebt je toch wel warm aangekleed.
Terwijl ze verder fietsten en langzaam uit mijn blikveld verdwenen besefte ik me als nooit tevoren wat in een keer die anderhalve meter afstand betekende. Vanuit pas goed op jezelf pap en mam, bracht ik ze gisteren even een stukje appeltaart langs en een paar pannenkoeken. Aangekomen in het appartementencomplex waar mijn ouders wonen kwam mijn vader naar beneden om de “waar” in ontvangst te nemen op gepaste afstand. Ik voelde me even de lokale dealer die het spul kwam afleveren. Wellicht kijk ik in deze periode te veel foute films. Even een gesprekje over koetjes en kalfjes je kent het wel. Toen opeens was het er, joh Wim je moeder en ik hebben nagedacht over wat als het virus ons zal treffen en wat wij dan willen. We hebben dat op papier gezet en willen het graag delen met jullie als gezin. Deze zag ik even niet aankomen. Op deze koude zondagmiddag met appeltaart en pannenkoeken in de tas. Toen werd het even stil……
Aan de ene kant hard, confronterend koel en zakelijk. Aan de andere kant mooi en liefdevol te zien dat zij beiden de 80 en nadenken over wat als en hoe willen ze dan dat het er dan uit komt te zien. Vanuit die onzekerheid, die kwetsbaarheid en die fragiliteit die deze leeftijd in relatie met het virus met zich meebrengt. Terwijl ze op dit moment in goede gezondheid verkeren en er op het oog niets aan de hand is. Het raakt mij als zoon diep in mijn hart en doet de mij eens te meer realiseren dat alles niet zo vanzelfsprekend is.
Juist op dit moment had ik de behoefte meer dan ooit om ze vast te pakken te knuffelen. En de woorden te gebruiken die mijn vader altijd zegt; het komt goed jongen.
Het zal zeker goed komen alleen hoe en wanneer, dat is de vraag die denk ik velen bezighoudt.
Iets wat voorheen vanzelfsprekend was maar nu opeens niet meer. Dat raakt.
Net als al die hartverwarmende en hartverscheurende verhalen die deze corona periode met zich mee brengt en ons alleen op een of andere manier raken.
Ik geloof erin dat wij op basis van de kracht van kwetsbaarheid instaat zijn om samen te blijven werken, te verbinden en vorm te geven aan dit nieuwe tijdperk dat voor ons ligt.
Vanuit liefde voor onze planeet en elkaar. Om zo de imperfectie te kunnen omarmen.
Paps en mams zorg goed voor jezelf, het komt goed vertrouw daarop!
Van stilstand > beweging > bloei en groei
Van stilstand > beweging > bloei en groei
Drie weken geleden ben begonnen met een eerste aanzet voor de column die ik “het kan anders” noemde. Niet wetende dat de natuur keihard aan de noodrem zou trekken. Dat wij als mens tot stilstand zouden komen. Ondenkbaar als je het mij een maand geleden had gevraagd.
Toch was het daar ineens! Met een noodvaart kwamen we tot stilstand. Daar staan we dan kijkend naar de nieuwe werkelijkheid, hoe bitter deze voor eenieder kan zijn en is.
Als een aangeslagen bokser in de 6de ronde krabbelen wij mensheid langzaam op en zijn we gaan staan. Zijn we in staat een wil aan de dag te leggen om zaken anders te organiseren, in te regelen of op te pakken. We hebben gezien hoe tegenslag ons in staat stelt om nieuwe vormen te vinden, vormen van samenwerken, vormen van solidariteit, (al was dat ten aanzien van het toiletpapier even ver te zoeken) vormen van eenheid met de wil er voor elkaar te zijn.
Goed om te zien dat o.a. onze boeren (agrarische sector), onderwijs en verpleegkundigen (gezondheidszorg), schoonmakers, politie, brandweer, transportsector en logistiek Nederland, zeg maar de mensen in de vitale processen en cruciale beroepsgroepen, van een protesterende minderheid omgedoopt zijn naar de nieuwe Nederlandse helden. Mooi om deze transitie te zien.
Samen hebben wij elkaar nodig om deze spannende en onzekere tijd door te komen, waar bij het niet erg is om het even niet te weten. Het kan niet anders dat dit een kantelpunt is, een kantelpunt waarin “opnieuw” nieuwe vormen gaan ontstaan.
Hopelijk gebruiken wij als mens deze periode om even stil te staan, stil te staan en na te denken over hoe nu verder.
Ik hoop van ganser harte dat we ons beseffen dat deze acute stilstand ons iets wil vertellen. Dat we straks niet gewoon doorgaan met waar we waren gebleven. Dat we gehoor moeten geven aan wat deze abrupte stilstand ons verteld en wat we daar uit leren. Het is tijd om te verbinden door krachten te bundelen om er sterker uit te komen.
Het toont eens te meer aan dat in tijden van crisis de mensheid tot meer instaat is dan men zou verwachten. Namelijk verbondenheid en aandacht voor elkaar. Laten we dit alsjeblieft vasthouden, zeker als deze hectische periode achter ons ligt.
Ik ga er vanuit dat de mens de kracht en de energie heeft om een beroep te doen op ons ondernemerschap en onze flexibiliteit en om samen vorm te geven hoe om te gaan met deze nieuwe werkelijkheid. Het zal een beroep doen op onze flexibiliteit en creativiteit om nieuwe vormen te ontdekken en te ontwikkelen. Maar voordat je dat kunt doen is er eerst de stap om te zorgen voor Verbinding. We moeten/zullen verbindingen met elkaar aan gaan, om veelkleurige resultaten te boeken. Resultaten die voorheen niet zichtbaar, denkbaar waren of gewoonweg nog niet bestonden.
Gezien de aandacht die er op dit moment is voor de risicovolle beroepen is het zaak om het ijzer te smeden als het heet is. Er zijn twee beroepsgroepen die ik uit wil lichten, namelijk de zorg en het onderwijs. Zonder de anderen te kort te willen doen.
Juist nu is het tijd om te kijken of er nieuwe vormen kunnen ontstaan door het verbinden van zorg, onderwijs, bedrijfsleven, technologie en techniek. Om tot vernieuwing te komen, die aansluiten bij de huidige tijdgeest. Dit alles vanuit de gedacht WE CARE
Zo’n doorbraak, een nieuw concept of nieuwe vorm kan een enorme boost geven aan deze mooie bedrijfstakken, zeker als deze bijzondere periode straks achter ons ligt.
Het is tijd om een beroep te doen op de collectieve intelligentie.
Nu zitten we in tijden van crisis, en moeten we het hoofd bieden aan deze uitdaging. Mijns inziens is dit het kantelpunt en stelt deze ons in staat om verbindingen te leggen tussen de verschillende werelden. Juist die verbindingen zijn essentieel.
De uitdaging zit er in hoe we ervoor kunnen zorgen dat we tot een structurele oplossing komen voor de vele (complexe) vraagstukken die zich voordoen. Ik wil me hierbij graag focussen op het onderwijs en de zorg. Om dit vorm te geven zijn tijd en middelen nodig
Het gaat om Lange termijn denken en korte termijn doen.
Hoe kunnen onderwijs, zorg, technologie, techniek en bedrijfsleven een bijdrage leveren aan deze verandering om zo te waarborgen dat we voor nu en in de toekomst onze gezondheidszorg en onderwijs kunnen blijven bieden in een vorm die past in het nu en in de toekomst?
Ik zie hierin de klas van de toekomst als katalysator en injector voor meerdere Zorginnovatie Hubs startend in Nederland, die zich als een positief virus zich over de wereld verspreid.
Vraag gestuurd detecteren, leren, ontwikkelen en experimenteren.
Zorg Innovatie Hubs als broedplaats en kweekvijver zorgen voor een positieve prikkel, waardoor men in staat is om (complexe) zorg en onderwijsvraagstukken van binnenuit vorm te gegeven en op te lossen. Zo ontstaat er beweging en wordt er een vorm gevonden met grote kiemkracht om invulling te geven aan de wereld die volop in transitie is.
Onderstaande gedicht van Susan Blanco (de Taalrecycler) en kijk op zaken inspireerde mij tot het schrijven van deze column:
https://www.slimhuishouden.nl/maar-de-lente-wist-het-niet/