Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan
Vanuit de schaduw in het lichtIn mijn nieuwe column: mentale veerkracht in onzekere tijden, als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan, neem ik je mee op reis
Mentale veerkracht in onzekere tijden, als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan
Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan,
Blijf ik krijgen wat ik altijd heb gekregen.
Als ik blijf kijken zoals ik altijd heb gekeken,
Blijf ik denken als ik altijd heb gedacht.
Als ik blijf denken zoals ik altijd heb gedacht,
Blijf ik geloven zoals ik altijd heb geloofd.
Als ik blijf geloven wat ik altijd heb geloofd,
Blijf ik doen wat ik altijd heb gedaan.
Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan,
Blijft me overkomen wat me altijd is overkomen.
Als me blijft overkomen wat me altijd is overkomen,
Blijf ik voelen wat ik altijd heb gevoeld.
Maar als ik mijn ogen sluit
en voel mijn ware zelf vanbinnen
Dan kom ik deze cirkel uit
en kan ik steeds opnieuw beginnen.
Dit gedicht is de aanleiding voor deze nieuwe column. In een eerdere column schreef ik hoe ik vanuit de schaduw in het licht ben gestapt. Na een periode van confronteren, incasseren, herstellen, herpakken, herontdekken en opnieuw beginnen, ben ik in staat geweest uit de cirkel te stappen.
Om zo opnieuw te beginnen met “de beste versie” van mijzelf, als partner, vader, maar ook als ondernemer door een herstart te maken met mijn bedrijf. Ik praat over februari van dit jaar (2020)
Met een toost op het leven en het omarmen van het verleden sloot ik een turbulente fase van mijn leven af en was ik in staat om vooruit te kijken. Om zo met, hervonden energie, stappen vooruit te zetten enik stond in de startblokken om uit te vliegen. Klaar om te vlammen en toen kwam de maand maart, de maand die in het teken stond van het verzilveren van alle noeste arbeid, die geleverd was in de achterliggende periode. Precies in het startschot kwam ik los, een start die onbeschrijfelijk veel voldoening gaf en zorgde voor euforie.
Maar half maart kwam daar de vervelende boodschap, we weten allemaal wat er toen gebeurde.
Daar stond ik met al mijn plannen, gevulde agenda en vooruitzichten. Als een atleet met een forse hamstringblessure verliet ik het zzp speelveld. Wat volgde was acceptatie. Maar om invulling te geven aan deze acceptatie, moest ik op zoek naar de resetknop van Wim-Huizing als mens en als ondernemer. Fysiek in een goede conditie door o.a. het boksen i.c.m. hardlopen. Maar in deze fase komt het juist aan op mijn mentale veerkracht.
Mentale veerkracht in deze onzekere tijd. Hoe ga je stabiliteit en structuur vinden om opnieuw de kracht te vinden om door te gaan? Gaat het leiden of lijden worden.
Hoe ga je überhaupt de balans vinden, als de enige zekerheid die je hebt de onzekerheid is. Zeker in mijn geval, na een lange herstelperiode en klaar om mijn rentree te maken. De angst die op de loer ligt voor een terugval, de irritatie en de frustratie die dat met zich meebrengt.
Het kan het niet geheel toevallig zijn dat mijn oog op het boek “Hoe word je een stoïcijn” in onze boekenkast viel. Geschreven door De Italiaanse filosoof en bioloog Massimo Pigliucci. Klik hier voor het boek.
Samengevat komt het hierop neer: Verander je leven door je te concentreren op waar je wél invloed op hebt.
Waarbij het o.a. gaat over streven en vermijden. Om te voorkomen dat je niet bereikt waar je naar streeft en dan terecht komt in dat wat je wilde vermijden, je impulsiviteit in bedwang te houden en je niet te laten misleiden door lukrake oordeelsvorming. Maar je te beperken tot de feiten en te kijken naar wat binnen je beïnvloedingssfeer ligt en wat niet.
Voor mij een enorme uitdaging: om uit mijn trouwe labrador gedaante te stappen en te gaan staan voor mezelf. Een volledige reset te maken en te kijken waar de langere termijn kansen liggen en wat ik op korte termijn wil doen. Om de rust te bewaken, overzicht te houden, om te voorkomen in het streven en het vermijden terecht te komen, de sleutel mentale veerkracht.
Na het eerste gevoel van de geblesseerde atleet, voelde ik in tweede instantie mijzelf als een aangeslagen bokser die de klappen van onzekerheid moest incasseren, die deze periode met zich meebrengt.
Het voelen van pijn, die je doet besluiten om die maximale 10 tellen rust te pakken om te herstellen. Waardoor je in staat bent om deze ronde te overleven, met als redding de gong, die klinkt als einde van deze ronde.
Waarin je de tijd krijgt om je terug te trekken in de hoek, om uit te blazen, om vervolgens met je team samen de mentale veerkracht te vinden. Zodat je jezelf kunt herpakken en die tweede adem te vinden die nodig is om door te gaan. Te herontdekken waar je kracht ligt om tot (creatieve) oplossingen te komen, waardoor je instaat bent de vrije ruimte te vinden. Die je verder helpt om door te gaan en niet op te geven en je in staat stelt de onzekerheid om te buigen naar zekerheid.
Te accepteren, goed te luisteren en te kijken, maar zeker niet te berusten.
Het omarmen van synchroniciteit door deze waar te nemen.
De energie te vinden om in de flow te komen, waardoor het weer gaat stromen.
Zich nieuwe kansen en mogelijkheden aandienen die je voorheen niet had kunnen bedenken.
Door een beroep te doen op mijn “mentale” veerkracht in tijden van onzekerheid, ben ik in staat geweest om wederom het beste uit mijzelf te halen. Ik ben weer gaan schrijven en ben druk bezig om mijn derde boek vorm te geven, een nieuwe website te lanceren en mijn bedrijf te herpositioneren en te re-branden, waarover binnenkort meer.
“Stap uit de cirkel”