Berichten getagd ‘#fröbelen’
Vanuit de schaduw in het licht
Vanuit de schaduw in het licht
Vanuit de schaduw in het licht
Permissie om de beste versie van mij zelf te laten zien.
Dat klinkt nogal. In mijn geval werd het tijd om nu te gaan staan en acteren voor en vanuit mijn innerlijke kracht, ook wel talent genoemd. Te gaan fröbelen.
Acteren vanuit onbevangenheid, gebruikmakend van mijn intuïtie en waarbij mijn hoofd en mijn ratio ondersteunend is.
Ik heb in de afgelopen 50 jaar mijn hoofd zo sterk ontwikkeld dat mijn passie en kracht op de achtergrond waren komen te staan. Wat uiteindelijk resulteerde in twijfel, piekeren en negatieve gedachten.
Met als gevolg periodes van neerslachtigheid, waarin donkere periodes zich afwisselenden
met zwarte periodes, en met zwart bedoel ik inktzwart. Zo zwart dat het mij uiteindelijk in een serieuze vorm van depressie deed belanden. Het is wellicht moeilijk voor te stellen, het is het gevoel dat er geen als meer is…..
Nu 5 jaar verder kan ik zeggen dat ik dit hoofdstuk met succes heb afgesloten, en het klinkt als een cliché; ik ben er veel sterker ben uitgekomen.
Terugkijkend realiseer ik me des te meer wat voor impact deze zwarte periode gehad heeft op mijn vrouw en kinderen. Ik realiseer me, dat ik er, zonder hen en hun onvoorwaardelijke steun in en naast de professionele hulp die ik heb mogen ervaren, de toekomst er “anders” had uitgezien. Ik ben hun dankbaar.
Hoeveel veerkracht moet mijn gezin wel niet gehad hebben, om zich door deze jaren heen te slaan. Aan de andere kant ook het bijzondere dat buiten ons gezin, ik instaat ben geweest een masker op te zetten en mijn kwetsbare kant niet heb laten zien.
De reden waarom ik dit nu schrijf: omdat je als man eigenlijk niet snel met je verhaal naar buitenkomt.
Dat kwetsbaarheid eigenlijk niet snel besproken wordt. Hoe moet je hier als buitenstaander mee omgaan? Het roept vaak discomfort op. Terwijl het kwetsbare leven, fragiliteit
imperfectie, onzekerheid en broosheid zoveel mooie elementen in zich hebben. Het heeft mij in verbinding gebracht met daar waar het om gaat. Wie ben je nu echt.
Het heeft mij op 54-jarige leeftijd doen besluiten om: de beste versie van mijzelf zelf te laten zien. Door de lessen die ik heb geleerd in mijn verleden voor mij te laten werken.
Daar de kracht uit te halen om door te gaan. Door de kracht van kwetsbaarheid in het licht te zetten en hiermee waardevolle impact te maken, niet alleen voor mijzelf maar ook voor organisaties die daarvoor open staan. Per slot van rekening heb ik dit pad niet voor niets doorlopen.
Dit vraagt om een transitie, niet alleen van mijzelf, maar ook van mijn bedrijf. De komende tijd staat in het teken van deze transitie. Om zo de beste versie van mijzelf te kunnen laten zien, door de kracht van kwetsbaarheid in het licht te zetten.
Waarbij de elementen vrije ruimte, vrijdenken, creëren en doen centraal komen te staan.
Zodat je met een heldere geest naar de toekomst kunt kijken.
Effe wakker worden
Effe wakker worden
Rotterdam, donderdag 16 januari 2020,
de Effe-wakker-worden-tour, met als thema 'hoe gaan we het komende decennium in en wat komt er allemaal op ons af',
hoe onverwachte voorbijgangers, verhalen van Rotterdamse ondernemers, Serge en Brecht (mijn tourgroepje), het heerlijke eten van Lucy's Love Food op de diner locatie ’S Zomers Botanical Warehouse, ingrediënten waren voor een bijzondere reis.
En welke rol het gedicht If van Rudyard Kipling, geïntroduceerd door Rob Ittman, in lunchroom Fröbel in Rotterdam mij aanzette tot het schrijven van dit stuk.
Fröbelen betekent jezelf ontwikkelen door te doen wat je leuk vindt op een plaats waar je je fijn voelt.
Het kan dan ook niet anders zijn dat dit de plek moest zijn voor de ontmoeting met Rob en het gedicht If.
Het gedicht lezen raakte mij. Het gesprek wat daarop volgde was er een met een gelaagdheid die ik nog niet veel vaker was tegen gekomen. Heel bijzonder, wat een gedicht uit 1895 en de introductie door Rob, het tour-groepje, dat elkaar pas 2 uur geleden voor het eerst ontmoette, en de bijzondere locatie samen teweegbracht.
Het kwam tot een bijzonder gesprek/dialoog, waar ruimte was voor elkaars inzichten. Dit naar aanleiding van het gedicht en dat we zonder aannames en overtuiging die eenieder heeft, met oprechte aandacht oordeelloos naar elkaar luisterden. Zonder iemand in een hokje te plaatsen, omdat dit wellicht houvast geeft.
Wat poëzie met je kan doen, als je je daarvoor openstelt.
Nu snapte ik ook waarom ik op de weg naar Rotterdam de Lunar Free Minds podcast luisterde met Ad van Nieuwpoort.
Hierin ging het over welk leven wil je leiden; een spierballen leven of een kwetsbaar leven. Waarbij het spierballen leven gaat over wedijveren met als mogelijk gevolg eenzaamheid. Of toch het kwetsbare leven welke zorgt voor verbinding en samen.
Dit bracht mij bij het boek dat ik aan het lezen ben van Dirk de Wachter "de kunst van ongelukkig zijn". Waarin streven naar het geluk als levensdoel een vergissing blijkt. Streven naar zin en betekenis, daarentegen, is waar het leven om draait.
Alles viel die middag voor mij op z’n plek. Hoe mooi is het als je de kracht van kwetsbaarheid in het licht durft te zetten. Waarbij het gaat om inhoud te geven aan thema’s als imperfectie, onzekerheid, kwetsbaarheid, fragiliteit en broosheid die in het leven verscholen zitten.
Ik ga fröbelend het nieuwe decennium in.
Ga je mee?
Wim