Berichten getagd ‘newintimacy’
Lichtpuntjes
Lichtpuntjes
Nou daar zit je dan woensdagochtend 27 januari 2021 in de wachtkamer van het ziekenhuis.
Het jaar 2020 ligt nog maar net achter ons, een jaar van uitersten zowel zakelijk als privé. Van hoogte- en dieptepunten en weer terug. Een jaar waarin ik geleerd heb om voor- en tegenspoed te omarmen, in plaats van los te laten.
Lang heb ik gedacht dat loslaten de oplossing is om de uitdagingen die het leven biedt aan te gaan. Met de kennis van nu en door vallen en opstaan ben ik in staat de uitdagingen die op mijn pad komen te omarmen. Omarmen in de zin van aanvaarden. Om er vervolgens naar te kijken en je zelf de vraag te stellen wat kan en wat wil ik hiermee. Kortom welke invloed heb ik. Het klinkt heel eenvoudig, maar probeer het maar eens.
Omarmen in plaats van verzetten of vechten. Het stelt je in staat om niet nodeloos veel energie te verliezen. Maar om zo energie te blijven houden en op te laden, om de uitdagingen het hoofd te kunnen bieden.
Zo heb ik de veerkracht gevonden in mijzelf en ben ik in staat geweest om de donkere periode in mijn leven te overwinnen. 2020 Is in vele opzichten een grote leerschool geweest. Samen met m’n gezin heb ik de uitdagingen die 2020 bood, het hoofd kunnen bieden.
Vol overgave en met een dosis positieve energie uitkijkend naar 2021, proosten wij op het leven en het nieuwe jaar. Een jaar met goede en mooie vooruitzichten klaar om uitgerold te worden.
Het jaar is nog maar goed 27 dagen gevorderd en er dient zich een enorme uitdaging aan. Terwijl ik dit schrijf zit ik in de wachtkamer in het ziekenhuis, terwijl mijn vrouw voor de tweede keer in korte tijd de röntgenkamer inloopt. Dit naar aanleiding van het telefoontje van afgelopen maandag van de huisarts. Men ziet “iets “op de foto wat niet goed is. Om dit wel of niet bevestigd te krijgen zitten wij vandaag in het ziekenhuis. Helaas komt de bevestiging dat het gaat om het stomme K woord.
Wachtend op wat komen gaat, hoe het afloopt geen idee. Mijn vrouw, die mij op mijn donkerste moment heeft bijgestaan, wordt nu geconfronteerd met dit klote nieuws.
Ik ben ervan overtuigd dat zij en wij de veerkracht vinden om het hoofd te bieden aan deze uitdaging. Enerzijds door de situatie te omarmen en de innerlijke (veer)kracht te vinden, anderzijds om de lichtpuntjes te kunnen blijven zien in deze onzekere tijd.
Er is altijd hoop!! Zonder hoop geen overwinning, zonder overwinning geen hoop!
Diska, Keep your head up and stay strong
We’re in it together
Een bewogen jaar
Een bewogen jaar
Op dit moment ben ik nog volop het bewogen jaar 2020 aan het afronden en kijk ik al met een schuin oog naar 2021. Hierdoor was het een behoorlijke uitdaging om deze column het levenslicht te laten zien.
Al mijmerend en terugkijkend bedacht ik waar ik het in deze laatste column van dit jaar over wil hebben. Ga ik terugkijken of ga ik vooruitkijken? Ga ik kijken wat er allemaal niet gelukt is of ga ik kijken naar de mooie ontwikkelingen die hebben plaats gevonden en die ongetwijfeld in 2021 gaan komen. Ga ik mijn irritatie en frustratie het papier toe vertrouwen? Ik heb ervoor gekozen om te kijken welke mooie ontwikkelingen er hebben plaats gevonden.
De harde reset van 2020 heeft mij in laten zien dat: Het er niet om gaat, hoe ‘hart’ je op deze aarde rent, maar om te luisteren waar je naar toe wilt, te luisteren naar je hart.
Als mens heeft 2020 mij zoveel meer verrijkt. Ik voel mij rijker dan ooit, ondanks dat de inkomsten nihil waren. In maart van dit jaar, naar een lange intensieve behandelperiode van 18 maanden, was ik volledig herstelt van een inktzwarte periode genaamd depressie. Wat mij in staat heeft gesteld om, meer dan eens tevoren, echt te zijn.
Zaken los laten en met het los laten bedoel ik (anders vastpakken), nieuwe deuren te openen nieuwe wegen te bewandelen, nieuwe mensen te ontmoeten, nieuwe kansen weten te creëren ,nieuwe vormen van samen te ontdekken, nieuwe opdrachtgevers te vinden, vernieuwde inspiratie op te doen, nieuwe collega’s te ontmoeten, nieuwe sporten te ontdekken, opnieuw balans te vinden, online Webinars (o.a. HHS Maastricht), inspiratie sessies (o.a.hospitality met Bianca van Brandenburg, Zinzia Zorggroep), creativiteit workshops (DHC) te geven, te werken aan hele bijzondere projecten binnen Philadelphia Zorg, (Suzanne dankjewel voor de kans), onverwachtse voorbijgangers en bedrijven ontmoeten als Waag, Triple, SAP, Mandeville, Van Berlo, ScherpER, KNMV, Robert Kalter, nieuwe inzichten te krijgen door deel te nemen aan het interview in het geweldige initiatief RESTTHEWORLD (Ruud Thanks ). Focus en scherp gehouden te worden door Millie Gietman. Rick Koster om helder te krijgen wat ik met mijn bedrijf wil. Fresh Forward voor het vertrouwen (voelt als familie). De mannen van Barrevoets, Auke Smit van Effecta, met zijn geweldige gevoel voor humor. Lunar instituut, waardoor ik in de gelegenheid was om bij het diner met Duncan Stutterheim te zijn, op een bijzondere locatie in Amsterdam namelijk het Mandela huisje (Ilco van der Linde.). Mijn nieuwe website te lanceren (gemaakt door mijn dochter). Hernieuwd plezier te ontdekken in het leven, en zo kan ik nog wel een tijdje door gaan.
Al dit moois (ik ben ongetwijfeld mensen en zaken vergeten) heeft 2020 mij gebracht, in een jaar waar in de pandemie toesloeg.
Ik sluit dan ook heel tevreden dit jaar af en wens iedereen fijne feestdagen en een inspirerend 2021
Wim
Voorbereid om echt te zijn
Voorbereid om echt te zijn
In mijn nieuwste column neem ik je mee in “Voorbereid om echt te zijn”.
Vorige week luisterde ik naar de podcast van Wilde Haren van: Vincent ‘Jiggy Djé’ Patty waar Soufiane Touzani te gast was. Voor degene die hem niet kennen: Soufiane is onder anderen vlogger, influencer, content creator, presentator, en freestyle voetballer.
Hij heeft zijn eigen Youtube kanaal TouzaniTV, zijn eigen Touzani Foundation
en een online voetbalclub FC Straat
Hiermee helpt hij kinderen om zich te ontwikkelen door middel van voetbal. Zowel op sportief als sociaal gebied is hij actief.
De zin “Ik was niet voorbereid om echt te zijn” bleef in mijn hoofd rondtollen. Soufiane neemt je hierin mee naar het moment dat hij dat besefte. Het ging hierbij over de ontmoeting welke hij had met Cristiano Ronaldo.
Wil je het fragment terugluisteren?
Luister naar de podcast WildeHarenDePodcast via:
Wanneer ben je voorbereid om echt te zijn? Wat is het dan? Hoe ziet het eruit? Welke weg leg je af?
Het gaat in deze podcast over jezelf zijn. Zijn wie je bent en daaraan vasthouden. Best lastig in deze tijd. In mijn vorige column nam ik je mee in ´dat de uitzondering de norm is´ geworden. En de druk van je omgeving, de druk van sociale media, de druk van presteren. Kortom de druk van buitenaf en dan wellicht ook nog eens de druk van je directe omgeving. Hoe ga je daar mee om hoe houd je je staande.?
Nog niet zo lang geleden werd mij de volgende vraag gesteld: “waar ben je nu het meeste trots op als je terugkijkt in je leven”. Mijn antwoord was dat ik altijd mezelf ben gebleven. Een ‘Ohh’ was de reactie. Ik ben blij dat ik altijd mezelf ben gebleven en dat ik niet hoef na te denken over wat ik allemaal gezegd of beloofd heb.
Is het altijd gemakkelijk geweest nee, zeker niet als ik terugkijk.
Ik schrijf nu een boek over hoe ik mijn meest donkere momenten overwonnen heb en welke impact dit gehad heeft op mijn directe omgeving. Door niet mijzelf te zijn, je te conformeren aan een norm, zodat je in een hokje past. En met dat hokje kom je in een wereld terecht waarvan je tegen jezelf zegt hier voel ik me niet thuis, maar met voor mij alle gevolgen van dien. Omdat je jezelf conformeert aan iets waarvan je weet dat het niet past maar om sociaal wenselijk te zijn neem je plaats in het hokje..
Home is where the heart is, en dat gevoel was ik helemaal kwijtgeraakt. Met als gevolg; de continue interne dialoog die ik met mijzelf voerde. De dialoog die ervoor zorgt dat je niet die dingen doet waar je echt blij van wordt, doordat je hoofd sterker is dan je hart.
Mede ingegeven door de gedachte dat je in een maakbare wereld leeft. Leverde dit mij alleen maar angst en verwijdering van mijzelf op. De angst om te verliezen, de angst om alleen te komen te staan, de 1001 excuses die je zoekt om jezelf voor de gek te houden.
Het kan dan ook geen toeval zijn dat ik het Engels woord FEAR steeds weer tegen kwam. Fear, als in vluchten of Fear als in vechten. Wat ik me steeds afvroeg is het aangeleerde angst, is deze angst wel van mijzelf of, is deze van iemand anders. Of is het emotionele angst als in False Evidence Appearing Real, die mijn gedachte overmande of, zoals ik het uiteindelijk benader, is het Face Everything And Rise?
Wat voor mij werkte is om de confrontatie aan te gaan. De confrontatie met de angst ging ik aan door Face Everything And Rise toe te passen – struikel, faal en sta weer op. Het gaat er niet om hoe vaak je neergaat, het gaat er juist om hoe vaak je weer opstaat (Mohamed Ali).
Ben je in staat het gif om te zetten naar medicijn? Het medicijn dat je inzicht geeft, je in staat stelt om vanuit je hart naar je hoofd te gaan, om vervolgens dat te doen waarvoor je op aarde bent?. Het gaat er niet om, hoe hard je op deze aarde rent maar om te luisteren waar je naartoe wilt.
Blijf daarin dicht bij jezelf zodat je bent in staat bent om echt te zijn.
in de spiegel
In de spiegel
Spiegeltje spiegeltje aan de wand …..
Wat zie je als je in de spiegel kijkt. Ben je tevreden met wat je ziet? Of laat je je leiden door de ideaalbeelden op de socials?
Deze staan vol met de “ideale” wereld en “de ideale” mensen, one happy family. Is het werkelijkheid of is het een zorgvuldig opgebouwd imago, van wie men graag zou willen zijn? Het ideaalbeeld, al dan niet gevoed door groepsdruk, en het uitstralen van maatschappelijke succes. Is het perfecte plaatje wel het perfecte plaatje? Of, zoals ik laatst hoorde, de uitzondering is de norm geworden.
De uitzondering is de norm geworden
Interessante gedachte “de uitzondering die de norm is geworden”. Wat is dan eigenlijk het ideaalbeeld en hoe ziet dit er dan uit? Door wie wordt dit bepaald? Is het de hoeveelheid likes en followers? Of is het de omgeving waarin je je begeeft of de omgeving waarin je je graag wilt begeven?
Staat de buitenkant, dat wat je ziet, wel in verbinding met de binnenkant? Met wie je echt bent. Kun je deze twee los van elkaar zien? Ik denk het niet.
Want als je goed kijkt, wat zie je dan? Zie je werkelijk het verhaal achter en passend bij het beeld van wat je ziet? Ben je in staat de verschillende lagen waaruit het beeld is opgebouwd te zien? Of word je dusdanig beïnvloed door de eerste observaties en aannames, waardoor je niet meer in staat bent oordeel loos waar te nemen?
Zelf heb ik te veel mooie momenten voorbij laten gaan door mijn aannames en mijn aannames hebben mij beperkt in het kijken naar de wereld met al haar moois.
Ik zou niets liever willen, dan teruggaan naar de onbevangenheid, speelsheid en verwondering. Door te zijn. De beauty van imperfectie te omarmen. Niet als de nieuwe standaard, maar vanuit de gedachte dat de wereld niet maakbaar is. Dat deze weerbarstig is, als het leven zelf. Dit is best spannend. Vooral als je je laat leiden door je hoofd en minder door je gevoel. Heel spannend om niet vanuit controle en ratio te handelen.
Waarom dan die angst, angst voor het onbekende? Is het niet juist de angst die het verlangen in de weg staat en die ons beperken in ons zijn?
‘Wat nou als’ en ‘had ik maar’ is wat je vaak hoort. Maar het is nooit te laat om je hart te volgen en om de dingen te doen die voldoening geven.
Tijdens de tweede fase van de pandemie keek ik in de spiegel; Ik vroeg mij af of ik echt de dingen deed die mij gelukkig maken? Zo ja, dan is het oké. Zo nee, dan heb ik wat te doen. Zo heb ik besloten om het goede behouden en ben ik dit aan het uitbouwen.
Derde boek in de maak
Ik ben volop aan het schrijven aan mijn derde boek en heb inmiddels een uitgever gevonden. Als buitenspeler, innovator, creatieveling, inspirator en sparringpartner ben ik in staat om waarde toe te voegen aan mijn leven en aan dat van de ander. Waarde die een positieve bijdrage levert aan de continuïteit
Hoe tof is het om mijn verhaal achter het spiegelbeeld, de komende jaren verder vorm te geven uit te dragen en over te brengen.
Keep in Touch!
Embassy of Health @Dutch Design Week als lichtpuntje
Embassy of Health @Dutch Design Week als lichtpuntje
De afgelopen week ben ik ondergedompeld in een vloedgolf aan inspiratie tijdens de Dutch Design Week. Thema van dit jaar was The New Intimacy, een zeer actueel thema in 2020. Fijn om te zien is dat de organisatie in staat is geweest om de Dutch Design Week om te zetten naar een virtueel event, met een rijk pallet aan programmaonderdelen om uit kiezen.
Met de legendarisch woorden van Cruijff:” Ieder nadeel heb zijn voordeel”, heb ik mij een weg gebaand door dit virtuele event. Deze online editie gaf de gelegenheid om delen van het programma later terug te kijken, waardoor je toch alles kon volgen.
Juist het grote aanbod, gaf mij dit jaar keuzestress over wat wel en niet online te volgen, wat deze versie zwaarder voor mij maakte dan voorgaande jaren.
Ik vind het lastig om te kiezen, alles is op een of andere manier interessant en de kans om net dat ene te kiezen, waardoor je het ander mist maakt het lastig.
Aangezien de zorgsector een van de speelvelden is waar ik mij op begeef, heb ik mij dit jaar met name gericht op het programma-aanbod van de Embassy of Health van curator Paulien Melis, verbonden aan Waag.
Daar waar de tijd het toeliet, heb ik uitstapjes gemaakt naar programmaonderdelen van de DDW. Met op woensdag een kijkje bij het programma van VanBerlo Accenture met als thema: Forward/ Responsible Design, Shape the path will walking it.
Het is sowieso goed om vanuit een breder perspectief naar het overkoepelende thema
The New Intimacy te kijken. Het verrijkt je denkproces en blikveld
De corona crisis heeft bestaande systemen op scherp gezet en dwingt een nieuwe aanpak af.
Het besef groeit dat gezondheid geen kant-en-klaar product is van ons zorgstelsel, maar alles te maken heeft met hoe we ons leven inrichten.
De vraag die bij mij opkomt is ´wat vinden we eigenlijk belangrijk voor onze kwaliteit van leven? En hoe gaan we dat regelen?
De Embassy of Health, als lichtpuntje in deze bijzondere (corona) tijd, richt zich dit jaar op de volgende drie thema’s: In Samenhang, Inclusief & Intimiteit
Een onderdeel van het programma-aanbod is een virtuele tour. Je komt langs 15- projecten die betrekking hebben op de 3 genoemde thema’s. Deze projecten hebben mij op een onconventionele wijze aan het “anders” denken gezet, om na te denken over het thema kwaliteit van leven en de rol van de natuur hierin.
Het project One Minute Futures The Care Taker zette mij ook aan het denken.
Wat als we dankzij technologie alle services en systemen tijdelijk konden uit schakelen. In een toekomst waarin de ecologie centraal staat, hebben mensen technologie ontwikkeld om in winterslaap te gaan. Hoe vet het is om o.a. de natuur te betrekken bij oplossingen vind ik een fascinerende gedachte. De genialiteit van de natuur als onderdeel van de oplossing.
Door het blenden van techniek, technologie, ecologie en natuur en door gebruik te maken van de kracht van collectieve intelligentie (ontwerpers, onderzoekers, beleidsmakers, ondernemers, veranderaars en ‘gewoon geïnteresseerden’), moeten we in staat zijn om oplossingen te vinden.
Om je te activeren op een andere manier naar zaken te kijken is het zo fijn dat dit soort events er zijn. Events die je in staat stellen je een moment los te weken uit je dag dagelijkse sleur.
Blijft de vraag of de winterslaap onderdeel is van het oplossen van het vraagstuk rondom de pandemie. Het lijkt mij een Interessante gedachte om verder te verkennen, want als je blijft doen wat je deed blijf je krijgen wat je hebt.
https://www.worlddesignembassies.com/embassies/health/
https://www.worlddesignembassies.com/project/one-minute-futures-the-caretaker/