Omgaan met stilte en stilstand, als ondernemer, vader en zoon van.

Hoe om te gaan met stilte en stilstand

Opeens was het daar: de stilte en de stilstand. De stilte die ik niet gewend was, één van altijd bezig zijn, een volle agenda met opdrachten en/of afspraken en het verder vormgeven van toekomstplannen. Naar abrupte stilstand en stilte.

Wat doet die stilte en stilstand met mij als vader, echtgenoot, zoon van maar ook als ondernemer?

Ik heb even tijd nodig gehad om te beseffen wat er allemaal in de afgelopen periode gebeurd is. En hoe ik of ik nu wil of niet onderdeel geworden bent van “de nieuwe werkelijkheid”. Zonder daar ook maar iets voor te hebben moeten doen.

Mij bekroop het gevoel de controle even helemaal kwijt te zijn dit zorgde voor verwarring, onzekerheid en maakte mij bij vlagen angstig en bang.

Hoe de natuur de mens tot de orde heeft geroepen en ons met de neus op de feiten heeft gedrukt. Hoe duidelijk wil je het hebben.

Het heeft mij de gelegenheid gegeven om eens goed te luisteren naar mijzelf en te voelen wat dit betekent, wat dit met mij doet en hoe ik daar mee om wil gaan.

Het heeft mij eens te meer laten zien en beseffen dat heel veel zaken niet meer zo vanzelfsprekend zijn dan dat ik altijd dacht. Dat er een crisis als deze voor nodig is om dit te doen realiseren is de rauwe werkelijkheid.

Ook gezien het feit dat er in de afgelopen jaren zoveel momenten zijn geweest die zich ervoor leenden om stil te staan en te luisteren. Maar op een of andere manier heb ik nooit de rust of noodzaak gevonden om daar daadwerkelijk iets mee te doen.

Totdat ik een paar dagen geleden samen met mijn oudste dochter onze hond Themba uit liet en op een nagenoeg verlaten stuk weg getingel achter ons hoorde. En onze hond kwispelend en piepend omdraaide. Daar waren zijn grote helden (omdat ze altijd van die lekkere hondenkoekjes hebben) namelijk mijn ouders beide in de 80 op hun fiets.

Themba maar even losgelaten die ze met een natte neus veel gepiep en gekwispel hartelijk begroette. Daar stond ik dan op anderhalve meter afstand dit tafereel te aanschouwen. Na een kort praatje in de koude wind over hoe ze om 8 uur s ’ochtend s hun boodschappen hadden gedaan. Was ik bijna geneigd om te zeggen fiets maar snel door naar huis en je hebt je toch wel warm aangekleed.

Terwijl ze verder fietsten en langzaam uit mijn blikveld verdwenen besefte ik me als nooit tevoren wat in een keer die anderhalve meter afstand betekende. Vanuit pas goed op jezelf pap en mam, bracht ik ze gisteren even een stukje appeltaart langs en een paar pannenkoeken. Aangekomen in het appartementencomplex waar mijn ouders wonen kwam mijn vader naar beneden om de “waar” in ontvangst te nemen op gepaste afstand. Ik voelde me even de lokale dealer die het spul kwam afleveren. Wellicht kijk ik in deze periode te veel foute films. Even een gesprekje over koetjes en kalfjes je kent het wel. Toen opeens was het er, joh Wim je moeder en ik hebben nagedacht over wat als het virus ons zal treffen en wat wij dan willen. We hebben dat op papier gezet en willen het graag delen met jullie als gezin. Deze zag ik even niet aankomen. Op deze koude zondagmiddag met appeltaart en pannenkoeken in de tas. Toen werd het even stil……

Aan de ene kant hard, confronterend koel en zakelijk. Aan de andere kant mooi en liefdevol te zien dat zij beiden de 80 en nadenken over wat als en hoe willen ze dan dat het er dan uit komt te zien. Vanuit die onzekerheid, die kwetsbaarheid en die fragiliteit die deze leeftijd in relatie met het virus met zich meebrengt.  Terwijl ze op dit moment in goede gezondheid verkeren en er op het oog niets aan de hand is. Het raakt mij als zoon diep in mijn hart en doet de mij eens te meer realiseren dat alles niet zo vanzelfsprekend is.

Juist op dit moment had ik de behoefte meer dan ooit om ze vast te pakken te knuffelen. En de woorden te gebruiken die mijn vader altijd zegt; het komt goed jongen.

Het zal zeker goed komen alleen hoe en wanneer, dat is de vraag die denk ik velen bezighoudt.

Iets wat voorheen vanzelfsprekend was maar nu opeens niet meer. Dat raakt.

Net als al die hartverwarmende en hartverscheurende verhalen die deze corona periode met zich mee brengt en ons alleen op een of andere manier raken.

Ik geloof erin dat wij op basis van de kracht van kwetsbaarheid instaat zijn om samen te blijven werken, te verbinden en vorm te geven aan dit nieuwe tijdperk dat voor ons ligt.

Vanuit liefde voor onze planeet en elkaar. Om zo de imperfectie te kunnen omarmen.

Paps en mams zorg goed voor jezelf, het komt goed vertrouw daarop!

Geplaatst in WYSIWYG

Van stilstand > beweging > bloei en groei

Van stilstand > beweging > bloei en groei

Drie weken geleden ben begonnen met een eerste aanzet voor de column die ik “het kan anders” noemde. Niet wetende dat de natuur keihard aan de noodrem zou trekken. Dat wij als mens tot stilstand zouden komen. Ondenkbaar als je het mij een maand geleden had gevraagd.

Toch was het daar ineens! Met een noodvaart kwamen we tot stilstand. Daar staan we dan kijkend naar de nieuwe werkelijkheid, hoe bitter deze voor eenieder kan zijn en is.

Als een aangeslagen bokser in de 6de ronde krabbelen wij mensheid langzaam op en zijn we gaan staan. Zijn we in staat een wil aan de dag te leggen om zaken anders te organiseren, in te regelen of op te pakken. We hebben gezien hoe tegenslag ons in staat stelt om nieuwe vormen te vinden, vormen van samenwerken, vormen van solidariteit, (al was dat ten aanzien van het toiletpapier even ver te zoeken) vormen van eenheid met de wil er voor elkaar te zijn.

Goed om te zien dat o.a. onze boeren (agrarische sector), onderwijs en verpleegkundigen (gezondheidszorg), schoonmakers, politie, brandweer, transportsector en logistiek Nederland, zeg maar de mensen in de vitale processen en cruciale beroepsgroepen, van een  protesterende minderheid omgedoopt zijn naar de nieuwe Nederlandse helden. Mooi om deze transitie te zien.

Samen hebben wij elkaar nodig om deze spannende en onzekere tijd door te komen, waar bij het niet erg is om het even niet te weten. Het kan niet anders dat dit een kantelpunt is, een kantelpunt waarin “opnieuw” nieuwe vormen gaan ontstaan.

Hopelijk gebruiken wij als mens deze periode om even stil te staan, stil te staan en na te denken over hoe nu verder.

Ik hoop van ganser harte dat we ons beseffen dat deze acute stilstand ons iets wil vertellen. Dat we straks niet gewoon doorgaan met waar we waren gebleven. Dat we gehoor moeten geven aan wat deze abrupte stilstand ons verteld en wat we daar uit leren. Het is tijd om te verbinden door krachten te bundelen om er sterker uit te komen.

Het toont eens te meer aan dat in tijden van crisis de mensheid tot meer instaat is dan men zou verwachten. Namelijk verbondenheid en aandacht voor elkaar. Laten we dit alsjeblieft vasthouden, zeker als deze hectische periode achter ons ligt.

Ik ga er vanuit  dat de mens de kracht en de energie heeft om een beroep te doen op ons ondernemerschap en onze flexibiliteit en om samen vorm te geven hoe om te gaan met deze nieuwe werkelijkheid. Het zal een beroep doen op onze flexibiliteit en creativiteit om nieuwe vormen te ontdekken en te ontwikkelen. Maar voordat je dat kunt doen is er eerst de stap om te zorgen voor Verbinding. We moeten/zullen verbindingen met elkaar aan gaan, om veelkleurige resultaten te boeken. Resultaten die voorheen niet zichtbaar, denkbaar waren of gewoonweg nog niet bestonden.

Gezien de aandacht die er op dit moment is voor de risicovolle beroepen is het zaak om het ijzer te smeden als het heet is. Er zijn twee beroepsgroepen die ik uit wil lichten, namelijk de zorg en het onderwijs. Zonder de anderen te kort te willen doen.

Juist nu is het tijd om te kijken of er nieuwe vormen kunnen ontstaan door het verbinden van zorg, onderwijs, bedrijfsleven, technologie en techniek. Om tot vernieuwing te komen, die aansluiten bij de huidige tijdgeest. Dit alles vanuit de gedacht WE CARE

Zo’n doorbraak, een nieuw concept of nieuwe vorm kan een enorme boost geven aan deze mooie bedrijfstakken, zeker als deze bijzondere periode straks achter ons ligt.

Het is tijd om een beroep te doen op de collectieve intelligentie.

Nu zitten we in tijden van crisis, en moeten we het hoofd bieden aan deze uitdaging. Mijns inziens is dit het kantelpunt en stelt deze ons in staat om verbindingen te leggen tussen de verschillende werelden. Juist die verbindingen zijn essentieel.

De uitdaging zit er in hoe we ervoor kunnen zorgen dat we tot een structurele oplossing komen voor de vele (complexe) vraagstukken die zich voordoen. Ik wil me hierbij graag focussen op het onderwijs en de zorg. Om dit vorm te geven zijn tijd en middelen nodig

Het gaat om Lange termijn denken en korte termijn doen.

Hoe kunnen onderwijs, zorg, technologie, techniek en bedrijfsleven een bijdrage leveren aan deze verandering om zo te waarborgen dat we voor nu en in de toekomst onze gezondheidszorg en onderwijs kunnen blijven bieden in een vorm die past in het nu en in de toekomst?

Ik zie hierin de klas van de toekomst als katalysator en injector voor meerdere Zorginnovatie Hubs startend in Nederland, die zich als een positief virus zich over de wereld verspreid.

Vraag gestuurd detecteren, leren, ontwikkelen en experimenteren.

Zorg Innovatie Hubs als broedplaats en kweekvijver zorgen voor een positieve prikkel, waardoor men in staat is om (complexe) zorg en onderwijsvraagstukken van binnenuit vorm te gegeven en op te lossen.  Zo ontstaat er beweging en wordt er een vorm gevonden met grote kiemkracht om invulling te geven aan de wereld die volop in transitie is.

Onderstaande gedicht van Susan Blanco (de Taalrecycler) en kijk op zaken  inspireerde mij tot het schrijven van deze column:

https://www.slimhuishouden.nl/maar-de-lente-wist-het-niet/

 

Geplaatst in WYSIWYG

Droombaan

Droombaan

Laatst werd mij gevraagd; hoe ziet jouw droombaan of ideale opdracht eruit? Daar moest ik wel even over nadenken. Droombaan, Droomopdracht welke elementen zou het moeten bevatten voor mij om helemaal aan te gaan, alles te kunnen geven, te doen wat ik het liefste doe? Een ding wist ik zeker het gaat om Vrije Ruimte Vinden.

En ineens schiet mij de monoloog van Hans Lebbis door mijn hoofd. De Monoloog over het perfecte terrasje. Het filmpje wat vaak gebruikt wordt in tal trainingen als inspiratie. Waarbij Hans Lebbis een opsomming maakt over het perfecte terras en wat er nodig is om een perfect terras te zijn. Hij besluit zijn monoloog met; waarom zijn dit soort terrasjes er niet? En; als je het echt wilt kan het.

OKE, als je het echt wil dan kan het dacht ik, en bij mij gaat dus om VRIJE  RUIMTE VINDEN, dat is de kapstok waar het bij mij om draait!

Gedachtenoefening 1 was gedaan, hoe nu verder?

Wat zijn de voorwaarden waaronder het vinden van vrije ruimte tot een methodiek en succesvolle uitrol zou gaan leiden?

De basis ingrediënten zijn: verbinden, verlangen, vrije ruimte en vormen (creëren en doen). Bij verbinden gaat het o.a. om vertrouwen, gelijkwaardigheid en 100% aangaan, bij verlangen gaat het o.a. om eindbeeld /stip op de horizon, vrije ruimte vinden binnen de context van de strategie van jouw organisatie, daarna gaan we vormen als in creëren en doen (van droom naar daad), dat is randvoorwaardelijk! Je moet voor de volle 100% ‘aangaan’ en het vertrouwen hebben in een succesvolle afloop van het traject.

Nu is het fundament gelegd, we gaan bouwen.

Het begint met helderheid/duidelijkheid krijgen. Wat is de vraagstelling en is dat de werkelijke vraag of zit daar nog een vraag achter? Goed kunnen luistern is een voorwaarde om te horen wat er gevraagd wordt. Waar zit de pijn of het knelpunt?

Als dat helder is, hoe vertaal je dat dan naar wat er nodig is? Een doorbraak, het ontwrichten, ontvlechten van vaste patronen, inzicht en bewustwording, los komen van de dagelijkse sleur.  Dit alles vanuit niet-bedreigende energie en met maar één intentie, het samen vinden van die vrije ruimte. Het gaat tenslotte om de voortgang en het resultaat en niet om de ego’s.

Welke skills zet je in om deze vrije ruimte te bereiken, wat is je kracht, talent en wat is je passie en hoe dragen deze bij om het verschil te maken?

Hoe kom je tot die vrije ruimte? Het gaat hierbij om verschillende ingrediënten zoals verbinden (altijd met een reden), gedreven vanuit verlangen, om te kunnen vormen met als doel de ander verder te brengen niet alleen als bedrijf maar ook als mens.

De kracht van nieuwsgierigheid, verbeelding, creativiteit, vrijdenken en openheid zorgen ervoor dat het potentieel wordt bloot gelegd, het potentieel wat voorheen niet zichtbaar of denkbaar was. Je hebt ook gewoon lef en durf nodig

Het resultaat; je komt in je kracht te staan waardoor er veelkleurige resultaten, vaak onverwacht of gewoon nog niet eerder bedacht ontstaan.

Mijn rol is als begeleider en coach om te komen van droom naar daad. Uiteindelijk moet je het tenslotte als organisatie of als mens zélf doen. Waar mijn hart sneller van gaat kloppen is dat via de methodiek van de vrije ruimte vinden waardevolle impact gemaakt wordt.

In mijn volgende blog neem ik je mee in een paar praktijkvoorbeelden.

 

Vrije ruimte en vrije ruimte vinden wens ik organisaties en mijzelf toe.

 

Mocht jij ook opzoek zijn naar de vrije ruimte binnen je organisatie, en sta je open voor een verfrissende nieuwe blik dan maak ik graag met contact met je.

Geplaatst in WYSIWYG

Vrije ruimte

Vrije Ruimte

Doen waar je goed in bent, waar je heel veel plezier aan beleefd en dan daar je werk van maken. Het is voor mij een ware zoektocht geworden, waarvan ik dacht dat dit niet zo ingewikkeld zou zijn.

Het begint natuurlijk al vrij vroeg in je leven, dat je keuzes moet maken voor later.Wat wil je later worden als je groter bent? Keuzes maken, ik kwam erachter dat dat best ingewikkeld is. Want; welke keuzes maak je en is dat dan wel de juiste keuze of had ik toch maar een andere keuze gemaakt?

Het maken van die keuzes bleek voor mij een duivels dilemma in de loop van de jaren. De gemaakte keuzes! Hoe was ik daar eigenlijk toe gekomen? Waren het wel mijn keuzes of toch keuzes van iemand anders? En op basis waarvan maak of maakte ik dan die keuzes, ratio of intuïtie?

Ik betrapte mij erop dat ik de keuzes maakte vanuit mijn ratio en wellicht ook de ouderwetse gedachte om te kiezen voor zekerheid. Waarom eigenlijk? In de loop der jaren kwam ik erachter dat de dagelijkse werkelijkheid weerbarstig is en dat zekerheid een soort van schijnveiligheid is.

Gevangen in gedachten, in een keurslijf geperst en ingegeven door een grote mate van afstemmen op de ander en loyaliteit, stapte ik als jongvolwassene de wijde wereld in. Met de kennis en wijsheid van nu was ik toen wellicht een tikkeltje te naïef, te goed van vertrouwen maar wel altijd dicht bij mijzelf (vanuit niet-bedreigende energie).

Toen wist ik nog niet dat dit een van de mooie krachtige eigenschappen is die een mens kan bezitten.

Niet-bedreigende energie, die jou vrijheid geeft om dat te doen wat je graag wilt doen en waar je goed in bent. Zodat je in staat bent om terug te gaan naar de onbevangenheid en oordeelloos kunt luisteren. Waardoor je in staat bent om zonder aanname en of overtuigingen (al dan niet van jezelf) de wereld in te kijken.

Hoe ziet deze wereld er dan uit?

Hoe zou het zijn vrij te kunnen denken, wat je instaat stelt om de vrije ruimte te ontdekken, waardoor je instaat bent om zowel bedrijfskundige als levensvraagstukken te beantwoorden.

Door weg te blijven van als er geen ‘als’ meer is.

Ik heb dit zelf mogen ervaren. Waarom moet er eerst iets schokkends en ingrijpends gebeuren wil je tot inzicht komen? Dat heb je kunnen lezen in mijn vorige blog. Wat doe je daar dan mee is vervolgens de volgende vraag die je jezelf kunt stellen.

Deze vraag heeft mij doen besluiten om dat te doen wat ik het liefste doe; vrijdenken en onbevangen naar vraagstukken te kijken, waardoor er vrije ruimte ontstaat.

De kracht van nieuwsgierigheid, verbeelding, creativiteit, vrijdenken en openheid zorgt ervoor dat het potentieel wordt bloot gelegd, het potentieel dat voorheen niet zichtbaar of denkbaar was. Dit leidt vaak tot veelkleurige resultaten, vaak onverwacht of gewoon nog niet bedacht.

De uitkomsten die ik gezien heb zijn versterkend, verfrissend, vernieuwend verrassend en verbindend. De voorwaarde is wel: lef en durf om zaken anders te doen.

Geef vrijdenkers de vrije ruimte.

 

 

Geplaatst in WYSIWYG