Lichtpuntjes

lichtpuntjes

Lichtpuntjes

Nou daar zit je dan woensdagochtend 27 januari 2021 in de wachtkamer van het ziekenhuis.

Het jaar 2020 ligt nog maar net achter ons, een jaar van uitersten zowel zakelijk als privé. Van hoogte- en dieptepunten en weer terug. Een jaar waarin ik geleerd heb om voor- en tegenspoed te omarmen, in plaats van los te laten.
Lang heb ik gedacht dat loslaten de oplossing is om de uitdagingen die het leven biedt aan te gaan.  Met de kennis van nu en door vallen en opstaan ben ik in staat de uitdagingen die op mijn pad komen te omarmen. Omarmen in de zin van aanvaarden.  Om er vervolgens naar te kijken en je zelf de vraag te stellen wat kan en wat wil ik hiermee. Kortom welke invloed heb ik. Het klinkt heel eenvoudig, maar probeer het maar eens.

Omarmen in plaats van verzetten of vechten. Het stelt je in staat om niet nodeloos veel energie te verliezen. Maar om zo energie te blijven houden en op te laden, om de uitdagingen het hoofd te kunnen bieden.

Zo heb ik de veerkracht gevonden in mijzelf en ben ik in staat geweest om de donkere periode in mijn leven te overwinnen.  2020 Is in vele opzichten een grote leerschool geweest. Samen met m’n gezin heb ik de uitdagingen die 2020 bood, het hoofd kunnen bieden.

Vol overgave en met een dosis positieve energie uitkijkend naar 2021, proosten wij op het leven en het nieuwe jaar. Een jaar met goede en mooie vooruitzichten klaar om uitgerold te worden.
Het jaar is nog maar goed 27 dagen gevorderd en er dient zich een enorme uitdaging aan. Terwijl ik dit schrijf zit ik in de wachtkamer in het ziekenhuis, terwijl mijn vrouw voor de tweede keer in korte tijd de röntgenkamer inloopt. Dit naar aanleiding van het telefoontje van afgelopen maandag van de huisarts. Men ziet “iets “op de foto wat niet goed is. Om dit wel of niet bevestigd te krijgen zitten wij vandaag in het ziekenhuis. Helaas komt de bevestiging dat het gaat om het stomme K woord.

Wachtend op wat komen gaat, hoe het afloopt geen idee. Mijn vrouw, die mij op mijn donkerste moment heeft bijgestaan, wordt nu geconfronteerd met dit klote nieuws.

Ik ben ervan overtuigd dat zij en wij de veerkracht vinden om het hoofd te bieden aan deze uitdaging. Enerzijds door de situatie te omarmen en de innerlijke (veer)kracht te vinden, anderzijds om de lichtpuntjes te kunnen blijven zien in deze onzekere tijd.

Er is altijd hoop!!  Zonder hoop geen overwinning, zonder overwinning geen hoop!

Diska, Keep your head up and stay strong

We’re in it together

Een bewogen jaar

Een bewogen jaar

Een bewogen jaar

Op dit moment ben ik nog volop het bewogen jaar 2020 aan het afronden en kijk ik al met een schuin oog naar 2021. Hierdoor was het een behoorlijke uitdaging om deze column het levenslicht te laten zien.

Al mijmerend en terugkijkend bedacht ik waar ik het in deze laatste column van dit jaar over wil hebben. Ga ik terugkijken of ga ik vooruitkijken? Ga ik kijken wat er allemaal niet gelukt is of ga ik kijken naar de mooie ontwikkelingen die hebben plaats gevonden en die ongetwijfeld in 2021 gaan komen. Ga ik mijn irritatie en frustratie het papier toe vertrouwen? Ik heb ervoor gekozen om te kijken welke mooie ontwikkelingen er hebben plaats gevonden.

De harde reset van 2020 heeft mij in laten zien dat: Het er niet om gaat, hoe ‘hart’ je op deze aarde rent, maar om te luisteren waar je naar toe wilt, te luisteren naar je hart.

Als mens heeft 2020 mij zoveel meer verrijkt. Ik voel mij rijker dan ooit, ondanks dat de inkomsten nihil waren. In maart van dit jaar, naar een lange intensieve behandelperiode van 18 maanden, was ik volledig herstelt van een inktzwarte periode genaamd depressie. Wat mij in staat heeft gesteld om, meer dan eens tevoren, echt te zijn.

 

Zaken los laten en met het los laten bedoel ik (anders vastpakken), nieuwe deuren te openen nieuwe wegen te bewandelen, nieuwe mensen te ontmoeten,  nieuwe kansen weten te creëren ,nieuwe vormen van samen te ontdekken, nieuwe opdrachtgevers te vinden, vernieuwde inspiratie op te doen, nieuwe collega’s te ontmoeten, nieuwe sporten te ontdekken, opnieuw balans te vinden, online Webinars (o.a. HHS Maastricht), inspiratie sessies (o.a.hospitality met Bianca van Brandenburg, Zinzia Zorggroep), creativiteit workshops (DHC) te geven, te werken aan hele bijzondere projecten binnen Philadelphia Zorg, (Suzanne dankjewel voor de kans), onverwachtse voorbijgangers en bedrijven ontmoeten als Waag, Triple, SAP, Mandeville, Van Berlo, ScherpER, KNMV, Robert Kalter, nieuwe inzichten te krijgen door deel te nemen aan het interview in het geweldige initiatief RESTTHEWORLD (Ruud Thanks ). Focus en scherp gehouden te worden door Millie Gietman. Rick Koster om helder te krijgen wat ik met mijn bedrijf wil. Fresh Forward voor het vertrouwen (voelt als familie). De mannen van Barrevoets, Auke Smit van Effecta, met zijn geweldige gevoel voor humor. Lunar instituut, waardoor ik in de gelegenheid was om bij het diner met Duncan Stutterheim te zijn, op een bijzondere locatie in Amsterdam namelijk het Mandela huisje (Ilco van der Linde.). Mijn nieuwe website te lanceren (gemaakt door mijn dochter). Hernieuwd plezier te ontdekken in het leven, en zo kan ik nog wel een tijdje door gaan.

Al dit moois (ik ben ongetwijfeld mensen en zaken vergeten) heeft 2020 mij gebracht, in een jaar waar in de pandemie toesloeg.

 

Ik sluit dan ook heel tevreden dit jaar af en wens iedereen fijne feestdagen en een inspirerend 2021

Wim

Voorbereid om echt te zijn

Voorbereid om echt te zijn

In mijn nieuwste column neem ik je mee in “Voorbereid om echt te zijn”. 

Vorige week luisterde ik naar de podcast van Wilde Haren van: Vincent ‘Jiggy Djé’ Patty waar Soufiane Touzani te gast was. Voor degene die hem niet kennen: Soufiane is onder anderen vlogger, influencer, content creator, presentator, en freestyle voetballer.

Hij heeft zijn eigen Youtube kanaal TouzaniTV, zijn eigen Touzani Foundation  

en een online voetbalclub FC Straat 

Hiermee helpt hij kinderen om zich te ontwikkelen door middel van voetbal. Zowel op sportief als sociaal gebied is hij actief.

De zin “Ik was niet voorbereid om echt te zijn” bleef in mijn hoofd rondtollen. Soufiane neemt je hierin mee naar het moment dat hij dat besefte. Het ging hierbij over de ontmoeting welke hij had met Cristiano Ronaldo.

Wil je het fragment terugluisteren? 

Luister naar de podcast WildeHarenDePodcast via:

Wanneer ben je voorbereid om echt te zijn? Wat is het dan? Hoe ziet het eruit? Welke weg leg je af?

Het gaat in deze podcast over jezelf zijn. Zijn wie je bent en daaraan vasthouden. Best lastig in deze tijd. In mijn vorige column nam ik je mee in ´dat de uitzondering de norm is´ geworden. En de druk van je omgeving, de druk van sociale media, de druk van presteren. Kortom de druk van buitenaf en dan wellicht ook nog eens de druk van je directe omgeving. Hoe ga je daar mee om hoe houd je je staande.?

Nog niet zo lang geleden werd mij de volgende vraag gesteld: “waar ben je nu het meeste trots op als je terugkijkt in je leven”. Mijn antwoord was dat ik altijd mezelf ben gebleven. Een ‘Ohh’ was de reactie. Ik ben blij dat ik altijd mezelf ben gebleven en dat ik niet hoef na te denken over wat ik allemaal gezegd of beloofd heb.

Is het altijd gemakkelijk geweest nee, zeker niet als ik terugkijk.

Ik schrijf nu een boek over hoe ik mijn meest donkere momenten overwonnen heb en welke impact dit gehad heeft op mijn directe omgeving. Door niet mijzelf te zijn, je te conformeren aan een norm, zodat je in een hokje past. En met dat hokje kom je in een wereld terecht waarvan je tegen jezelf zegt hier voel ik me niet thuis, maar met voor mij alle gevolgen van dien. Omdat je jezelf conformeert aan iets waarvan je weet dat het niet past maar om sociaal wenselijk te zijn neem je plaats in het hokje..

Home is where the heart is, en dat gevoel was ik helemaal kwijtgeraakt. Met als gevolg; de continue interne dialoog die ik met mijzelf voerde. De dialoog die ervoor zorgt dat je niet die dingen doet waar je echt blij van wordt, doordat je hoofd sterker is dan je hart. 

Mede ingegeven door de gedachte dat je in een maakbare wereld leeft. Leverde dit mij alleen maar angst en verwijdering van mijzelf op. De angst om te verliezen, de angst om alleen te komen te staan, de 1001 excuses die je zoekt om jezelf voor de gek te houden. 

Het kan dan ook geen toeval zijn dat ik het Engels woord FEAR steeds weer tegen kwam. Fear, als in vluchten of Fear als in vechten. Wat ik me steeds afvroeg is het aangeleerde angst, is deze angst wel van mijzelf of, is deze van iemand anders. Of is het emotionele angst als in False Evidence Appearing Real, die mijn gedachte overmande of, zoals ik het uiteindelijk benader, is het Face Everything And Rise?

Wat voor mij werkte is om de confrontatie aan te gaan. De confrontatie met de angst ging ik aan door Face Everything And Rise toe te passen – struikel, faal en sta weer op. Het gaat er niet om hoe vaak je neergaat, het gaat er juist om hoe vaak je weer opstaat (Mohamed Ali). 

Ben je in staat het gif om te zetten naar medicijn? Het medicijn dat je inzicht geeft, je in staat stelt om vanuit je hart naar je hoofd te gaan, om vervolgens dat te doen waarvoor je op aarde bent?. Het gaat er niet om, hoe hard je op deze aarde rent maar om te luisteren waar je naartoe wilt.

Blijf daarin dicht bij jezelf zodat je bent in staat bent om echt te zijn.