Impact van de Vrije Uitloopmedewerker in het bedrijfsleven

Onlangs heb ik weer eens aan den lijve ondervonden wat een middagje inspiratie met je kan doen. Hierdoor betrapte ik mij erop dat ik af en toe gevangen zit in een soort van dagelijks schema van gewoontes en vaste rituelen, zeg maar structuur. Maar ook hoe lastig het is om daarvan los te komen en vaste gewoontes te doorbreken.

Door mijzelf tijd te gunnen om inspiratie op te doen, krijg ik de kans om anders naar de wereld te kijken en daarmee mijn bestaande kaders los te laten.

Deze inspiratiemiddag was zo’n dag om de boel even de boel te laten en om geïnspireerd te raken. Heerlijk, om inzichten te krijgen over hoe het onbewuste werkt en hoe je bewust en onbewust beïnvloed wordt.

Meestal is het zo dat we alleen kijken naar dat wat we al weten, in plaats van te kijken naar dat wat we niet weten. Hoe mooi is het om je te storten in dat wat je niet weet, te ontdekken en te kijken naar kansen in plaats van de beperkingen. Hoe inspirerend is dit?

Vaak houden we vast aan het vertrouwde. Wat houdt ons dan tegen? Is het eng om de bestaande kaders los te laten en het even niet te weten of is het de angst voor het onbekende?

Of ontbreekt het aan lef, durf en misschien zelfvertrouwen? Hoe mooi zou het zijn om geïnspireerd te worden door het onbekende en de ontwikkelingen uit totaal andere branches? Deze inzichten te absorberen en te vertalen naar de eigen onderneming. Waardoor er nieuwe vergezichten blootgelegd worden welke je voorheen niet zag en verborgen bleven.

Het gaat hierbij over bestaande kaders loslaten of nog liever anders vast te pakken.

Maar is er genoeg scharrelruimte in de onderneming voor het individu, welke intuïtief opereert en dit koppelt aan mogelijkheden, in plaats van vast te houden aan kostenplaatjes, roi’s en andere controle middelen? Vaak worden er mooie initiatieven om zeep geholpen omdat het kapot gerekend wordt.

Is er voldoende lef en durf om de uitdaging aan te gaan op basis van dat wat je niet weet, maar waarvan je zeker weet dat het gaat werken. Wat nou, als het zich niet laat vangen in Excel of in een spreadsheet. Wordt het dan bij voorbaat afgeschoten?

Is er voldoende scharrelruimte in het ondernemersklimaat om zaken proefondervindelijk vast te stellen of ze werken of niet?
Is er voldoende ruimte voor innovatie en creatie welke leiden tot vernieuwing? Zeker in een tijd, dat het economisch goed gaat of komen we pas in actie als we pijn voelen?

Wat nou als er vrije uitloop-medewerkers ontstaan, die op basis van creatie, innovatie, intuïtie, lef, durf en met een gezonde dosis zelfvertrouwen nieuwe inzichten brengen in organisaties.
Waarbij dit de voedingsbodem is en er “vrije” scharrelruimte ontstaat, welke vernieuwing in de onderneming brengt.

Is het dan niet zo, dat deze vrije uitloopmedewerkers essentieel zijn voor een beter ondernemingsklimaat ?

Groet,
Wim