Berichten getagd ‘#boek’
Boek met een missie!
Een boek met een missie!
Soms begin je aan iets waarvan je geen idee hebt waar het gaat eindigen. Zo ben ik ruim twee jaar geleden begonnen met mijn gedachten op papier te zetten. De aanleiding hiervoor? Een inktzwarte periode in mijn leven waarbij depressie met suïcide werd geconstateerd.
Tijdens een 2-jarige periode van intensieve behandeling ben ik er namelijk achter gekomen dat schrijven een fijne manier is om mijn hoofd leeg te maken en terug te kijken op deze impactvolle periode. Ook heeft het mij de mogelijkheid geven om deze periode te accepteren, omarmen en af te sluiten. Hierdoor heeft deze toch wel inktzwarte periode een mooi plekje gekregen in mijn leven.
Dit gun ik iedereen en zo ontstond ook het idee om van mijn gedachten een boek te maken. Dit boek is gemaakt vanuit het idee om deels een inzicht te geven in het onderwerp depressie. Maar ook om een onderwerp, dat omgeven is met veel onwetendheid en onbegrip, bespreekbaar te maken.
Je bent nooit te oud om te leren en te inspireren. Dat is dan ook de reden dat ik, op mijn 57ste, heb besloten om mij de komende jaren in te zetten rondom het thema depressie. Met als absoluut begin mijn nieuwe boek: Depressie, van overkomen naar overwinnen.
Aan de vorm van publiceren wordt hard gewerkt. Met als grote droom een theatertour met verschillende gasten maar ook ruimte voor muziek, kunst en dans om zo op een niet te beladen wijze aandacht te geven aan het onderwerp.
Nu heb je dit natuurlijk niet een, twee, drie uitgewerkt en ben ik hier de komende maanden druk mee bezig. Met als stip op de horizon om in september live te gaan in de vorm als aangegeven.
Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik niet graag stil zit en dat heb ik ook zeker niet gedaan. Er is namelijk al een uitgeverij gevonden die het boek heeft uitgebracht.
Mocht je het boek al willen bestellen dan kan dat via mijn uitgeverij Elikser via de volgende link: https://www.elikser.nl/depressie-van-overkomen-naar-overwinnen.htm
Ik ben dankbaar voor hoe een inktzwarte periode in mijn leven een kantelpunt is geworden.
Dankbaar voor de mogelijkheid om mijn persoonlijke verhaal in de vorm van een boek uit te kunnen geven.
Dankbaar voor het vertrouwen van uitgeverij Elikser die mij vanaf het begin heeft gesteund en begeleid tot de realisatie van het boek.
Dankbaar voor de experts ( Carlijn Welten van het Huis In Haarlem, Ellen Kuipers’ en Karin Lieber) die een bijdrage hebben geleverd aan het boek, waardoor deze nog completer is geworden.
Dank Nawid voor alle zweetdruppels en fysieke inspanningen, wat heeft bijgedragen om de weg naar boven te hervinden.
Dankbaar voor mijn gezin en voor de bijdrage en steun in dit gehele proces.
Er breekt een spannende fase aan nu mijn boek overal te koop is. Wat zal men er van vinden? Het gaat over kwetsbaarheid fragiliteit en de weerbarstigheid van het leven. Maar ook het met trots kunnen vertellen over het gelopen pad. Het pad van obstakels die ik tegenkwam op mijn weg in het leven. Waardoor ik nu in staat ben om mijn vrouw te steunen in het zware traject om borstkanker te overwinnen. Zo dankbaar voor het kantelpunt in mijn leven.
Ik ben benieuwd waar ik over een half jaar sta. Reis je mee?
Warme groet, Wim
Mijn nieuwste boek
Mijn nieuwe boek!
In mijn nieuwe column neem ik je mee in de totstandkoming van mijn nieuwste boek
Depressie, van overkomen naar overwinnen
Heel spannend deze laatste fase, waarin de puntjes op de i worden gezet. In mijn nieuwste boek neem ik je mee in mijn leven welke met de dag donkerder werd. Niets kon mij meer boeien, opvrolijken of raken. Ik keek tegen een inktzwarte afgrond aan en had geen idee hoe ik daaruit zou kunnen komen. Een duidelijke oorzaak was er niet. Mijn werk in mijn eigen bedrijf beviel mij prima, ik voelde mij gezond en in alles wat ik deed voelde ik me gesteund door mijn gezin. En toch sloop de schaduw naderbij en nam langzamerhand de macht over. Tot het moment dat ik geen uitzicht meer zag.
Hierin beschrijf ik mijn persoonlijke survivaltocht. Ik vertel over mijn depressie, hoe deze tot stand kwam en de impact hiervan op ons als gezin. Vervolgens geef ik je een inkijkje in het behandeltraject met haar obstakels en komen deskundigen aan het woord.
Daarnaast neem ik je mee in de gereedschappen die voor mij belangrijk zijn geweest om uit de depressie te komen en op de inzichten die ik heb verkregen.
Gelukkig ben ik in staat geweest om de veerkracht te hervinden om uit deze inktzwarte periode te komen. Heb het vertrouwen in mezelf herontdekt en herwonnen en ben er krachtiger uitgekomen.
Met mijn boek hoop ik anderen te inspireren, om deze ”ziekte” te overwinnen, als ze ermee te kampen krijgen. Ik wil laten zien dat je als mens er niet alleen voor staat, maar dat je het wel zelf moet doen.
Nieuwsgierig geworden en kun je niet wachten op de release van het boek, pre-order now. Stuur dan een mail met je naam, adresgegevens en telefoonnummer naar wim@wimhuizing.nl
De komende weken houd ik je op de hoogte van de laatste ontwikkeling tot de release
Groet, Wim
Een stapje terug is een grote stap vooruit
Een stapje terug is een grote stap vooruit
Zoals al eerder geschreven in mijn columns, is het nu meer dan een jaar geleden dat mijn vrouw gestart is met haar behandeling tegen borstkanker. In vele opzichten was 2021 een bewogen jaar voor ons. Onze agenda werd en wordt bepaald door ziekenhuis afspraken, controles en kuren.
In alle hectiek is er ook ruimte geweest om stil te staan bij het heugelijke feit dat ik, nu al ruim een jaar, onvrijwillig ervaring heb opgedaan als mantelzorger. De reden is niet leuk, maar het feit dat je van betekenis kunt zijn voor de andere, geeft het mantelzorger schap veel voldoening.
De voldoening om er te kunnen zijn, onder alle omstandigheden, is een van de meest waardevolle ervaringen die ik het afgelopen jaar heb mogen ervaren.
Hoe je gezamenlijk de harde lessen en momenten van het leven met elkaar ervaart en ondergaat. De onvoorwaardelijke steun die je bij elkaar vindt op de momenten die ertoe doen. Hoe je de broosheid en fragiliteit van het leven proeft, welke je leven verrijken in vele opzichten.
Maar ook het besef van zingeving. Vooral op het gebied van er kunnen zijn op die momenten die daarom vragen. Door een keuze te maken in wat is nu echt belangrijk en te ontdekken hoe je daar invulling aan gaat geven. Vergeet niet het aspect dankbaarheid. Het is een rijkdom om er te kunnen zijn voor diegene die je liefhebt.
Te luisteren naar je hart en tevens het geloof te hebben in een goede afloop. De moed te verzamelen om onder alle omstandigheden voorwaarts te gaan, door een eendrachtig besluit te nemen om te gaan voor de “overwinning”.
Voor mijzelf betekende dit om bestaande structuren los te laten. Mijn werkzame leven als privé leven “anders” te gaan inrichten en een pas op de plaats te maken. Om zo invulling te geven aan onze obstakels op de weg, die wij te gaan hebben.
Nu, ruim een jaar later, ben ik dankbaar dat wij in die tijd geluisterd hebben naar de stilte die viel toen we de diagnose hoorden. Door stil te staan en te luisteren naar wat die stilte je te zeggen heeft. Wat toen leek als een stapje achteruit (Ik ben tijdelijk gestopt met mijn werkzaamheden in mijn eigen bedrijf, mijn vrouw is gestopt met haar eigen bedrijf), maar met de kennis van nu is het een grote stap vooruit geweest. Het heeft het ons op vele vlakken een rijker mens gemaakt.
Groet, Wim
Wat als we levenslang beginner zijn?
Wat als we levenslang beginner zijn?
Dat we zijn levenslang beginners zijn, blijft maar door mijn hoofd spoken. Een interessante gedachte als ik erover nadenk.
We zijn levenslang beginners, of toch niet? Bij mij roept het vooral op van “iets” uitproberen waarvan je de uitkomst nog niet weet. Het heeft iets mystieks, iets ongrijpbaars. Het heeft iets van onbevangen- en kwetsbaarheid in zich. Al weet ik niet of het dat exact is.
Aan de andere kant heeft het iets weg van eigen wijsheid, die je opdoet gaandeweg je leven.
Hoe mooi zou kan het zijn als je iedere dag start met dat we zijn levenslang beginners zijn. Hiermee bedoel ik iedere dag is een nieuwe dag, een nieuwe dag vol avontuur. Een dag vol met mogelijkheden en kansen. Een dag om te ontdekken en te leren.
Hoe gaaf is het om onbevangen zonder oordeel en aanname de rest van je leven te leven. Het leven als een groot speelparadijs ziet. Waarin je iedere dag kan spelen. Kan ontdekken wat wel en wat niet werkt. Waar vouten (grapje) mag maken, waar ruimte is om te experimenteren. Waar plek is om te dromen en uit verlangen ideeën ontstaan. Waarbij geen gedachte te gek is en het vanzelfsprekend is om deze gedachten te delen, omdat je inbreng gewenst is. Waar er plaats is voor wat wel in plaats van ja-maar. Een plek waar je de hele dag kunt en mag spelen, niet omdat het moet maar omdat het kan. Spelen om het beste uit jezelf en je omgeving te halen. Zodat je in staat ben waarde toe te voegen.
Waar je weer helemaal kind mag zijn. Terug naar de basis, de onbevangenheid, het ontdekken. Het leren lopen, het vallen en weer opstaan. Een wereld nog in zijn puurste vorm. Kunnen opnemen zonder beperkingen. Of zoals een van mijn dochters ooit zij op de vraag ‘wat wil je later worden?’ Een Vlinder papa, ik wil later een vlinder worden. Hoe mooi is dat. Nu hoor ik je denken ‘is het haar gelukt?’ Nog niet, maar ik weet zeker dat ze inmiddels, van een rups, in haar eigen cocon zit en het niet meer lang op zich laat wachten dat zij als vlinder in deze wereld haar weg gaat vinden.
Dit bracht mij op de volgende gedachte als we dan toch levenslang beginners zijn wil ik wel leven als de lentezon’. Na een periode van kilte, koude en sombere dagen, die eerste zonnestralen te zijn in de vorm van de lentezon. Daar waar je na zo’n periode zo intens naar kunt verlangen. De lentezon die inspireert, de lentezon die je voedt, je verwarmt en je laat groeien. Waardoor niet alleen ik, maar ook jij kunt baden in de schittering en warmte van die eerste zonnestralen. Wanneer je je ogen sluit de vogels hoort tjilpen, de geur van het voorjaar je neus binnendringt. Je blij en vrolijk wordt omdat het een nieuwe periode inluidt en het de donkere periode achter ons laat.
Het ons in staat stelt om te kunnen spelen en te stralen in het hier en nu. Zodat we iedere dag kunnen ervaren als zijn we levenslang beginners. Deze gedachte wil ik omarmen en koesteren in de rest van de tijd die mij gegeven is.
Groet, Wim
Obstakels versus de juiste balans
Obstakels versus de juiste balans
Mijn laatste column over balans houden en mijn persoonlijke gereedschapskist, was een inkijkje in de lessen en inzichten die ik heb verkregen uit het verleden. Wat uiteindelijk geleid heeft tot een andere kijk op het leven. Obstakels stonden aan de basis hiervan.
Obstakels vormden mijn weg in het leven. Voor mij is dit een andere kijk naar obstakels. Meestal wordt er gezegd dat je obstakels op je weg tegenkomt. Ik geloof juist dat obstakels je weg vormen in het leven. Je hebt je hier juist naar te verhouden of je nu wilt of niet.
Deze obstakels hebben mij geleerd om te accepteren. Acceptatie is een middel om mijzelf te accepteren wie ik ben. Zodat ik liefdevol naar alle positieve én negatieve gebeurtenissen kan kijken.
Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik niet voor niets op deze aardkloot gezet ben en heb niet voor niets al mijn beproevingen doorstaan. Waaronder mijn donkere periode in mijn leven. Gelukkig ben ik daar krachtiger uit gekomen, en heb ik ervan geleerd en ben ik zo in staat geweest om het lijden om te zetten naar leiden.
Wanneer je in staat bent om jouw obstakels een plek te geven, of deze nu positief of negatief zijn, leer je om dichter bij jezelf te blijven. Dit geeft energie in plaats van dat het energie kost. Inzicht in jezelf is nodig om de juiste balans in jezelf te vinden.
Om deze juiste balans te vinden heeft het mij geholpen om te ontdekken hoe het werkt in mijn hoofd. Mijn linkerhersenhelft heeft zich in de loop der jaren sterk ontwikkeld en overheerste in de periode van tegenslag. Ik stond in de denkmodus en moest continu alles beredeneren. Ook was ik alleen maar gefocust op de buitenwereld, die in verwarring is, en bij mij zorgde voor veel negativiteit. Daarnaast heb ik mijzelf aangeleerd om te voldoen aan verwachtingspatronen van anderen. Zo was ik alleen bezig met zaken die zich buiten mijzelf af speelden en waar ik geen invloed op had en heb.
Mijn rechterhersenhelft is daarentegen juist in verbinding met mijn binnenwereld en doet een beroep op mijn intuïtie, speelsheid en creativiteit. Hierin zit vooral mijn kracht, maar toch heb ik aan dit deel van mij, jaar in jaar uit, geen aandacht aanbesteed.
Wanneer ik vanuit mijn hart wil leven, dan moet ik er juist voor zorgen dat ik in balans ben. Zodat er een ook een mooie balans in mijn geest ontstaat. Geloof in jezelf, dat je mag zijn wie je bent en dat dit goed is, is hiervoor nodig.
´Zonder hoop geen overwinning en moed´, om onder alle omstandigheden voorwaarts te gaan. Ook al betekent dat misschien dat je eerst een stapje terug moet doen, om er vervolgens twee vooruit te gaan. Zo houd ik mijn balans en maak ik optimaal gebruik van beide hersenhelften en mijn hart.
Groet, Wim
Balans houden; “mijn persoonlijke gereedschapskist”
Balans houden in het nieuwe jaar, “mijn persoonlijke gereedschapskist”
Toen ik die inktzwarte periode achter me liet, was reflectie een waardevol gereedschap om mijzelf toe te rusten voor de toekomst. Ik wilde leren van het verleden. Wat nou als ik opnieuw kon beginnen, zowel persoonlijk als in mijn werk? Hoe kon ik dit nieuwe landschap het beste vormgeven en ontvouwen? Welke spelregels waren nodig om overeind te blijven, en hoe zorg ik ervoor dat ik mij hier ook aan ga houden?
De eerste stap was om zonder wrok naar het verleden te kunnen kijken. Te accepteren dat zaken gelopen zijn zoals ze gelopen zijn. Het leven te omarmen in al zijn fragiliteit. Om de lessen te zien die in de ervaringen zitten, waar je je voordeel mee kunt doen – is het niet voor mijzelf, dan wellicht voor een ander.
Vervolgens moest ik afscheid nemen van zaken die mij niet meer dienden, zoals aannames en overtuigingen die niet van mezelf waren. Ik maak vanaf nu keuzes vanuit het hart en trok mij minder aan van de buitenwereld. Ook besloot ik om de lat niet meer te hoog te leggen, voor mijzelf en voor anderen.
Daarnaast maakte ik de bewuste keuze om bepaalde perioden geen nieuws en actualiteiten te volgen.
Acceptatie van mezelf met mijn hebbelijk- en onhebbelijkheden is de basis geworden. Dit stelt mij in staat om goed voor mijzelf en de ander te zorgen. De afgelegde weg van lijden is omgezet in een weg van leiden en begeleiden.
Natuurlijk gaat zo’n verschuiving niet zonder slag of stoot. Integendeel, onderweg kwam ik de nodige hobbels en obstakels tegen en in de toekomst kom ik deze vast opnieuw tegen. Ik ben ervan overtuigd dat obstakels uiteindelijk de weg zijn die je hebt te bewandelen. Maar ik weet nu dat tegenslagen er zijn om te overwinnen; in het verleden hebben ze mij immers ‘beter’ gemaakt. Nu ik de depressie in 2020, achter mij gelaten heb, is het zaak om in het licht te gaan staan en te blijven.
Ik heb inmiddels een aardige gereedschapskist opgebouwd met tools om in het licht te blijven. Zodra je weet waar je behoefte aan hebt, kun jij ook de juiste tools en mensen om je heen verzamelen die je helpen om in het licht te blijven. Probeer dingen uit om erachter te komen wat voor jou werkt. Zo kom je tot een persoonlijke gereedschapskist waar je het juiste stuk gereedschap uithaalt wanneer nodig.
Ik kijk er naar uit hoe het jaar 2022 zich voor mij uitrolt.
* de dunne wafeltjes hebben een diepere betekenis: het rolletje symboliseert op nieuwjaarsdag het nog onbekende nieuwe jaar. Het platte kniepertje staat voor het jaar dat zich eind december volledig heeft ontvouwen.
Groet, Wim
Een boek. Waarom een boek?
Een boek. Waarom een boek?
In mijn nieuwe column neem ik je mee in Een Boek? Waarom een Boek?
Zoals eerder aangeven in een van mijn columns is Elikser de uitgeverij die mijn nieuwe boek uit gaat geven.
Waarom een boek?
Reden:
In 2018 werd mijn wereld inktzwart. Een depressie, met suïcide gedachten was de diagnose. Daar kregen mijn omgeving en ik mee te maken. Na een lang traject, waarbij ik met vele hulpverleners sprak én met mezelf aan de slag ging, is het mij gelukt om de depressie het hoofd te bieden.
Wens:
Nadat de wereld weer lichter werd ontwikkelde ik de wens om een boek schrijven met als hoofdthema ‘Depressie’. Mijn persoonlijke ervaringen worden in het boek afgewisseld met de visie van experts uit het werkveld. Hier zit meteen “de kracht” van het boek. Het is voor diegene die er middenin zit, maar ook voor naasten die ermee te maken krijgen of hebben, en ook voor professionals met depressie als specialisme. Studenten die worden opgeleid in dit specifieke werkveld hebben er iets aan en voor het managers in het bedrijfsleven kunnen ermee leren hoe om te gaan met medewerkers die te maken hebben met of terugkomen na een depressie. Door deze “experts” aan het woord te laten om kijken we vanuit verschillende invalshoeken naar depressie.
Doel:
Met mijn boek en verhaal wil ik ‘het’ onderwerp depressie meer en makkelijker bespreekbaar te maken onder een zo groot mogelijk publiek. Ik wil het taboe doorbreken dat er in de maatschappij ligt op dit onderwerp.
Mijn uitgangspunten zijn: depressie, je staat er niet alleen voor. Als doel wil ik meer inzicht geven, en het taboe doorbreken en bespreekbaar maken. Co-creatie tussen professionals, patiënt, zorg en onderwijs vind ik belangrijk. Met de intentie dat erop deze manier “anders” naar mensen met een depressie en hun omgeving wordt gekeken. Zodat de mogelijkheid ontstaat om “maatwerk” te leveren.
In de tussentijd:
De uitgever van mijn eerste boek “de droomprins en de waarzegster” is opnieuw bereid om mijn boek “Depressie van overkomen naar overwinnen” uit te brengen. Momenteel is het boek in de correctiefase en is bijna klaar om gedrukt te worden. De planning is dat het boek in het eerste kwartaal van 2022 uitkomt.
Uitdaging:
Om het verhaal nog completer te maken ben ik opzoek naar een podium om mijn boek onder de aandacht te brengen. Weet jij of ken jij mensen die mij verder kunnen helpen, dan ik kom graag met ze in contact. Om zo de wereld van depressie waar je in terecht kan komen bespreekbaar en inzichtelijk te maken.
Waarom? Omdat het iedereen zo maar kan overkomen.
Groet, Wim
Just for today
Just for today
Deze column ‘Just For Today’ heb ik geschreven, naar aanleiding van de podcast DRIVE van voormalig topsporter Mark Tuitert , waarin hij in gesprek is met Elke Wiss, filosoof en auteur van ‘Socrates op Sneakers’, In deze podcast, waarnaar ik gebiologeerd luisterde, werd ik gegrepen door de zin in het allerlaatste deel van de podcast:
Het leven is niet jouw bezit, je maakt het mee en je hebt er geen controle over!
In mijn vorige column schreef ik over mentale veerkracht in onzekere tijden, waarbij het ging over:
Te accepteren, goed te luisteren en te kijken, maar zeker niet te berusten.
Het omarmen van synchroniciteit door deze waar te nemen.
De energie te vinden om in de flow te komen, waardoor het weer gaat stromen.
Zich nieuwe kansen en mogelijkheden aandienen die je voorheen niet had kunnen bedenken.
Het kan dan ook geen toeval zijn dat ik eerst deze podcast luisterde en vervolgens, in de Stentor van afgelopen zaterdag, een interview lees met…, ja je raad het al, Elke Wiss. In dit interview kwam ook het boek ‘Socrates op Sneakers’ ter sprake maar ook De Denksmederij.
In ‘Socrates op Sneakers’ leert Elke Wiss je de kunst van het vragen stellen aan de hand van Socrates en andere beroemde filosofen, zodat we gesprekken leren voeren die leiden tot verdieping en verbinding.
Juist in deze tijd, waarin iedereen roept en vindt en we de verbondenheid en verdieping af en toe totaal missen is dat actueel. Waarbij oppervlakkig gekakel iedere diepgang mist, we roepen om te roepen en schreeuwen om te schreeuwen.
Verbondenheid en verdieping gaat ons juist nu helpen om samen wijzer te worden. Het geeft ons de mogelijkheid om te ontdekken wat we voorheen wellicht nooit ontdekt zouden hebben.
Ik ben er dan ook van overtuigd dat de kracht van de collectieve intelligentie in combinatie met verbondenheid, ons gaat helpen juist dat onontdekte te vinden. Goede vragen stellen is daar onderdeel van, evenals oordeelloos luisteren. Dus loslaten van alleen meningen, opvattingen, persoonlijke overtuigingen en het redeneren vanuit je eigen perspectief.
Dat oordeelloos luisteren biedt ons vooral nieuwe perspectieven, waarin je mag twijfelen en je ongemakkelijk mag voelen. Het is niet erg om niet te weten. Ik denk dat dit een voorwaarde is om vanuit verschillende invalshoeken te kijken en je te laten verwonderen, zonder je daarin te conformeren aan dat wat je allemaal al weet. Uiteindelijk gaat het erom dat we willen weten wat we niet weten, om zo het verschil te kunnen maken.
Omarm je onzekerheid en herzie, als je wilt, je eigen kompas. Daarna wordt het tijd om te kijken naar wie je bent en wat je doet, om zo je eigen koers uit te zetten. Niet terugkijken naar gisteren en alweer bezig zijn met morgen, maar in het nu te zijn. Wat is nu belangrijk, wat heb ik nu nodig en wat wil ik nu.
Zeker nu ik eens te meer besef dat het leven niet maakbaar is, is het juist deze gedachte die zorgt voor innerlijke rust. Het gaat over in het moment zijn en te genieten van de doorlooptijd die mij gegeven is.
It’s all about Today
Meer weten over Mark, Elke en De Denksmederij, check de linkjes:
Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan
Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan
Vanuit de schaduw in het lichtIn mijn nieuwe column: mentale veerkracht in onzekere tijden, als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan, neem ik je mee op reis
Mentale veerkracht in onzekere tijden, als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan
Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan,
Blijf ik krijgen wat ik altijd heb gekregen.
Als ik blijf kijken zoals ik altijd heb gekeken,
Blijf ik denken als ik altijd heb gedacht.
Als ik blijf denken zoals ik altijd heb gedacht,
Blijf ik geloven zoals ik altijd heb geloofd.
Als ik blijf geloven wat ik altijd heb geloofd,
Blijf ik doen wat ik altijd heb gedaan.
Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan,
Blijft me overkomen wat me altijd is overkomen.
Als me blijft overkomen wat me altijd is overkomen,
Blijf ik voelen wat ik altijd heb gevoeld.
Maar als ik mijn ogen sluit
en voel mijn ware zelf vanbinnen
Dan kom ik deze cirkel uit
en kan ik steeds opnieuw beginnen.
Dit gedicht is de aanleiding voor deze nieuwe column. In een eerdere column schreef ik hoe ik vanuit de schaduw in het licht ben gestapt. Na een periode van confronteren, incasseren, herstellen, herpakken, herontdekken en opnieuw beginnen, ben ik in staat geweest uit de cirkel te stappen.
Om zo opnieuw te beginnen met “de beste versie” van mijzelf, als partner, vader, maar ook als ondernemer door een herstart te maken met mijn bedrijf. Ik praat over februari van dit jaar (2020)
Met een toost op het leven en het omarmen van het verleden sloot ik een turbulente fase van mijn leven af en was ik in staat om vooruit te kijken. Om zo met, hervonden energie, stappen vooruit te zetten enik stond in de startblokken om uit te vliegen. Klaar om te vlammen en toen kwam de maand maart, de maand die in het teken stond van het verzilveren van alle noeste arbeid, die geleverd was in de achterliggende periode. Precies in het startschot kwam ik los, een start die onbeschrijfelijk veel voldoening gaf en zorgde voor euforie.
Maar half maart kwam daar de vervelende boodschap, we weten allemaal wat er toen gebeurde.
Daar stond ik met al mijn plannen, gevulde agenda en vooruitzichten. Als een atleet met een forse hamstringblessure verliet ik het zzp speelveld. Wat volgde was acceptatie. Maar om invulling te geven aan deze acceptatie, moest ik op zoek naar de resetknop van Wim-Huizing als mens en als ondernemer. Fysiek in een goede conditie door o.a. het boksen i.c.m. hardlopen. Maar in deze fase komt het juist aan op mijn mentale veerkracht.
Mentale veerkracht in deze onzekere tijd. Hoe ga je stabiliteit en structuur vinden om opnieuw de kracht te vinden om door te gaan? Gaat het leiden of lijden worden.
Hoe ga je überhaupt de balans vinden, als de enige zekerheid die je hebt de onzekerheid is. Zeker in mijn geval, na een lange herstelperiode en klaar om mijn rentree te maken. De angst die op de loer ligt voor een terugval, de irritatie en de frustratie die dat met zich meebrengt.
Het kan het niet geheel toevallig zijn dat mijn oog op het boek “Hoe word je een stoïcijn” in onze boekenkast viel. Geschreven door De Italiaanse filosoof en bioloog Massimo Pigliucci. Klik hier voor het boek.
Samengevat komt het hierop neer: Verander je leven door je te concentreren op waar je wél invloed op hebt.
Waarbij het o.a. gaat over streven en vermijden. Om te voorkomen dat je niet bereikt waar je naar streeft en dan terecht komt in dat wat je wilde vermijden, je impulsiviteit in bedwang te houden en je niet te laten misleiden door lukrake oordeelsvorming. Maar je te beperken tot de feiten en te kijken naar wat binnen je beïnvloedingssfeer ligt en wat niet.
Voor mij een enorme uitdaging: om uit mijn trouwe labrador gedaante te stappen en te gaan staan voor mezelf. Een volledige reset te maken en te kijken waar de langere termijn kansen liggen en wat ik op korte termijn wil doen. Om de rust te bewaken, overzicht te houden, om te voorkomen in het streven en het vermijden terecht te komen, de sleutel mentale veerkracht.
Na het eerste gevoel van de geblesseerde atleet, voelde ik in tweede instantie mijzelf als een aangeslagen bokser die de klappen van onzekerheid moest incasseren, die deze periode met zich meebrengt.
Het voelen van pijn, die je doet besluiten om die maximale 10 tellen rust te pakken om te herstellen. Waardoor je in staat bent om deze ronde te overleven, met als redding de gong, die klinkt als einde van deze ronde.
Waarin je de tijd krijgt om je terug te trekken in de hoek, om uit te blazen, om vervolgens met je team samen de mentale veerkracht te vinden. Zodat je jezelf kunt herpakken en die tweede adem te vinden die nodig is om door te gaan. Te herontdekken waar je kracht ligt om tot (creatieve) oplossingen te komen, waardoor je instaat bent de vrije ruimte te vinden. Die je verder helpt om door te gaan en niet op te geven en je in staat stelt de onzekerheid om te buigen naar zekerheid.
Te accepteren, goed te luisteren en te kijken, maar zeker niet te berusten.
Het omarmen van synchroniciteit door deze waar te nemen.
De energie te vinden om in de flow te komen, waardoor het weer gaat stromen.
Zich nieuwe kansen en mogelijkheden aandienen die je voorheen niet had kunnen bedenken.
Door een beroep te doen op mijn “mentale” veerkracht in tijden van onzekerheid, ben ik in staat geweest om wederom het beste uit mijzelf te halen. Ik ben weer gaan schrijven en ben druk bezig om mijn derde boek vorm te geven, een nieuwe website te lanceren en mijn bedrijf te herpositioneren en te re-branden, waarover binnenkort meer.
“Stap uit de cirkel”