In mijn nieuwste column Uitbreken uit de Kudde neem ik je mee in mijn verhaal.

Hoe ik van Kuddedier via Kwetsbaarheid kwam naar Innerlijke kracht

Jaren zat ik vast in de kudde gedachte!

Lekker grasduinen, beetje sjokken, beetje grazen mee met de groep om lekker in de schaduw staan van de ander. Vooral niet te veel opvallen en afwijken van de kudde en het gemiddelde. Om vervolgens weer lekker plaats te nemen in de kudde. Lekker comfortabel, althans zo op het eerste gezicht

Maar wat als je erachter komt dat je eigenlijk niet in de kudde past? Waarom ben je dan nog in de kudde? Waarom breek je niet uit en zoek je je eigen weg of een nieuwe kudde? Wat weerhoud je om je om een keuze te maken en je eigen pad te kiezen?

Draait alles om de goedkeuring van de kudde en de behoefte aan erkenning? Als dat dan zo is waar komt dat dan vandaan? Heeft dit te maken met niet gezien en/of gehoord zijn? Of is het een gebrek aan zelfvertrouwen om je plek in te nemen, waar dat dan ook mag zijn.

Als het schuurt durf je het dan om een ontdekkingsreis aan te gaan, om te bepalen wat en waar je plek is?  En mocht blijken dat je niet een kuddedier bent, waar gedij je dan het beste?

Deze gedachten hebben mij jarenlang onrustig gemaakt. 

Onrust in het hoofd, is het lastigste wat er is. De continue gedachtestroom die kap je niet zo een twee drie af. Het ene stemmetje dat zegt ‘het is toch goed zo’ en het andere stemmetje dat zegt ‘breek uit conformeer je toch niet steeds, ga vinden wat je zoekt en neem je plaats in.’ 

Op enige moment kwam ik tot het besef dat ik er zo onrustig van werd. Je weet dat je er iets mee moet gaan doen, maar ik kon niet precies duiden hoe.
Juist dat is voor mij de reden geweest om te ontdekken waar mijn onrust toch vandaan kwam. Deze reis heb ik een aantal jaren geleden gemaakt en in een boekvorm uitgebracht; “De Droomprins en de Waarzegster, daar waar ziel en zakelijkheid elkaar ontmoeten”
Een expeditie vol met ontdekkingen, goede gesprekken, verdwaasde blikken, emoties en alles wat daarbij komt kijken. 

Met eigenlijk maar een doel; om te ontdekken hoe zaken voor mij werken en waarom ze zo werken. Te ontdekken wat mijn patronen zijn en hoe het met mijn ratio, intuïtie en het weten zit; Kortom om te ontdekken wat  is mijn gebruiksaanwijzing is en en wat mijn triggers zijn

Inmiddels ben ik heel wat jaren verder en ben ik nog steeds onderdeel van de kudde. Waarop zich niets mis mee is, maar tegen beter weten in bleef ik maar een beetje rondlummelen in de kudde en mezelf wijsmaken dat het prima was zo. Terwijl ik wist dat het niet zo was. Waren het mijn diepste angsten en het getergde verlangens, wat me besluiteloos deed ronddwalen?

Die tweestrijd tussen hart en hoofd en de onrust deed mij niet veel goeds (Zoals ik beschreef in mijn column vanuit de schaduw in het licht). De vraag “wat als ik die donkere periode ga ombuigen, deze omarm en er mijn kracht van maak?”.

Dit heeft mij doen besluiten om opnieuw een boek te schrijven.

Een boek waarin ik je meeneem in mijn verhaal:

”Toen kwam dat ene jaar waarin alles zwart werd. Depressie werd een diagnose waar ik en mijn omgeving mee te maken kregen. Na een lang traject van herstel (18 maanden), met vele hulpverleners om mee te praten en aan de slag te gaan met mijzelf, volgde het nieuw idee: een boek schrijven met als hoofdthema ‘Depressie’, gekoppeld aan hoe om te gaan met, welke impact dit heeft op je directe omgeving (vrouw en kinderen) en hoe het eventueel “anders” kan in de zorg/hulpverlening, dit naar aanleiding van mijn eigen ervaringen. Op het gebied van behandelingen, meedoen in de maatschappij, aansluiting vinden, onderwijs en zorg, samen werken aan herstel… Iets waar steeds meer mensen mee te maken krijgen en eveneens een onderwerp waar niet altijd openlijk in gedeeld wordt. Een actueel onderwerp op alle fronten”.

Met mijn creatieve geest ben ik aan de slag gegaan om hierover het een en ander op papier te zetten. 

Op dit moment werk ik samen Loes Visch van Loes XXLV-boekbegeleiding om mijn droom te verwezenlijken, namelijk een uitgever vinden die mijn boek wil publiceren. Via het schrijven heb ik een manier gevonden die bij mij past om mij te uiten over de periodes gedurende en na mijn depressie.

Terugkijkend is het nu de tijd om de kudde te verlaten en mijn eigen pad te kiezen en draagt het nog uit te geven boek bij aan een mooi nieuwe perioden in mijn leven. Zodat ik vanuit mijn innerlijke kracht dat ga doen wat bij mij past. Over de kracht en veerkracht die ik heb mogen ervaren van Diska en de kinderen. De onvoorwaardelijke steun, die ik in deze periode heb mogen ervaren, is er een van onschatbare waarde geweest. 

Tijd om ervaringen en inzichten te delen.

Wordt vervolgd.